زشت و زیبای چهره‌های ورزش ایران در سال ۱۴۰۲
چهره های مطرح ورزش ایران در سالی که گذشت روزهای پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشتند.
به گزارش ایلنا، سال 1402 برای ورزش ایران سالی پر از فراز و نشیب بود؛ سالی که اتفاقات مهمی در آن رقم خورد و در این میان چهره‌های تأثیرگذار بسیاری بودند که هم به جهت موفقیت و هم به دلیل برخی تصمیمات‌شان و حتی به جهت ناکامی‌هایشان به تیتر یک رسانه‌ها تبدیل شدند. در این گزارش به این چهره‌ها و اتفاقات مثبت و منفی که برای آنها رخ داده نگاهی گذرا شده است. می‌شد به چهره‌های بسیار بیشتری در این گزارش اشاره کرد؛ اما به مهم‌ترین آنها پرداخته شده است. آرزو می‌کنم سال 1403 سالی پر از موفقیت برای ورزش کشور باشد. دعا می‌کنیم ورزشکاران ما در المپیک پاریس بهترین عملکرد خود را به نمایش بگذارند و نمایندگان شایسته‌ای برای این مرز و بوم باشند.
امین میرزازاده
راه مطمئن
تنها یک راه مناسب برای رسیدن به مدال طلا در بازی‌های المپیک برای کشتی فرنگی وجود دارد. اوضاع در کشتی فرنگی به نحوی پیش رفته که دیگر نمی‌توان خیلی روی مدال‌‌آوری محمدرضا گرایی در المپیک پاریس امیدی داشت. او تنها طلایی کشتی ایران در المپیک توکیو بود اما حالا اوضاع چندان امیدوارکننده‌ای ندارد ولی در نقطه مقابل این امین میرزازاده است که می‌تواند کاری که گرایی در توکیو انجام داد را تکرار کند. مدال طلای جهان با غلبه بر کایالپ حالا از امین یک مدعی جدی ساخته است. این مدال طلا علاوه بر اینکه می‌تواند تنها شانس کشتی فرنگی ایران باشد، رسیدن به آن افتخاری است که برای اولین‌بار در تاریخ نصیب ایران می‌شود. امین دلاور گتوندی ایران رویای بزرگی را در جهانی 2023 صربستان برآورده کرد. سال‌ها شکست و ناکامی برای کشتی ایران مقابل رضا کایالپ ثبت شده بود اما این روند را در صربستان تغییر داد و برای اولین‌بار مقابل نام این غول ترک شکست مقابل یک ایرانی ثبت شد.
کیانوش رستمی
رویای بر باد رفته!
«کیانوش رستمی» قطعاً یکی از پرافتخارترین ستاره‌های تاریخ ورزش و وزنه‌برداری ایران است. دارنده دو نشان طلا و نقره بازی‌های المپیک 2012 و 2016 لندن و ریو را می‌توان یکی از چهره‌های ناکام و بدشانس سال1402 در رشته وزنه‌برداری بدانیم. رستمی که بعد از درخشش در رقابت‌های جهانی 2022 کلمبیا (اولین مرحله گزینشی المپیک 2024 پاریس)، در رقابت‌های آسیایی جینجو کره جنوبی هم عملکرد نسبتاً مطلوبی داشت تا شانس خود را برای حضور در المپیک پاریس و کسب سومین مدال المپیکی‌اش قطعی کند. اما به یکباره عدم حضور او در رکوردگیری و اردوی تیم ملی وزنه‌برداری برای حضور در رقابت‌های جهانی 2023 عربستان(سومین مرحله از گزینشی المپیک) موجب شد تا نواب نصیرشلال هم‌تیمی سابق کیانوش و سرمربی فعلی وزنه‌برداری عذر او را از ادامه حضور در اردو خواسته و اجازه ادامه دادن مسیر برای المپیکی شدن قهرمان طلایی المپیک 2016 ریو را از او سلب نماید. به همین دلیل، اگرچه رستمی بعد از این ماجرا خیلی سعی کرد به هر طریقی مجوز حضورش در جهانی عربستان را بگیرد، مسیر المپیکی شدن رستمی بسته شد تا رویای او برای دشت سومین مدال در پاریس 2024 و تاریخ‌سازی برای ورزش ووزنه‌برداری ایران برباد برود.
