رقص «خواهر مسیحی» با یک گروه شورشی
بازیگر نمایش «سرخ، سفید، آبی» نقش «خواهر مسیحی» در این اثر را، نقش زنی برشمرد که کوزت در صومعه با او مواجه می‌شود و پیرامون ویژگی‌های شخصیتی وی، افزود: این زن یک شخص مغرور، محکم و قوی است؛ حال آن که من در این اثر نقش‌های متفاوت دیگری هم دارم که در یک گروه رقص در یک گروه شورشی، به‌عنوان یکی از اعضای این گروه روی صحنه می‌روم.
شیما حکیم‌پور، بازیگر نمایش «سرخ، سفید، آبی» که این روزها، براساس متنی از رویا افشار، به کارگردانی سروش طاهری در تماشاخانۀ پایتخت تهران روی صحنه رفته است، در گفتگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به این امر که در این اثر، نقش خواهر مقدس را ایفا می‌کند، گفت: خوشحالم که در جمع دوستانم که بسیار حرفه‌ای به کار تئاتر مشغول هستند، یک تجربۀ حرفه‌ای را در کارنامۀ هنر خود به ثبت می‌رسانم.
این بازیگر تئاتر، ضمن ابراز خرسندی از اینکه این اثر، در جشنوارۀ دانشجویی با استقبال بسیار خوبی مواجه شده است، ادامه داد: تصویرساری، یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی است که می‌تواند این اثر را در مقابل دیدگان مخاطب، بسیار خوب جلوه دهد و نظمی که در این اثر حکم فرماست، موجب می‌شود تا مخاطب، از تماشای کار احساس رضایت کند و بحمدلله، این نکات در نگاه منتقدان، چه در اجرای عمومی و چه در جشنواره‌های دانشجویی بی‌تأثیر نبوده است.
حکیم پور، با تأکید بر اینکه امروز قطعاً استعدادیابی در مدارس در حوزه تئاتر از اهمیت شایانی برخوردار است، اظهار داشت: مهم من از کودکی علاقۀ شدیدی به بازیگری داشتم و اگر خانواده‌ام زودتر مرا به این حرفه می‌فرستادند قطعاً امروز جایگاه بهتری در بازیگری داشتم و استعدادهای بیشتر و بیرونی‌تری را در خود می‌یافتم، راحت‌تر خود را محک می‌زدم و به آنچه که در ذهن داشتم زودتر می‌رسیدم، چراکه به نظرم، حضور در تئاتر مدرسه می‌تواند به دیده شدن دانش‌آموزان کمک کند و آیندۀ بهتری را در زمینۀ تئاتر برای آنان رقم بزند.
این بازیگر جوان تئاتر، لزوم پرداخت به مسائل سیاسی-اجتماعی را یکی از مهم‌ترین ضرورت‌های پیش روی تئاتر امروز برشمرد و با تأکید بر این مفهوم که فقدان‌های جامعه می‌تواند با زبان هنر به تصویر کشیده شود، تصریح کرد: مشکلات و فقدان‌های مطرح شده در تئاتر می‌تواند برای عموم مخاطبان جذابت ایجاد کند و طرح موضوع در تئاتر می‌تواند مخاطب را به تفکر وادارد.
بازیگر نمایش «سرخ، سفید، آبی» برگزاری جشنواره‌های داخلی نمایش را یک قدم مثبت برای دیده شدن تئاتر و افراد درگیر در حوزۀ نمایش دانست و با اشاره به اینکه اگر یک اثر نمایشی موفق باشد، قطعا در تئاتر خارجی هم دیده می‌شود، یادآور شد: در پایان، تماشای «سرخ، سفید، آبی» را به همۀ کسانی که اهل تئاتر هستند و تئاتر واقعی را دوست دارند توصیه می‌کنم، چراکه یقین دارم این اثر، نمایشی است که همۀ گروه با عشق آن را روی صحنه برده‌اند و یقیناً مخاطب نیز از دیدن آن لذت خواهد برد.
