کارگران اتریشی از حداقل دستمزد راضیند/ کارگران، تامین اجتماعی اتریش را می‌گردانند

مارکوس استرومیر (رئیس بخش روابط بین‌الملل اتحادیه سراسری کارگران اتریش) هفته گذشته از خبرگزاری ایلنا دیدار کرد.

این فعال صنفی کارگران اتریش که عضو ارشدِ تنها اتحادیه سراسری کارگران این کشور (OGB) است، درارتباط با ساختار این تشکل، همچنین وضعیت معیشتی و صنفی کارگران اتریش توضیحاتی داد.

در اتریش مذاکرات سه جانبه مزدی وجود ندارد

استرومیر در ارتباط با نحوه مذاکرات مزدی گفت: در اتریش مذاکرات سه‌جانبه و حداقل دستمزد سراسری نداریم؛ دستمزد کارگران هر صنف، توسط پیمان‌های دسته جمعی و چانه‌زنی‌های کارگران با کارفرما تعیین می‌شود.براساس گفته‌های او، کارگران اتریش در 16 رده و صنف مختلف دسته بندی می‌شوند. هر صنف برای حداقل دستمزد با کارفرمایان مربوطه وارد مذاکره و چانه زنی می شوند و به طور مستقل، دستمزد را تعیین می‌کنند؛ بنابراین در اتریش، دولت نقشی در تعیین دستمزد کارگران ندارد و دو طرف، خودشان بر سر مساله دستمزد توافق می‌کنند.

دستمزد کارگران قانع کننده است

رئیس بخش روابط بین‌الملل اتحادیه سراسری کارگران اتریش در ارتباط با میزان دستمزد کارگران اتریش گفت: دستمزدها متغیر است؛ اما از 13 هزار یورو در سال کمتر نیست؛ عموماً کارگران اتریش از دستمزد خود رضایت نسبی دارند و دریافتی آنها،  تقریبا همه هزینه های سبد معاش را تامین می‌کند. او افزود: با وجود این که نیروی کار اتریش رفاه نسبی دارد،  اتحادیه سراسری معتقد است که باید کمترین دستمزد، به 15 هزار یورو در سال برسد و سطح معیشتی کارگران ارتقا پیدا کند.

اتحادیه‌گرایی در اتریش پیشینه طولانی دارد

او در ارتباط با تشکل یابی کارگران اتریش گفت: OGB یک تشکل سراسری و صددرصد مستقل است که شاخه‌های آن در گروه‌های شغلی مختلف فعالند. در حال حاضر 1.2 میلیون کارگر اتریشی عضو این اتحادیه سراسری هستند و این اتحادیه به پشتوانه گستردگی حیطه عملکرد و حمایت گسترده کارگران، از قدرت چانه زنی بالایی برخوردار است؛ انتخابات هیات مدیره و هیات‌های اجرایی این اتحادیه، از طریق مجامع عمومی هر 5 سال یک‌بار برگزار می‌شود.

اتریش تاریخ کارگری پرباری دارد؛ اولین اتحادیه کارگری اتریش در دهه 1840 میلادی شکل گرفته‌است. در طول دو سه دهه بعد از آن، اتحادیه‌گرایی به تدریج در صنایع مختلف و بخش‌های تولیدی این کشور نهادینه شد و مبارزات برای حقوق جمعی کارگران از جمله 8 ساعت کار روزانه و تعطیلی آخر هفته، آغاز شد.

در سال 1934 توافقات دسته جمعی رضایت‌بخشی اتفاق افتاد و هشت ساعت کار روزانه برای کارگران اتریش تصویب شد.  کارگران اتریش دورههای طولانی سرکوب و ممنوعیت را پشت سر گذاشته اند؛ بارها با تجمعات آنها برخورد شده و فعالان مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند. برخی از دولت ها هم اتحادیه های زرد را به راه‌انداخته اند و تلاش کرده‌اند که کنشگری کارگران را تحت استیلای خود دربیاورند.

OGB در آوریل 1945 با تجمیع چندین اتحادیه مستقل شکل گرفت؛ از آن زمان تا کنون کارگران اتریش در مسیر حق‌خواهی خود، به دستاوردهای چشم‌گیری رسیده اند که دستمزد مکفی برای زندگی، یکی از آنهاست. مارکوس استرومیر می‌گوید هنوز هم کارهای زیادی مانده که باید انجام دهیم.

مطالبات اصلی کارگران اتریشی: افزایش مشارکت زنان و حفظ استقلال ساختاری تامین اجتماعی

استرومیر یکی از مهمترین مطالبات صنفی کارگران اتریش را افزایش مشارکت مدنی و اقتصادی زنان می‌داند. او می‌گوید: خواسته ما این است که قانون کار به نحوی اصلاح شود که مکانیسم های نظارتی و حمایتی برای افزایش مشارکت زنان اعمال شود. او می‌گوید: 80 درصد زنان اتریش شاغلند اما در پست های کلیدی و بالای جامعه، کمتر زنان را می‌بینیم.

از او می‌پرسم در اتحادیه شما چطور؟ درصد مشارکت زن ها چقدر است؟ می‌گوید فقط 51 درصد زنان شاغل عضو اتحادیه هستند و در هیات مدیره هیچ زنی نیست؛ مشکل اینست که باید زیرساخت های لازم برای افزایش مشارکت زنان ایجاد شود؛ باید نظارت های قانونی باشد و البته مشوق هایی هم لازم است.

او یکی دیگر از مطالبات اتحادیه خود را حفظ ساختار تامین اجتماعی می داند؛ در اتریش سازمان تامین اجتماعی یک نهاد غیر دولتی، مردمی و مستقل است که کارگران نقش مهمی در اداره آن دارند؛ به عبارتی کارگران اتریش، تامین اجتماعی را می گردانند؛ استرومیر می گوید زمزمه هایی شنیده می شود که قصد دارند تامین اجتماعی را به بخش خصوصی واگذار کنند؛ این خصوصی‌سازی مخالف منافع کارگران است و اتحادیه با قدرت مقابل آن ایستادگی خواهد کرد.

اتریش کشوری است که با تمام وجود صنعتی است؛ کشوری که تاریخ پرفراز و نشیبی داشته؛ این کشور و کارگران آن، در طول جنگ جهانی دوم و در زمان حکومت نازی ها، روزهای سختی را گذرانده اند؛ اما حالا کارگران اتریش از شرایط راضی اند و جایگاه مستحکمی در ساختار مدنی این کشور دارند. از استرومیر می پرسم این مطالباتی را که برشمردید چگونه پیگیری می‌کنید؟ می‌گوید: 15 درصد نمایندگان مجلس از حزب کارگری هستند؛ از خودمان هستند و مطالبات کلان را از طریق آنها و با مذاکره با دولت، پیش می بریم.  او در پاسخ به این سوال که آیا اتحادیه کارگری صددرصد به این نمایندگان اعتماد دارد، می گوید: صددرصد نه، ولی نود و نه درصد به آنها مطمئنیم، خودمان انتخابشان کرده‌ایم....

گفتگو: نسرین هزاره مقدم