شکایت کارگران کنیایی از شرکت بزرگ چای اسکاتلندی به دلیل صدمات بدنی و استخوانی

به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از مجله تایمز برابری، بخش قابل توجهی از کارگران از کارافتاده، شاغل و بازنشسته صنعت چای کنیا که توسط یک شرکت بزرگ چای اسکاتلندی استثمار می‌شدند، به دلیل شدت کار و فشار وارد آمده از شکل بد کار به ستون فقرات و اسکلت بدن‌شان شکایت کردند تا با اخذ خسارت به معالجه خود بپردازند. 

طبق این گزارش هنگامی که موزس بت ۴۳ساله در سال ۲۰۱۲ به «جیمز فینلای»، یکی از بزرگترین شرکت‌های چای جهان، پیوست تا به عنوان چای‌چین در املاک کریچوی کنیای این شرکت کار کند، پرانرژی و سرشار از زندگی بود. اما پس از تقریبا یک دهه کار، به‌عنوان کارگری که پدر سه فرزند است، می‌گوید که کارش عملا او را فلج کرده است. 

این کارگر ۱۳ سال سابقه مزارع چای که از ۳۰ سالگی شروع به کار کرده است می‌گوید: "من از درد به خود می‌پیچم. کمرم آنقدر درد می‌کند که مجبورم مدام مسکن بخورم. »

اما او با وجود دردهای مزمنی که می‌کشد، به چای چیدن ادامه می‌دهد، زیرا به شدت نیازمند تامین فرزندان خود است. وی می‌گوید: «وقتی فرزندانت را از مدرسه بیرون می‌بینی، از بستر مرگ بیدار می‌شوی و می‌روی. آخرین قطعه باقی مانده از زندگی شما برای دیدن بازگشت آن‌ها به مدرسه تکمیل می‌شود. من می‌خواهم آن‌ها بهتر از من زندگی کنند.» 

در کنیا، بزرگترین صادرکننده چای سیاه در جهان، این محصول در شهرستان‌های سراسر دره بزرگ ریفت، اغلب در املاک چای عظیم متعلق به شرکت‌های چندملیتی مانند جیمز فینلی، یونیلور کنیا (که اکنون به نام اکاتررا کنیا شناخته می‌شود) کشت می‌شود. 

کنیا سال گذشته حدود ۱۰ میلیارد دلار از محصول چای خود را صادر کرد که تقریباً ۲۳ درصد از درآمد خارجی این کشور را به خود اختصاص داد. اما علیرغم ثروت تولید شده توسط املاک بزرگ چای، شرایط کار در صنعت چای - که تقریباً ۸۰۰۰۰ نفر به طور مستقیم و حداکثر سه میلیون نفر در سراسر زنجیره ارزش استخدام می‌کنند - به شهرت بدی معروف است. 

بت دچار آسیب اسکلتی عضلانی در اطراف کمر خود شده است، که ناشی از کشیدن دستگاه چیدن چای برای سال‌ها و همچنین حمل سبدی پر از برگ‌های تازه چای در حین کندن برگ سبز است [یادداشت سردبیر: چای چیده شده با دست با کیفیت بالاتری در نظر گرفته می‌شود. همانطور که ماشین ها اغلب برگ‌های قدیمی‌تر را می چینند]. سایر چای‌چین‌کنندگان معمولاً از درد در گردن، شانه‌ها، ران پا، مچ دست، زانو و سایر مفاصل و همچنین کمر خود رنج می‌برند. 

هزاران کارگر چایکار کنیایی از مشکل دردهای استخوانی و کمردرد می‌برند. ماشین‌هایی که کارگران از آن‌ها استفاده می‌کنند، بیش از ۱۲ کیلوگرم وزن دارند و هنگامی که دو کارگر آن‌ها را کنار هم نگه داشته و در دامنه‌های تپه‌ای می‌کشند، می‌لرزند. تاکنون، تلاش‌های او برای کمک پزشکی ناموفق بوده است. 

جیمز فینلی فقط به کارگرانش اجازه می‌دهد تا از کلینیک‌های شرکتی در چایخانه‌هایش مراقبت‌های بهداشتی بگیرند، اما بت می‌گوید که آن‌ها مفید نیستند زیرا فقط به او مسکن داده‌اند و به او گفته‌اند که به سر کار خود برگردد. بت می‌گوید که او دردی طاقت فرسا دارد و باید از بریس ارتوپدی کمر استفاده کند. 

در ژانویه ۲۰۲۲، موسسه اسکاتلندی هرالد گزارش داد که چای‌چین‌کنندگانی که برای جیمز فینلی اسکاتلند کار می‌کنند معمولاً برای ۲۵ پوند در هفته (تقریباً ۴۲۳۶.۵۲ شیلینگ کنیا) تا ۱۲ ساعت در روز، شش روز در هفته برای حمل حداکثر ۱۲ کیلوگرم دستگاه و سبد چای از شرکت دستمزد می‌گیرند. 

پزشکان کنیایی از کارگران این مزارع دعوت کردند که در دادگاه‌های کنیا و حتی مجامع بین المللی از این شرکت به دلیل صدمات وارده شکایت کرده و برای اخذ هزینه‌های درمان و از کار افتادگی به دنبال گرفتن خسارت باشند. 

جارد مومانی، دبیر شعبه‌ای در انجمن مزارع و کارگران کشاورزی کنیا (KPAWU) می‌گوید: هم دولت و هم کارفرمایان از صدمات وارده به این کارگران آگاه هستند، فقط آن‌ها نمی‌خواهند اقدامی انجام دهند. 

کارفرمایان مدعی هستند که کارکنان را بیمه کرده و در صورت بروز حوادث و صدمات ناشی از کار، خدمات پزشکی ارائه می‌دهند. آن‌ها این را می‌دانند زیرا یک قانون مجلس به نام قانون بیمه مزایای کار در سال ۲۰۰۷ وجود دارد که توسط پارلمان تصویب شد و برای کمک به کارمندان استفاده می‌شود. 

یک نماینده مجلس کنیا به نام مومانی توضیح می‌دهد که این قانون برای اطمینان از محافظت از کارگران ایجاد شده است، به این معنی که هر دو طرف اعتراف می‌کنند که این آسیب‌ها وجود دارد. 

او در کمیسیون بهداشتی پارلمان کنیا اعتراف می‌کند که صدمات اسکلتی عضلانی تا ۹۰ درصد از کارگران مزارع چای را تحت تأثیر قرار می‌دهد، زیرا ساعت‌های طولانی که سبدهای چای را روی پشت خود حمل می‌کنند، ماشین آلات سنگینی که برای چیدن چای استفاده می‌کنند و سال‌های زیادی که اغلب روی آن‌ها کار می‌کنند.