مراسم چهارشنبه سوری سنخیتی با محتوای باستانی آن ندارد

مهربان پولادی در گفت و گو با خبرنگار ایلنا با اشاره به ریشه های تاریخی و سنتی مراسم چهارشنبه سوری اظهار داشت: آتش و آتشکده از دوران باستان در فرهنگ ایرانی به عنوان نمادی از پاکی، زیبایی، نور و روشنایی نزد ایرانیان گرامی بوده است.

پولادی افزود: ایرانیان باستان در ده روز آخر سال، پنج روز از آخرین ماه و پنج روز پنجه وه برای فروهر نیاکان نیایش می‌کردند و با برافروختن فروغ ایزدی به روان آنان درود می‌فرستادند و آتش می‌افروختند.

وی عنوان کرد: ایرانیان هر روز از ماه را با نام خاصی می‌خوانند که این نام ها همگی از امشاسپندان و ایزدان بوده و روزهایی که به معنی آفریدگار ( مانند اورمزد، دی بآذر ، دی بمهر ، دی بدین ) بود را مانند آدینه امروزی تعطیل می‌کردند.

پولادی درباره مراسم جشن آتش در روزهای پایانی سال گفت: مراسم چنین بود که زرتشتیان آخرین روز سال یعنی آخرین روز پنجه یا اندرگاه شب و روز "همسپتمدم" که برابر با آفرینش انسان بوده را با شادمانی و افروختن آتش در بالای بام‌های خانه و نیایش نیروهای خداوندی و همچنین مراسم درگذشتگان برگزار می کردند که بعد از سقوط سلسله ساسانیان برگزاری این‌ مراسم با دگرگونی توسط غیر زرتشتیان به شب چهارشنبه آخر سال افتاد.

عضو انجمن موبدان زرتشتی درباره کلمه "چهارشنبه سوری" اظهار داشت: واژه سوری فارسی است که پهلوی آن سوریک و صفت است و سور به معنی سرخ و ایک پسوند صفت ساز است و به این دلیل نام گرفته چون عنصر اصلی آن افروختن آتش سرخ است که در مراسمی چون جشن فروردگان و ده روز آخر سال و نوروز و یاد فروهرها برگزار می شد.

پولادی بیان کرد: بر اساس باور زرتشتیان آتش پاک بوده و بدی و پلیدی‌ها را از بین می برد و انرژی بخش و نورانی است.

 وی در پایان افزود: امروزه به نادرستی با برافرختن آتش در خیابان‌ها و ایجاد سر و صدا که مناسبتی با اصل این جشن ندارد، مراسم بگونه ای نادرست برگزار می‌شود.