سهراب مرادی
بازنشستگی
«سهراب مرادی» را بی‌شک می‌توان یکی از بدشانس‌ترین ستاره‌های تاریخ وزنه‌برداری ایران دانست. مطمئناً اگر سهراب مرادی اندکی خوش شانس بود و چاشنی شانس با این قهرمان بزرگ و رکوردشکن یار بود، شک نکنید که الان او تبدیل شده بود به یکی از اسطوره‌های پرمدال جهان و المپیک که تا سال‌ها هیچ وزنه‌برداری توان رسیدن به رکوردهای مدالی و وزنه‌ای او را نداشت. اما آسیب‌دیدگی جدی که مثل بختک قبل از المپیک 2021 توکیو بر سر قهرمان و رکورددار طلایی بازی‌های المپیک 2016 ریو آوار شد، موجب شد تا مرادی، حتی با وجود حضور روی تخته مسابقات آسیایی جینجوی کره جنوبی(گزینشی المپیک پاریس) برای سنجش شانسش و حضور احتمالی در المپیک 2024، نتواند مثل گذشته با اقتدار دست به وزنه شود. چون آسیب‌دیدگی کهنه کتف رهایش نکرده بود و او نیز به واسطه سن و سالش دیگر ریسک‌پذیری گذشته و دوران جوانی را نداشت. به همین دلیل سهراب مرادی نیز تصمیم گرفت قید حضور در بازی‌های المپیک 2024 پاریس را زده و با دنیای قهرمانی به طور کل خداحافظی و وداع کند.
محمد بنا
خبری از طلا نیست!
چهره ویژه سال ورزش ایران شاید محمد بنا باشد. سرمربی نامی تیم ملی کشتی فرنگی که در سه دوره قبلی بازی‌های المپیک هدایت تیم ملی را برعهده داشت و سه نتیجه تاریخی را کسب کرد. محمد بنا از سال ۲۰۰۵ هدایت تیم ملی کشتی فرنگی را به دست گرفت که بهترین نتیجه تاریخ کشتی فرنگی در مسابقات جهانی را به دست آورد. محمد بنا بعد از بازی‌های آسیایی ۲۰۰۶ دوحه که آن‌هم یک نتیجه تاریخی بود، از تیم ملی کشتی فرنگی جدا شد و در بازی‌های المپیک ۲۰۰۸ کنار تیم ملی نبود. نتایج فاجعه‌بار آن تیم باعث شد تا دوباره محمد بنا به تیم ملی برگردد و با کسب سه نتیجه تاریخی در جهانی‌های سال ۲۰۰۹، ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ در المپیک ۲۰۱۲ لندن هم هدایت تیم ملی را به عهده گرفت. در لندن بهترین نتیجه تاریخ ورزش ایران به نام کشتی ثبت شد که سهم کشتی فرنگی سه مدال طلا بود. بعد از لندن بازهم محمد بنا از کشتی جدا شد و این‌بار تا ۸ ماه قبل از ریو باز هم سراغ بنا رفتند و باز هم المپیک ریو با دو مدال برنز یکی از بهترین نتایج تاریخ را کسب کرد. سومین تجربه بنا حضور در توکیو بود که با یک طلا و برنز بعد از بازی‌های لندن بهترین نتیجه تاریخ بود. حالا محمد بنا می‌توانست چهارمین حضورش در المپیک را هم تجربه کند. آن‌هم با تیمی که خودش آن را از سال ۲۰۰۹ ساخت. آمار حکایت از عملکرد درخشان محمد بنا دارد، او به تنهایی بیش از همه تاریخ موفقیت کسب کرده اما حالا در خانه نشسته و از قاب جادویی ناظر عملکرد شاگردانش باشد.
