کشف شمشیری مرموز در یک صومعه

به گزارش خبرنگار ایلنا، باستان‌شناسان در سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ هنگام کاوش در ویرانه‌های صومعه‌ای معتلق به قرن یازدهم موفق به کشف شمشیر یک لبه‌ای شدند که راز و رمزهای خاص خود را داشت. در آن زمان کاوش‌ها محدود بود از این رو نمی‌توانستند تئوری‌های مطرح شده در خصوص این شمشیر را که به آن سابر نیز گفته می‌شود را به اثبات برسانند. اما کاوش‌های اخیر منجر به کشف یافته‌های جدیدی درخصوص صومعه شد.

مانیوتیس با تئودوروس دوگاس، باستان‌شناس اداره آثار باستانی کالسیدیس و کوه آتوس، آژانس باستان‌شناسی دولتی منطقه، برای حفاری در این محوطه قرون وسطایی که به «صومعه آگیوس نیکولاس کریسوکاماروس» نیز نامیده می‌شود، همکاری می‌کنند.

به گفته دوگاس، کاوش‌های امسال نشان داده است که صومعه توسط دیواری محکم از سنگ‌های گرانیتی به ضخامت ۵.۵ تا ۶ فوت (۱.۷ تا ۲ متر) احاطه شده است. چنین صومعه‌ها و کلیساهای خوش ساخت اغلب به عنوان پناهگاه محلی در هنگام حملات، مانند حملات دزدان دریایی استفاده می‌شد.

او دراین خصوص گفت: این مراکز کلیسایی ممکن است دارای ثروت‌های خاص خود باشند، مانند اقلام مذهبی ساخته شده از طلا، و اغلب ذخیره غلات را در خود جای داده‌اند. این برج در حال حاضر حدود ۱۶ فوت (۵ متر) ارتفاع دارد، اما تحقیقات نشان می‌دهد که زمانی بسیار بلندتر بوده است. شواهدی وجود دارد که سازه در نقطه‌ای بر اثر آتش به شدت آسیب دیده است. علاوه بر این، سلاح‌هایی از جمله تبر، نوک پیکان و شمشیر یک لبه در همان لایه باستان‌شناسی که بر اثر آتش آسیب دیده کشف شد. این شواهد نشان می‌دهد که برج پس از یک حمله بر اثر آتش‌سوزی شدید ویران شده است.

باستان‌شناسان تعداد زیادی ظروف سفالی لعابدار، عمدتاً مربوط به قرن چهاردهم، در همان لایه پیدا کردند. محققان معتقدند که تخریب احتمالاً در نیمه دوم قرن چهاردهم و احتمالاً در اواخر قرن پانزدهم رخ داده است.

شمشیر آهنی که کشف شده، در آتش سوزی که صومعه را ویران کرد به شدت آسیب دید و به شدت خورده و دچار زنگ زدگی شده است. اما این مجموعه شامل حلقه‌های فلزی است که بخشی از غلاف است که آن را محصور می‌کرد.

شمشیرهایی از این نوع، با یک لبه تیز و یک انحنا در تمام طول آن، هم توسط سربازان بیزانسی که احتمالاً از صومعه دفاع می‌کردند و هم توسط دزدان دریایی ترک یا سربازانی که احتمالاً به آن حمله کردند استفاده می‌شد. اگرچه این شمشیر متمایز است، اما باستان‌شناسان نمی‌توانند به طور قطعی بگویند که چه کسی یا چه زمانی آن را به کار گرفته است.

سابرها برای قرن‌ها در سرزمین‌های ترکیه مورد استفاده قرار می‌گرفتند. به عنوان مثال، آن‌ها در یک نسخه خطی مصور سلجوقی از قرن سیزدهم به تصویر کشیده شده‌اند که اکنون در موزه قصر توپکاپی در استانبول نگهداری می‌شود.

نمادهای قدیسان بیزانسی متعلق به قرن سیزدهم، شمشیرهای منحنی و یک لبه را به تصویر می‌کشند و مشخص است که سربازان بیزانسی در اوایل قرن ششم پس از رویارویی با آوارها و ایرانیان ساسانی که آن‌ها را جذب کرده بودند، از این شمشیرها استفاده می‌کردند.

محققان درباره کشف این شمشیر عنوان کرده‌اند: این شمشیر خاص تنها یافته از این دسته از شمشیرها در یک مجمع باستان‌شناسی بسته در یونان است. این ممکن است در واقع یکی از معدود شمشیرهای اواخر دوره بیزانس باشد که در یونان یافت شده است.