با شکوه ترین سکوت والیبال به احترام حسین معدنی

" خانم ها، آقایان! به پا می ایستیم و یک دقیقه سکوت می کنیم، به خاطر مردی که در دوره گذشتۀ مسابقات قهرمانی جهان در سال ۲۰۱۰ سرمربی تیم ایران بود و در این چهار سال به عنوان مربی ایران فعالیت می کرد ولی چهل روز است که درگذشته است. خانم ها، آقایان؛ حسین معدنی. "

به گزارش ایلنا، گوینده سالن به دو زبان انگلیسی و لهستانی این عبارات را هجّی می کند. همه به پا می ایستند. بازیکنان و مربیان دو تیم به خط می شوند. تی شرت هایی منقّش به عکس حسین معدنی با ذکر نامش و اینکه با لبخند رفته، در دستان ۱۲ مرد ایران است. بغض هایی هست. نمِ اشکی. ولی یواشکی. صلواتی. فاتحه ای. ولی زیر لب و در خاموشی.

حکم با سکوت است. راستی چه کسی دلش می خواهد یا اصلا دلش می آید سکوتی را که برای مربی جوان ایران بر سالن چندین هزار نفره سایه انداخته به صوتی یا صدایی بشکند؟ هیچکس.

اینجا محل برگزاری مسابقات قهرمانی جهان است. مهمترین و معتبرترین مسابقاتی که فدراسیون جهانی برگزار می کند. همه چیزش مو به مو از ماه ها پیش برنامه ریزی شده. قرار نیست اتفاق تازه ای بیفتد. برگزارکنندگان مسابقات از قبل همه چیز را پیش بینی کرده اند. الّا…!

سرپرست مسابقه ایران – آرژانتین درخواست ایران برای برپایی یک دقیقه سکوت را ستود ولی گفت: من تصمیم گیرنده نیستم.
نماینده کمیته کنترل مسابقات هم درخواست ایران را ستود ولی گفت: باید با رئیس تماس بگیرم. اگر قبول کرد، انجام می دهیم. اگر نه باید مسابقه به همان روال و طبق مقررات انجام شود. رئیس کمیته کنترل به درخواست ایران گفت: چراکه نه. حتما انجام بدهید. یک دقیقه سکوت بر پا شد. سکوت باشکوه. باشکوه ترین سکوت والیبال.

در مهمترین و معتبرترین مسابقه جهانی والیبال، همه به احترام یک ایرانی به پا ایستادند و سکوت کردند. یک ایرانی؛ یک مربی جوان؛ مردی که لبخندش و اخلاق خوشش در خاطره ها ماند؛ مردی که ۴۰ روز پیش جاودانه شد. خانم ها، آقایان؛ حسین معدنی.