نیویورک تایمز گزارش داد؛
هراس مکرون از اعتراضات بیشتر در فرانسه به خاطر نان، برق و بنزین/ احزاب و تشکل‌ها دعوت مکرون را رد کردند
مکرون به دنبال گفتگو با مخالفان خود است اما به نظر می‌رسد تنها تعداد کمی از فعالان کارگری و صنفی علاقه‌مند به همکاری و دیدار با او باشند.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از روزنامه نیویورک تایمز، پس از یک سال پر فراز و نشیب، رئیس جمهور فرانسه به امید ساختن پل ارتباطی و گفتگو؛ با مخالفان خود دیدار می‌کند اما به نظر می‌رسد تعداد کمی از فعالان کارگری و صنفی علاقه‌مند به همکاری و دیدار با او باشند.
برای بیش از شش سال، امانوئل مکرون تلاش کرده فرانسوی‌ها را متقاعد کند که او مرد گفتگو است. او برای آرام کردن طوفان‌های قیام جلیقه زردها، یک تور شنیداری سراسری ایجاد کرد و تلاش کرد به نوعی به گفتار درمانی در جهت اجرای سیاست‌های ریاضت اقتصادی خود مبادرت ورزد. او حتی یک کنوانسیون شهروندی در مورد سیاست آب و هوایی جدید خود تشکیل داد و شورایی متشکل از سیاستمداران و اعضای جامعه مدنی برای بحث در مورد مهم‌ترین مسائل فرانسه ایجاد کرد.
اما او به طور کلی یک رهبر از بالا به پایین با نگاهی از بالا به پایین است، کسی که قبل از تصمیم‌گیری گوش می‌دهد، اما به ندرت از سازش و انعطاف طرح‌هایش صحبت می‌کند. با وجود تلاش برای دفن تصویر بد او توسط تیم رسانه‌ای وی در سطح افکار عمومی، تصویر مکرون نزد جامعه فرانسه همان چیزی است که از سال گذشته شکل گرفته است؛ یعنی یک فرد تمامیت‌خواه در عرصه اقتصادی و اجتماعی! اکنون، امانوئل مکرون منزوی‌تر از همیشه، تلاش می‌کند تا دست به کاری سیاسی بزند.
در بحبوحه کسادی قابل توجه بازار و اقتصاد در فرانسه اواسط آگوست (تابستان)، یک ادعای رسانه‌ای توسط دولت منتشر شد که براساس این ادعا مکرون قرار است با رهبران گروه‌های مدنی و صنفی فرانسه دیدار و گفتگو داشته باشد.
مکرون احساس کرده است که از نظر اقتصادی و نوع مواجهه با گروه‌های بازنشستگان و کارگران در آستانه بازنشستگی به نقطه‌ای رسیده که هر لحظه ممکن است اعتراضات اجتماعی مثل آوار روی سر او بریزد. او با افزایش سن بازنشستگی و دور زدن مجلس، کینه پارلمان این کشور را نیز برای خود خرید و حال تلاش دارد با ترمیم وجهه خود، اکثریت پارلمان را نیز از آن خود کند.
اگر اعتراض‌ها به افزایش سن بازنشستگی به ۶۴ سال در اوایل سال جدید میلادی فروکش کرد، تلخی‌ها و حواشی آن هنوز در جامعه فرانسوی از یاد نرفته و نفرت عمومی از رئیس جمهور کاهش نیافته است.
روشی که دولت با استفاده از یک ماده قانون اساسی، این اصلاحات بزرگ را بدون رأی گیری از طریق مجلس عوام انجام داد، خشم نسبت به میزان قدرت ریاست جمهوری را تشدید کرد. در نتیجه، تلاش‌های آقای مکرون برای مطرح کردن اینکه «رئیس جمهوری هستم که برای شنیدن آمده‌ام» حداقل مجلسی‌ها را دیگر گول نمی‌زند.
وینسنت مارتینی، استاد علوم سیاسی در دانشگاه نیس، گفت: «مکرون پیروز شد، او اصلاحات خود را تحمیل کرد، اما به قیمت تنش در کشور که کاملاً خارق‌العاده است و دو قطبی‌سازی بسیار زیاد جامعه حول شخص ایجاد شد. احزاب مخالف عموماً علاقه‌ای به سازش ندارند و انگیزه کمی برای کمک به رئیس جمهور برای موفقیت دارند.»
ائتلاف جناح چپ در پارلمان که احزاب رادیکال در فرانسه با همراهی سوسیالیست‌ها هستند، اتحادیه‌های صنفی و حزب سبزها، در واکنشی کوبنده به صحبت‌های مکرون، دعوت به گفتگو و شام کاری را رد کرده است. آن‌ها در بیانیه‌ای اعلام کردند: ما هیچ توهمی در مورد اهداف دولت نداریم. ما به خودشیرینی‌های رسانه‌ای معاونت روابط عمومی رئیس جمهور عادت کرده‌ایم؛ بازی‌هایی که هیچ پیگیری از قبل آن صورت نگرفته و تاثیری ندارد.
تعداد اندکی از احزاب میانه‌رو با این حال به دعوت مکرون و روابط عمومی دفتر رئیس جمهور فرانسه پاسخ مثبت داده‌اند. آنان در جلسه بعد از ظهر حاضر خواهند شد به این امید که آنچه آن‌ها به‌عنوان نگرانی از شوک قیمتی به حامل‌های انرژی (از جمله افزایش ۱۰ درصدی قیمت برق در این ماه و افزایش قیمت بنزین و نان است) مورد بحث قرار گیرد.
