گزارش کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری از بنگلادش:
از کارگران مهاجر بنگلادشی سوءاستفاده می‌شود
یک نظرسنجی ITUC از ۱۰۰۰ کارگر مهاجر بنگلادشی نشان داد که اکثر آن‌ها یک تجربه شغلی مشابه داشتند و در آن تجربه شغلی همگی دچار انواع مشکلات ناشی از بهره‌کشی و سوءاستفاده از نیروی کار شدند.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از پایگاه کنفدراسیون ITUC، این تشکل در گزارشی به مناسبت هفته جهانی کارگران مهاجر، به وضعیت کارگران مهاجر بنگلادشی پرداخته است.
یک نظرسنجی ITUC از ۱۰۰۰ کارگر مهاجر بنگلادشی نشان داد که اکثر آن‌ها یک تجربه شغلی مشابه داشتند و در آن تجربه شغلی همگی دچار انواع مشکلات ناشی از بهره‌کشی و سوءاستفاده از نیروی کار شدند.
بررسی‌های ارسال شده توسط ۸۳۵ کارگر بنگلادشی به وب سایت «Recruitment Advisor»، با عنوان «تحلیل نظرسنجی: نظارت بر استخدام کارگران مهاجر بنگلادشی» نشان می‌دهد که ۷۸ درصد از پاسخ دهندگان به نقش شرکت‌های پیمانکار سوءاستفاده‌گر از نیروی کار اشاره کرده و قربانی این شرکت‌های دلال نیروی انسانی در کشورهای مختلف شدند.
۶۱٪ درصد از کل این کارگران (حدود ۶۰۰ نفر) حق اقامت برای کار دریافت نکرده و کارگر غیرقانونی و غیررسمی شناخته شده بودند.
این کارگران از وضعیت بسیار دشوار روابط کار در بنگلادش به کشورهای دیگر مقصد برای دستمزد حداقلی بهتر گریخته بودند که معمولا مهاجرت آن‌ها نیز غیرقانونی بوده است.
۸۲۲ نفر از ۸۳۵ کارگری که از استثمار خود سخن گفتند، گذرنامه خود را نزد کارفرمایان خویش به‌عنوان جایگزین سفته سپردند. یک کارفرما ممکن است مدارک هویتی کارگران را برای نگهداری در اختیار داشته باشد، اما کارگران مهاجر می‌توانند از طریق چنین اقدامی مجبور به پذیرش هر شرایط بدی از نظر حقوقی و کاری شوند. در واقع آن‌ها همگی گروگان بودند.
حدود ۱۲ درصد از این کارگران اعلام کرده بودند که دچار کلاهبرداری‌هایی در فرآیند کار شدند. مثلا مزدی به آن‌ها اعلام شده بوده و در مقابل در هنگام پرداخت یا هیچ مبلغی به کلی دریافت نکردند و یا بسیار کمتر از مزد وعده داده شده گرفتند.
بیش از نیمی از کارگران یعنی حدود ۵۴٪ از آنان کسانی بودند که کلیه هزینه‌های مربوط به استخدام‌شان توسط خودشان به شکل غیرقانونی پرداخت شده است. بیمه، هزینه‌های درمان و سایر هزینه‌های اداری برای استقرار کارگر همه از جیب خود کارگران پرداخت شده است.
کارگران مهاجر از تشکل محروم بودند و به همین دلیل دچار انواع مشکلات شدند، به‌طوری که ۹۷ درصد در طول کار خود در خارج از کشور به اتحادیه یا انجمن کارگری دسترسی نداشتند.
قطر، سنگاپور، مالزی، امارات و کشورهای مشابه آن، همه از جمله مقصدهای کارگران بنگلادشی بودند که شرایط کاری بدی به آن‌ها از سوی کارفرمایان تحمیل شده است.
لوک تراینگل، دبیرکل ITUC گفته است: «ما به خوبی از استثمار روزانه بسیاری از کارگران مهاجر آگاه هستیم، اما هنوز نتوانستیم به‌عنوان یک اتحادیه کارگری جهانی در زمینه بهبود وضعیت کارگران مهاجر کاری انجام دهیم. دولت‌ها باید از کارگران مهاجر حمایت کافی کنند. این به معنای دسترسی به چتر حمایت قانونی، حفاظت در برابر استثمار شدید و دسترسی به تامین اجتماعی اولیه و مراقبت‌های بهداشتی است. این امر به نفع دولت‌ها است که چنین اقداماتی کنند زیرا مهاجرت ایمن می‌تواند باعث رشد اقتصادی، کاهش فقر و افزایش تنوع اجتماعی و فرهنگی برای کشور مبدا و مقصد شود. کارگران مهاجر سزاوار این هستند که رویکردی هماهنگ از سوی دولت‌ها، سازمان‌های جامعه مدنی و بخش خصوصی ببینند تا اطمینان حاصل شود که مهاجرت امن است و منافعی برای همه به همراه دارد.»
