نمایشی از مداد رنگی‌های زنانه در گالری دی
زنان و موقعیتشان در اجتماع همیشه یکی از جدی‌ترین دستمایه موضوعی هنرمندان در رشته‌های مختلف بوده و هنرمندان بزرگ تاریخ هنر همه در دوره‌ای به این موضوع پرداختند.
ایلنا: این روز‌ها نگارخانه دی میزبان پنجمین نمایشگاه انفرادی ژاله طالب‌پور است.
به گزارش ایلنا، او در این نمایشگاه نقاشی‌هایی با تکنیک مداد رنگی روی مقوا ارائه داده است، این آثار بازتاب دهنده زنانی هستند که در زمینه‌ای سراسر سفید نقاشی شده‌اند.
طالب‌پور که متولد ۱۳۵۹ است و کار‌شناسی نقاشی از دانشگاه هنر تهران دارد، در این نمایشگاه تمرکز سوژه‌ای خود را بر زنان قرار داده است. زنانی که گویا همگی از دردی درونی رنج می‌برند، دردی که احتمالا از ناعدالتی‌ها و شاید تبعیض‌های پیرامونی نشات می‌گیرد، زنان طالب‌پور گویی بریده و قیچی شده‌اند و از محیط پیرامونی خود جدا شده‌اند، اغلب زنان او پا ندارند و گویا کنایه نقاش از این است که زنان جای پای محکمی بر روی زمین ندارند و موقعیتشان در فضای اجتماعی امروز فاقد تثبیت است.
او در یک دسته از آثارش چهره‌های زنان را با مداد رنگی مخدوش کرده و سیمای برخی از آن‌ها در پس این رنگ‌های مدادی پیدا نیست. شاید تعبیر نقاش از این گونه نقاشی به محاق رفتن هویت انسانی و هویت زنانگی هر یک از این پرسناژ‌ها باشد زیرا با خط خطی شدن سیمای این آدم‌ها و پنهان شدن حالات چشمان و نگاه این شخصیت‌ها در واقع بار معنایی و حرف‌های ناگفته این آدم‌ها پیش روی مخاطب متجلی می‌شود. ارائه هر یک از این زنان به شکل مجرد و تنها با پرهیز از هرگونه پس زمینه در واقع این شخصیت‌ها تنها و رها پیش روی مخاطب قرار داده است. همه توجه و نگاه مخاطب به همین کاراکتر‌ها است و خود این
مولفه ثابت می‌کند نقاش با ارائه این آثار فیگوراتیو در پی خلق پرسش‌هایی درباب هویت و موقعیت اجتماعی زن امروز در دنیای پر هیاهو است. نور‌پردازی و تاباندن نور یکی از کانسپت‌ها و بارز‌ترین نشانه‌های تصویری آثار ژاله طالب‌پور است. او با بازی نور و سایه و‌گاه روشن نمودن بخش‌هایی از سیمای زنان نقاشی‌هایش گویا در پی کشف و شهودی در درون هر یک از این شخصیت هاست؛ شخصیت‌هایی که در تاریکی و سایه بیشتر و غلیظ تری فرو می‌روند و خوانش درونیاتشان سخت‌تر و پیچیده‌تر و آن‌ها که نوری بر چهره دارند مکشوف‌تر و قابل فهم به نظر می‌رسند. همین بازی نقاش با نور‌ها توانسته
تونالیته رنگی خاصی به آثارش علاوه نماید.
طالب‌پور در مورد آثار تازه‌ای که در این نمایشگاه ارائه داده است، می‌گوید: ابتدای کار برای بیس اولیه نقاشی‌هایم، از فیگور مورد نظرم یک عکس کلی می‌گیرم و بعد در طول کار نور‌ها و سایه‌ها را به آن اضافه می‌کنم. بیشتر افرادی را برای آثارم انتخاب می‌کنم که روی آن‌ها شناخت داشته باشم و به من نزدیک باشند.
او افزود: بازی نور و سایه همیشه از اولویت‌هایم در نقاشی‌هایم بوده است، در آثار قبلی‌ام فقط پرتره و دست کار می‌کردم اما در این آثار فرم بدن، سایه‌ها، رنگ‌ها و لباس‌های این فیگور‌ها مورد توجه بوده‌اند.
طالب‌پور با انتخاب تکنیک مواد رنگی روی مقوا در واقع به خلق بافت خاصی در آثارش دقت نظر داشته که این برآمدگی و فرورفتگی‌ها در جهت القای هرچه بیشتر مفهوم درونی آثار کمک بیشتری نموده است. همین بافت‌ها تا حدودی اثر نقاشی را به خشونت ملیحی گرایش داده در چهره هر یک از زنان بار معنایی خاصی یافته است که از تدبیر خاص نقاش در القای زیبا‌شناسانه محتوای مورد نظرش حکایت می‌کند.
زنان و موقعیتشان در اجتماع همیشه یکی از جدی‌ترین دستمایه موضوعی هنرمندان در رشته‌های مختلف بوده، هست و خواهد بود. هنرمندان بزرگ تاریخ هنر همه در دوره‌ای به این موضوع پرداختند اما وقتی یک هنرمند زن همه آثارش را در مورد کاراک‌تر زن اختصاص می‌دهد؛ ای بسا ممکن است در مورد درونیات خود حرف می‌زند و در واقع یک جور منوگراف به مخاطب ارائه می‌دهد که شاید از تجربه شخصی یا از تجربه محیطی در نزدیکان خودش بیاید.
نمایشگاه نقاشی‌های ژاله طالب‌پور تا ۱۴ آبان ماه برپاست و علاقمندان می‌توانند همه روزه از ساعت ۱۶ تا ۲۰ بغیر از شنبه‌ها(گالری تعطیل است) از این آثار در گالری دی واقع در خیابان ولیعصر، بالا‌تر از بزرگراه نیایش، خیابان عاطفی، شماره ۱۳۰ دیدن نمایند.