مصطفی جوادی
جانشین شایسته«رستم»
شاید تا قبل از درخشش «میرمصطفی جوادی» در رقابت‌های جهانی 2023 ریاض عربستان، کمتر کسی به این جوان خوش تکنیک و آینده‌دار باور داشت. اما او در ریاض عربستان با کسب مدال طلای خوشرنگ و مرغوب جهانی در رقابت میلیمتری با رقبای سرسخت و نامدار چشم بادامی خود، نشان داد که حرف‌های زیادی در دنیای وزنه‌برداری برای گفتن دارد. سال 1402 قطعاً برای جوادی سالی ایده‌آل و خوش یمن بود. زیرا او در سالی که گذشت هم توانست توانمندی‌های خود را به کادرفنی اثبات کند. هم اینکه صاحب مدال طلای خوشرنگ جهانی شده و ثابت کند که شایستگی جانشینی قهرمان بزرگی همچون کیانوش رستمی را در دسته وزنی المپیکی 89 کیلوگرم دارد. جوادی حالا تقریباً مسیر المپیکی شدنش را به خوبی طی کرده و سهمیه خود را قطعی نموده است. اما برای اینکه بتواند خط و نشان جدی برای رقبای قدر خود در بازی‌های المپیک بکشد، مطمئناً مصطفی نیازمند درخشش و ثبت یک مجموع ایده‌آل دیگر در جام جهانی تایلند است. رقابتی که قرار است از 13 فروردین 1403 در پوکت آغاز شود و آخرین مرحله گزینشی المپیک 2024 پاریس نیز به شمار می‌رود. جوادی مطمئناً برای کنار زدن رقبای خود در این دسته وزنی کار و مسیر بسیار دشواری پیش رو دارد.
هادی چوپان
قهرمانی برای همیشه
شیرین زبان شیرازی، در این دو سال اخیر تا توانسته دلربایی کرده است. جوان گچ‌کاری که حالا بهترین و زیباترین بدن را در دنیا دارد و به همین دلیل هم قهرمان مسترالمپیا شد. کسی شاید در خواب هم نمی‌توانست ببیند که روزی یک نفر از ایران بتواند به جایگاهی برسد که آرنولد هم به تعریف و تمجید از او بپردازد. حالا هادی چوپان بعد از قهرمانی در مستر المپیا، قهرمان آرنولد کلاسیک شده. او بدون شک چهره مهم ورزش ایران در سال 1402 بوده اما می‌تواند سال جدید هم تمام برنامه‌ها را تغییر بدهد و نامش را در عرصه ورزش ماندگار کند. او نمونه کاملی از تلاش و پشتکار است، از نداری و مشکلات هرگز به تنگ نیامد و تمام سکوهای افتخار را یکی پس از دیگری فتح کرد.
امیر حسین زارع
برو برای طلا
شاید در توکیو باید مدال می‌گرفت اما اسیر کم‌تجربگی شد و مقابل گنو شکست خورد. حالا او راحت از گنو می‌تواند عبور کند. چند باری هم در جهانی این کار را انجام داده و با طلایی که در جهانی صربستان گرفت بیش از گذشته خودش را به عنوان یک چهره نامدار در این وزن مطرح کرد. امیرحسین زارع از روزی که در اردوی تیم ملی نوجوانان خودش را به غلامرضا محمدی معرفی کرد، خودش را در قامت یک قهرمان جهان و المپیک نشان داد. طلای جهان را که به دست آورد اما برای گرفتن طلای المپیک فقط خودش را به عنوان رقیب دارد. خبری از استیوسون آمریکایی که در المپیک قبل طلا گرفت نیست. گنو و طاها هم در شرایط آرمانی قرار ندارند، پیر شدند و دیگر قدرت گذشته را ندارند و این یعنی در وزن 125 کیلوگــــــرم کشتــــــــــــی آزاد؛ امیرحسیــــــــــــن زارع هســــــت و خودش.
فرزانه فصیحی
خستگی‌ناپذیر
فرزانه فصیحی، دونده 100 متر، یکی از خستگی‌ناپذیران ورزش ایران است. دختری که در المپیک توکیو با سولیداریتی بعد از 52 سال خاطره رقابت دونده زن سرعتی ایران در المپیک را زنده کرد.
او بعد از توکیو، دوباره بنا را برای دویدن در المپیک گذاشت.
آن هم برای دومین بار پیاپی و این بار در پاریس 2024. برنامه‌اش را ریخت و استارت زد تا این بار نه با سولیداریتی که با سهمیه، المپیکی شود. آن هم با رنکینگ جهانی و شد. دختر تیزپای ایرانی که خیلی‌ها او را دونده 100 متر نمی‌دانند اما با امتیازاتی که از مسابقات مختلف روی هم گذاشت، او 26 روز پیش در رقابت‌های قهرمانی داخل سالن آسیا در حالی که با رتبه 38 رنکینگ جهانی سهمیه المپیک در چنگش بود، با رکورد 7 ثانیه و 20 صدم ثانیه و سه صدم ثانیه رکوردشکنی، دونده طلایی ماده 60 متر شد و کار سهمیه المپیکش را یکسره کرد.
