آخرین شماره از مجله «گفتگو» منتشر شد

به گزارش خبرنگار ایلنا،‌ کتاب مجله گفتگو ۹۶ اثر مجموعه‌ی نویسندگان مجله‌ای که در سال ۱۳۷۲ انتشارش را شروع کرد، در نود و ششمین شماره، پس‌از ۳۰ سال انتشار، اعلام کرد که این آخرین شماره است! دلایل این موضوع را نیز در سرمقاله اعلام کرده‌اند. تحریریه‌ی مجله معتقد است که پروژه‌ی گفتگو به پایان رسیده و امروز وقت آن است که مسیر دیگری پیش گرفته شود! 

آخرین شماره از گفتگو، مقالاتی از جمله حزب توده ایران و مسئله لهستان آزاد، ذبیح بهروزی و نقش او در تاسیس فرهنگستان ایران، اصلاح طلبی و سیاست قانون اساسی، از اعتراضات مسکن به دولت سازی: سه دهه با جنبش‌های شهری در ایران، اجیرنامه، مسائل رمان خان گیلان یا چگونه شاگرد جادوگری باشیم که رمز شکستن طلسم را می‌داند، از خودشرق‌شناسی تا خودکاوی، اقتصاد ایران: به سوی بحران کنترل ناپذیری، دانشگاه تهران و مباحث محلی و منطقه را منتشر کرده است. همچنین در بخش پایانی نمایه سی‌ساله گفتگو آورده شده است. 

در این شماره نیز همچون گذشته در بخش «باب گفتگو» محور اصلی که همان به پایان رسیدن گفتگوست، آورده شده: 

رضا ثقفی و کاوه بیات نوشته‌اند: 

اولین شماره فصلنامه گفتگو در تیرماه ۱۳۷۲ منتشر شد. سی سال پیش. یعنی کم و بیش آنچه معمولاً یک نسل به شمار می‌آید: «نسل» به معنای آن متغیری که تاریخ‌دانان و جامعه‌شناسان از آن برای تقویم وقایع نزدیک و مرتبط با یکدیگر بهره می‌گیرند. برخی «نسل‌ها» با این اقبال روبرو بوده‌اند که در تاریخ با نام مشخصی شناسایی شوند؛ نسل «انقلاب» و «نسل جنگ» مثال‌های شناخته شده این نوع از نام‌گذاری در ایران هستند. «نسل طلایی» که به نسل متولد سال‌های پایان جنگ جهانی دوم اشاره دارد و نسل ۶۸ که به کسانی اشاره دارد که در بحبوحه اعتراضات جوانان علیه نظام موجود در غرب یا به میدان گذاشتند از نمونه‌های غربی این نام‌گذاری هستند. 

در بخشی از مقاله اقتصاد ایران: به سوی بحران کنترل ناپذیری؟ به قلم محمد مالجو نیز آمده است: 

مقدمه دهه ۱۳۹۰ را به درستی دهه از دست رفته اقتصاد ایران خوانده‌اند. کلیدی‌ترین شاخص‌های اقتصاد کلان یعنی نرخ تورم و میزان بی‌کاری و درجه نابرابری و ارزش پول ملی و نرخ رشد اقتصادی از ابتدای دهه ۱۳۹۰ رو به وخامت داشته‌اند. چنین روند رو به افولی را نیز عمدتاً به تأثیرپذیری اقتصاد ایران از تحریم‌های اقتصادی بین المللی منتسب کرده‌اند که تقریباً از همان ابتدای دهه ۱۳۹۰ آغاز شد. انتساب درستی است. تحریم‌های اقتصادی بین المللی بر عملکرد اقتصاد ایران ضربه‌های سنگینی وارد آورده است. پرسش کلیدی عبارت از این است که نظام اقتصادی در ایران پیش از آغاز تحریم‌های اقتصادی بین المللی چه نوع نظامی بوده که بستری حاصلخیز برای اثرگذاری منفی حداکثری تحریم‌ها فراهم کرده است.

بیژن تلیانی