وضعیت اسفبار کارگران زن پلتفرم‌های اینترنتی در هند؛ از آزار جنسی تا زمان کار زیاد و فقدان بیمه
کارگران گیگ؛ نیروهای پیمانی ساعتی و موقتی هستند که معمولاً کارهای کوتاه مدت را به طور همزمان برای چندین مشتری انجام می‌دهند.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از مجله تایمز برابری، طبق گزارشی که در سال ۲۰۲۰ توسط اتاق‌های بازرگانی و صنایع وابسته هند منتشر شد، حدود ۱۵ میلیون «کارگر گیگ» یا کارگران پلتفرم‌های اینترنتی در هند وجود دارد.
کارگران گیگ نیروهای پیمانی ساعتی و موقتی هستند که معمولاً کارهای کوتاه مدت را به طور همزمان برای چندین مشتری انجام می‌دهند. کار ممکن است مبتنی بر پروژه، ساعتی یا پاره‌وقت باشد و می‌تواند یک قرارداد مداوم یا یک موقعیت موقت باشد.
اگرچه داده‌های گسترده‌ای در دسترس نیست، تصور می‌شود که کمتر از ۱۰ درصد از پیمانکاران، مشاوران و کارگران مستقل در اقتصاد گیگ را زنان تشکیل می‌دهند.
زنان عمدتاً به‌دلیل انعطاف‌پذیری به بازار کار پلتفرم‌های اینترنتی می‌پیوندند زیرا مسئولیت‌های خانگی و مراقبت از فرزندان را نیز دارند. با این حال، اگر کارگران زن به مشاغل این‌چنینی نپردازند، توان اقتصادی خود را از دست می‌دهند. ریکتا کریشناسوامی (هماهنگ‌کننده نیروی کار چند شرکت پلتفرمی) می‌گوید: «این بدان معناست که آن‌ها فقط در مشاغل پایه‌ای کم‌درآمد مانند آرایشگری را به قیمت ۳۰۰ روپیه (۴.۵۰ دلار آمریکا) دریافت می‌کنند، حتی اگر یک کارگر آن‌قدر مهارت داشته باشد که بتواند سه برابر این مبلغ را در مدت زمان مشابه به دست آورد، باز هم مبلغی کسب نکرده است.»
طبق این گزارش، مدیر اتحادیه کارگران گیگی و پلتفرم‌های اینترنتی هند (AIGWU) می‌گوید: پلتفرم‌ها ادعا می‌کنند که خدمات انعطاف‌پذیری هم برای نیروی کار خود و هم مشتریان ارائه می‌دهند، اما این شرکت‌ها معمولا کارگران را مجبور می‌کنند بیش از ظرفیتشان کار کنند.
کیارا فورتادو، دستیار پژوهشی در مرکز اینترنت و جامعه در بنگلور هند، موافق است که اقتصاد گیگ نوشدارویی تسکین بخش برای مشکلات زنان بیکار هندی نیست.
وی تاکید می‌کند: تفکیک جنسیتی شغلی موجود در بازار کار سنتی وجود دارد.
در بازار کار پلتفرم‌های هندوستان زنان عمدتاً در صنعت زیبایی و آرایشگری، سلامت و پرستاری و کارهای خانگی متمرکز هستند، مشاغلی که به طور سنتی نسبت به کارهایی که جنسیت آن‌ها را «کار زنان» نمی‌دانند، دستمزد کمتری دارند. فورتادو ادامه می‌دهد: «اگرچه کار در حمل و نقل و تحویل برای زنان در دسترس است، درصد آن‌ها به دلیل مسائل ساختاری مانند دسترسی به وسایل نقلیه بیش از ۱ درصد نیست، بنابراین ظرفیت درآمد زنان در این زمینه کاهش می‌یابد.»
هیچ حمایت قانونی وجود ندارد و این برای زنان بدتر است
برای زنانی که در مشاغل رو به مشتری هستند، آزار و اذیت جنسی یک خطر بزرگ شغلی است. شیتال کاشیپی، ۴۲ ساله (یک راننده تاکسی پلتفرم اینترنتی اوبر از بمبئی) می‌گوید: «گاهی اوقات مشتریان به من نگاه می‌کنند، و من می‌ترسم، اما تقریباً هر روز این اتفاق می‌افتد. من نمی‌توانم مشتریان را سرزنش کنم، در غیر این صورت آن‌ها به من امتیاز پایینی می‌دهند، که بر توانایی من برای به دست آوردن کار بیشتر تاثیر می‌گذارد. یا از من به شرکت شکایت می‌کنند و بعداً شرکت من را جریمه می‌کند.»
فورتادو بیشتر می‌گوید: «شرکت‌های پلتفرم اینترنتی مسئولیت محافظت از زنان در برابر آزار جنسی یا سایر آزارها را در هنگام سفر یا در خانه مشتری خود برای کار برعهده نمی‌گیرند. در حقیقت آن‌ها بیمه نیستند و این شرایط در حمایت از شکایات حقوقی زنان در برابر مشتریان متجاوز هم وجود دارد. کارگران تحویل‌دهنده در طول همه‌گیری همه‌گیر در رده خدمات ضروری قرار گرفتند و با خطرات بهداشتی بزرگ مقابله کردند، اما هیچ نوع محافظتی دریافت نمی‌کنند.»
اگرچه اقتصاد گیگ و مشاغل مربوط به پلتفرم‌های اینترنتی پتانسیل ایجاد تا ۹۰ میلیون شغل در هند را دارد، اما میلیون‌ها هندی در حال حاضر بدون هیچ گونه قرارداد یا دسترسی به تامین اجتماعی در این بخش کار می‌کنند، زیرا شرکت‌های پلتفرم اینترنتی وجود هر شکلی از رابطه کارفرما و کارمند را رد می‌کنند.
بسیاری از کارگران بازار کار موسوم به گیگ ۱۲ تا ۱۶ ساعت در روز کار می‌کنند و به دلیل ساعاتی که صرف سفر به قرار ملاقات می‌کنند و مقدار زمان آزاد بدون حقوقی که بین هر نوبت رِزرِو سپری می‌شود، همچنان درآمد کافی برای زنده ماندن ندارند. قانون جدید دستمزد حداقل دستمزد هنوز تعریف نشده را تضمین می‌کند، اما کارگران گیگ و همچنین اضافه کاری، مرخصی با حقوق و دستمزد تعطیلات را مستثنی می‌کند.
