بیست و هشتم صفر؛ روز فراقی که هرگز مانندی برای آن یافت نمی‌شود

روزهای منتهی به ماه صفر، برای عموم رادمردان و فرزانگان به ویژه مسلمانان بالاخص شیعیان و ارادتمندان به رسول خدا (ص) و خاندان عصمت و طهارت علیهم‌السلام ایام مصیبت جانکاه است. بیست و هشتم صفر روز مصیبت بزرگ ارتحال پیامبر عظیم الشٱن (ص) اسلام است، روز فراقی که همانندی نمی‌توان برای آن یافت. سخنان امیر مومنان(ع) و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیهما گواه روشنی بر این ادعاست. خطبه امیر مومنان در ماتم و سوگ رسول خدا (ص) نشان می‌دهد که فقدان پیامبر (ص) در جامعه و هجران ارتحال او با هیچ فراق و مصیبتی قابل مقایسه نیست: ای پیامبر خدا! پدر و مادرم فدای تو باد! با ارتحال تو محرومیت‌هایی بر ما وارد شد که با مرگ هیچ شخص دیگری چنین اتفاقی رخ نداد.

حضرت فاطمه زهرا (س) نیز عواقب فقدان پیامبر (ص) را مانند واقعه قیامت، حادثه‌ای بی‌مانند می‌داند و این مصیبت و فراق را چنین توصیف می‌کند: مرگ (پیامبر)، مصیبتی عظیم و در نهایت بزرگی است، زمین در غیاب او سراسر تاریک است، ستارگان بی‌فروغ اند، آرزوها به ناامیدی گرائیدند، کوه‌ها از جای فرو ریختند، به خدا سوگند که این مصیبت! عظیم‌ است و همانند آن نبوده و بلایی در این دنیا به پایه آن نمی‌رسد!...

از این روست که مسلمانان در سوگ پیامبر خاتم و در بزرگداشت نام و یاد او اهتمام تام و تمام داشته و اینکه  برگزاری مراسم ماتم و سوگواری برای پیامبر خدا(ص) از جانب شیعیان که در ارتحال و شهادت فرزندان آن حضرت مراسم عزا به پا می‌کنند، به جهات متعدد لازم‌تر و شایسته‌تر است! بدیهی است که منظور اصلی در بزرگداشت همه مراسم و مناسبت‌ها از جمله سوگواری پیامبر خاتم (ص) آشنایی و فراگیری سیره و سنت و بکارگیری آموزه‌های آنان در زندگی فردی و اجتماعی است.

چراکه ایشان پیامبر‌ی‌ست که افزون بر آنکه مورد توجه شخصیت‌های علمی، فرهنگی، سیاسی جهان قرار گرفته، مورد عنایت کتاب‌های آسمانی نیز قرار گرفته‌اند. آیات متعددی در قرآن کریم به شرافت و عظمت حضرت محمد(ص) اشاره کرده است، تا آنجا که آن حضرت، شایسته درود و تحیت از جانب خدا و فرشتگان الهی قرار گرفته است. قرآن کریم همچنین از همه مومنان خواسته است که به نبی خاتم صلوات بفرستند و از او تبعیت کنند. افزون بر قرآن کریم در کلام عالمان، حکما، و بزرگان علم و ادب شخصیت رسول خدا(ص) به نظم و نثر بسیار ستوده شده است.

حضرت علی بن الحسین (ع) در خطبه‌ای که در شهر شام خوانده شده، درباره شرافت و عظمت شخصیت ایشان چنین سخن گفته است: او بهترین کسی است که لباس (احرام) بر تن کرد و طواف نمود. پیامبر خدا بهترین حج گزار و لبیک گو خانه خدا بود. او کسی است که در شبی از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی سیر داده شد و آیات خداوند را مشاهده کرد.

حضرت علی بن الحسین(ع)، پیامبر (ص) را کسی می‌داند که جبرائیل او را تا سدره المنتهی بدرقه کرد، شاید مهمترین شرافت پیامبر در کلام امام چهارم عبارت زیر باشد که به مقام قرب الهی آن حضرت اشاره دارد. امام سجاد(ع) با استناد به سوره مبارکه نجم فرمود: او کسی است که به خدا نزدیک شد، پس نزدیکتر شد، گویا مقام قرب او به خداوند به اندازه دو کمان یا نزدیکتر از آن دو کمان شد!، فرمود: او کسی است که فرشتگان آسمان با او نماز گزاردند. پیامبر(ص) کسی است که خداوند، آنچه وحی کردنی بود، بدو وحی نمود و کلام آخر اینکه محمد برگزیده خداوند است.