اتفاق قشنگی که خیلی‌ها پا به پای فرزانه از شوقش اشک ریختند. دختر مصممی که حرف‌ها برایش مهم نیست و تنها برنامه‌هایش را برای تحقق هدفش می‌چیند.
احسان حدادی
در سودای ریاست
همه دوومیدانی را با احسان حدادی می‌شناسند. با پرتاب 68 متر و 18 سانتیمتری و مدال نقره ماندگارش در المپیک 2012 لندن. با لباسی که رویش نقش یاحسین داشت و طرح‌های ایرانی‌اش. او که وقتی قید دروازه‌بانی فوتبال را به خاطر پرتاب دیسک زد، هیچ چیز برای پرتاب‌های بلند جلودارش نبود. از همان جوانی که با قهرمانی آسیا خط و نشان برای پرتابگران آسیا کشید، خیلی زود با پرتاب 69 متر و 32 سانتیمتری‌اش، آقای پرتاب دیسک آسیا و ایران شد. رکوردی که هنوز هیچ دیسک آسیایی به آن نرسیده و با آن سری بین پرتابگران پرآوازه دنیا درآورده است. حدادی با اینکه بعد از نایب قهرمانی المپیک لندن، در ریو و توکیو به خاطر مصدومیت ندرخشید، حتی به خاطر هزینه‌های زیادی که فدراسیون خرج اردوی آمریکا و مربی آمریکایی‌اش کرد، سیل انتقادات زیادی متوجه‌اش شد، اما باز کم نیاورد. او که با 4 مدال طلای بازی‌های آسیایی پرافتخارترین ورزشکار ایران بود با نقره هانگژو با دایره پرتاب و دیسک خداحافظی کرد. خداحافظی ماندگار پیش چشم تماشاگران میلیونی حاضر در استادیوم هانگژو. حدادی که سودای خدمت به دوومیدانی را دارد، این روزها در تدارک نشستن روی صندلی ریاست فدراسیون است.
سعید معروف
مردی برای تمام فصول
سعید معروف پاسور نابغه، همیشه برای والیبال ایران جذابیت داشته است. چه وقتی بازی می‌کرد و کاپیتان تیم ملی والیبال بود، چه حالا که از دنیای قهرمانی و پاس دادن خداحافظی کرده و سودای مربیگری دارد. حتی به رغم اینکه دیگر تمایلی به بازی ندارد، اما خیلی‌ها معتقدند او هنوز هم می‌تواند برای ایران بازی کند. سعید معروف با یک «نه» آب پاکی را روی دست همه ریخت، اما برای نشستن روی نیمکت تیم ملی داوطلب شد و حتی طبق صحبت‌هایش با داورزنی قرار بود تیم‌های پایه را هم زیر نظر بگیرد. اگر چه خیلی‌ها معتقد بودند به خاطر بی‌تجربگی‌اش، با این کار می‌سوزد، چرا که همه هم و غم فدراسیون برای تصاحب سهمیه المپیک ۲۰۲۴ پاریس است. پاسور پنجه طلا حتی تا قبل از رفتن داورزنی یکی از چهار گزینه اصلی سرمربیگری تیم ملی بود، وقتی وحید مرادی سرپرست فدراسیون شد، معروف هنوز جزو گزینه‌ها بود اما انگار با رفتن داورزنی، کاپیتان سابق تیم ملی دیگر رغبتی برای حضور در تیم ملی والیبال ایران نداشت تا حدی که اصلاً جواب تماس‌های فدراسیون را نداد و به این ترتیب اسم او از لیست سرمربیان تیم ملی پاک شد.
بهروز عطایی
امپراتور بدشانس
بهروز عطایی، امپراتور بدشانس والیبال بود. او که دو سال پیش با رأی کمیته فنی بعد از ناکامی تیم ملی با آلکنو سرمربی روسی در المپیک توکیو، روی نیمکت تیم ملی والیبال نشست.
