الهه احمدی: دوری ام از سالن آزادی به فرد خاصی مربوط نیست

به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، با اینکه شش ماهی از المپیک ریو می‌گذرد اما سه هفته‌ای می‌شود که تمریناتش را آغاز کرده و با این میزان تمرین است که راهی رقابت‌های قهرمانی جهان می‌شود. نه ناامید است؛ نه خیلی امیدوار. توضیح قانع کننده‌ای هم برای این حس و حال دارد. ورزش است و همه چیزش غیر قابل پیش بینی. البته به این توضیح که معمولا ورزشی‌ها به کار می‌برند، موارد دیگری هم اضافه می‌کنند. مثل این: «از حریفان و وضعیت‌شان بی اطلاعیم.»

الهه احمدی مشغول جمع کردن وسایلش است و در فاصله چند ساعتی مانده به سفر به هند؛ که با همان اخلاق خوش همیشگی، تلفنش را پاسخ می‌دهد. این بانوی تیرانداز که معتقد است از المپیک خاطره خوشی ندارد، راهی رقابت‌های جهانی می‌شود تا خودش را برای یک شروع دوباره بسنجد. در آستانه این سفر، دقایقی با تیرانداز المپیکی ایران همکلام می‌شویم.

برای رقابت‌های جهانی آماده‌اید؟

در رشته بادی، بله؛ وضعیت تیم خوب است اما در رشته 10 متر شرایط فرق می‌کند. علاوه بر اینکه مثل همیشه مشکل فشنگ وجود داشت، خودم هم خیلی خوب تمرین نداشتم. چون قرار نبود در المپیک در 10 متر، مسابقه بدهم، از حدود دو ماه قبل از المپیک نیز در این رشته تمرین نکرده بودم. بعد که از ریو برگشتم نیز در تمرینات تیم ملی نبودم. اختصاصی تمرین بدنسازی انجام دادم و در باشگاهی که نزدیک منزلم است کار کردم. سه هفته پیش به آزادی رفتم و در 10 متر هم تمرین کردم. به همین خاطر نمی‌توانم بگویم صددرصد آماده‌ام.

یعنی ناامید هستید؟

 اصلا. حرفم این است که در این رشته، چند ماهی است تمرین فشرده نداشته‌ام و در اصل زمانی که ترکیب مشخص شد، تمریناتم را روی این رشته متمرکز کردم. ضمن اینکه رقابت‌های جهانی، رقابت سنگینی است و مشخص نیست رقبا با چه ترکیبی می‌آیند. همین موضوع کار را برای هر ورزشکاری سخت می‌کند. شرایط کلی تیم خوب است و من امیدوارم که تیم ایران در این رقابت‌ها نتیجه بگیرد اما باز تاکید می‌کنم که از حریفان‌مان خبر نداریم.

این روال وجود دارد که اولین دوره رقابت‌های جهانی تیراندازی بعد از المپیک، سطح پایین تری داشته باشد؟

 تیراندازی مثل خیلی از رشته‌ها نیست که بعد از المپیک تغییر نسل در آن اتفاق بیفتد. من در رقابت جهانی بعد از لندن، چنین چیزی را ندیدم و همه خوب‌ها در آن مسابقه شرکت کرده بودند. این بار هم بعید می‌دانم این اتفاق بیفتد.

با توجه به این شرایط چرا اینقدر دیر استارت زدید؟

 از تمرین دور نبوده‌ام، به سالن آزادی نرفتم. بعد از المپیک نیاز بود مدتی دور باشم و از رقابت‌های جهانی استارت بزنم. مدت زیادی در اردو بودم و باید وقفه‌ای در این روند می‌انداختم اما شرایط بدنی‌ام خوب است و از این جهت مشکلی ندارم. ضمن اینکه باید به این نکته نیز توجه کنیم که معمولا بعد از هر المپیک، ورزشکاران المپیکی مدتی استراحت کرده و از فشار تمرینات کم می‌کنند.

تغییراتی که در فدراسیون اتفاق افتاد، در نحوه تمرینات شما تاثیر داشت؟

 من ورزشکارم و هیچ وقت در مسائل مدیریتی فدراسیون دخالت نمی‌کنم. اگر قرار باشد غیر از این رفتار کنم، تغییر شرایط در من و برنامه هایم تغییر ایجاد می‌کند و این رویه به سود یک ورزشکار نیست چون ورزشکار ملی‌پوش باید کارش را انجام دهد و اگر قرار باشد، مدام تحت تاثیر اتفاق‌های مختلف قرار گیرد، دیگر نمی‌تواند کارش را پیش ببرد. این توضیح را دادم تا بگویم به خاطر این مسائل نیست که به سالن آزادی نرفتم. من تمرین می‌کردم اما نزدیک خانه‌ام. آنهم فقط به این خاطر که می‌خواستم مدتی کمتر از خانه دور باشم. همیشه بعد از هر تغییری امیدوارم که اتفاق‌های خوبی بیفتد و الان هم همین امید را دارم. همیشه سعی می‌کنم بدون اینکه به حاشیه بپردازم، تمرکزم روی تمرینم باشد اما امیدوارم بالاخره یک روزی مشکلات تیراندازی رفع شود. مشکلاتی که به ‌فرد خاصی مربوط نیست و فرقی نمی‌کند چه کسی رییس باشد. همیشه هست و بخشی‌اش فراتر از ورزش است. زمانی به خاطر تحریم با مشکل مواجه بوده‌ایم و زمانی دیگر هم به خاطر مسائل دیگر. من نمی‌دانم تا چه زمانی باید درگیر نبود فشنگ و ساچمه باشیم. با عوض شدن افراد هم تغییری در بود و نبود این مشکلات به وجود نمی‌آید. فقط امیدوارم بالاخره یک روزی این مشکلات به صورت ریشه‌ای رفع شود. فعلا مجبوریم در این شرایط ادامه بدهیم و کاری هم از دستمان بر نمی‌آید. من می‌دانم که در بدنه فدراسیون همه تلاش می‌کنند تا این مشکلات رفع شود. البته می‌دانم که بخشی از این مشکلات که به مسائل مالی مربوط است، فقط به تیراندازی اختصاص ندارد و همه ورزش کشور درگیر این موضوع است اما در رشته ما چون یک رشته مصرفی است، مشکلات بیشتر خودشان را نشان می‌دهند.

بعد از اینکه سال‌ها زیر نظر لازلو کار می‌کردید، مدتی است که دیگر او را کنار خود ندارید. نبود این مربی در کارتان تاثیر داشته؟

هنوز زود است که درباره تبعات نبود لازلو حرف بزنیم. معمولا به نتایج و تمرینات چند ماه بعد از المپیک نمی‌توان خیلی اکتفا کرد. ضمن اینکه ما مشکلاتی داریم که بیشتر از نبود مربی خارجی اذیت می‌کند. اگر آقای لازلو یا هر مربی خارجی دیگری بود، چه کاری می‌توانست انجام دهد؟ آیا قرار بود او برای ما فشنگ و سلاح بخرد؟ به نظرم قبل از اینکه به موضوع مربی خارجی فکر کنیم، باید دغدغه حل این مشکلات ریشه‌ای را داشته باشیم. بعد می‌توانیم بگوییم حالا اگر مربی خوب خارجی هم باشد، شاید بهتر باشد.

گفت و گو از آزاده پیراکوه