هرچند عطایی سال اول سکانداری‌اش روزهای درخشانی را تجربه کرد از قهرمانی در آسیا گرفته تا لیگ ملت‌های 2022، اما سال 2023 بدشانسی بدجوری یقه امپراتور را گرفت. اوج بدبیاری او در تیم ملی ناکامی در لیگ ملت‌ها با دو برد و 10 باخت، 11 امتیاز و چهاردهمی جدول رده‌بندی بود، البته فریز امتیازات ایران وقتی آمریکا به سرمربی ویزا نداد، کمک زیادی کرد تا شرایط وخیم‌تر از این نشود.
تیم ملی ایران اما بعد از قهرمانی در بازی‌های آسیایی هانگژو، در انتخابی المپیک مقابل رقبایش حرفی برای گفتن نداشت و با باخت‌هایی که روی هم گذاشت، مثل آب خوردن در رنکینگ جهانی سقوط آزاد تا رده پانزدهمی داشت و سهمیه المپیک از دستش پرید.
در حالی که قبلاً با دهمی رنکینگ جهانی خیلی به دروازه پاریس نزدیک بود. با اینکه همه از ناکامی تیم خیلی ناراحت بودند، اما چیزی که همه را عصبانی و ناراحت کرد، بازی بد تیم ملی بود که در حد اعتبار ایران نبود. این اتفاقات همه انتقادات را متوجه بهروز عطایی کرد و چاره‌ای جز استعفا برایش نگذاشت. اما تیم باشگاهی عطایی حکایت دیگری دارد.
الهه منصوریان
الهام‌بخش دختران
الهه منصوریان در سالی که گذشت نتوانست حسرت طلای بازی‌های آسیایی را از قلب خود پاک کند. هانگژو آخرین ایستگاه ستاره این سال‌های تیم ملی ووشو بود. او با وجود ماه‌ها تلاش و تمرین در کمپ تیم‌های ملی چین، در فینال بازی‌های آسیایی نتوانست از دیوار چین عبور کند تا نقره آخرین غنیمت او از دوران قهرمانی‌اش باشد. الهه با عبور از دل سختی‌های دوران کودکی، آسمان زندگی‌اش را آبی کرد، زندگی تبرهای زیادی به او زد اما او زخم نشد که با افتخارآفرینی‌هایش جوانــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه شد و حالا الهام‌بخش بسیاری از دختران. او امسال در تصمیمی سخت بعد از کلکسیونی از مدال‌ها و افتخارات، تیم ملی را کنار گذاشت اما این پایان ماجراجویی‌هایش نبود، ستاره سالیان سال تیم دختران حالا مأموریتش را تمام نکرده، مأموریت جدیدی را برعهده گرفت و سرمربی تیم ملی زنان شد تا این بار در قامت مربی رویاهایش را دنبال کند. الهه حالا معتقد است بر خلاف سالیان قبل تیم ملی دختران برای ایستادن بر بام دنیا نیازی به مربی چینی ندارد و زنان با تکیه بر ظرفیت‌های خود می‌توانند به دل مسیر زده و در آینده‌ای نزدیک چین اصلی‌ترین رقیب‌شان را هم کنـــــــــــــــــــــــار بزنند.
ناهید کیانی
کامبک به زندگی
ناهید کیانی اولین سهمیه تکواندوی المپیک پاریس را به نام خود سند زد. او بعد از ناکامی در شیاپ چانگ المپیک توکیو شب‌های سختی را گذراند اما سیاهی این شب‌ها از او یک بازنده نساخت، ناهید در خود فرو رفت اما قوی‌تر از قبل و این بار در قالب یک ستاره برگشت.
او خاطرات گس توکیو را در گوشه‌ای از ذهنش انبار کرد و زندگی را جور دیگری معنا کرد تا رویایش را دوباره از سر بگیرد.
زندگی این بار با ناهید همراه بود و او با درخشش در میدان‌های مختلف روز به روز به سهمیه المپیک نزدیک‌تر شد، اوج عملکرد کیانی مدال طلای قهرمانی جهان و نقره گرندپری رم بود که کمتر از یک هفته رقم زد تا نشان از ستاره بودنش بدهد. کیانی برای المپیکی شدن با ساق‌ها و دست‌هایش هم‌قسم شده بود و این پیمان جواب داد تا او اولین سهمیه تکواندو ایران در المپیک پاریس را از طریق رنکینگ به دست بیاورد.
او اما کارش تمام نشده است، زندگی به او یک چیزهایی بدهکار است و حالا پاریس جایی است که کیانی باید طلبش را از زندگی وصول کند.
