مکعب‌هایی که خوب شنیدن، خوب دیدن را می‌آموزند
گالری اثر میزبان تازه‌ترین آثار «محمد حسین‌عماد» است.
به گزارش ایلنا، «پذیرش» عنوان نمایشگاهی است که محمد حسین عماد پنج مجسمه با چوب، فلز و پلی کربنات را در معرض تماشای عموم قرار داده است. مجسمه‌های تازه او را می‌توان در ادامه آثار قبلی‌اش دانست زیرا دو مولفه سبکی (بی‌وزنی) و روشنایی و تاریکی که دغدغه همیشگی اوست در آثار تازه امتداد یافته است؛ تمامی آثار این نمایشگاه تک نسخه هستند غیر از یک اثر با ابعاد کوچک که ۱۰۰ نسخه دارد.
محمد حسین عماد درباره عنوان مجموعه تازه‌اش گفت: ««پذیرش» به معنای پذیرفتن همه چیز یا تسلیم شدن نیست بلکه باید دانست که پذیرندگی در انسان جایگاه والایی دارد. مثلا کسی که بتواند پذیرنده خوبی باشد به جای حرف زدن زیاد، خوب می‌شنود.»
او افزود؛ «آثار این نمایشگاه ابتدا از یک مکعب کوچک آغاز شد و به مرور آن را گسترش دادم. این مکعب‌های کوچک که گوشه‌های گردی دارند و از درون خالی شده‌اند، پذیرنده هستند. مفهوم پذیرنده در مقابل تهاجم معنا پیدا می‌کند.»
سه اثر از پنج مجسمه در این نمایشگاه از مکعب‌های چوبی تو خالی دارای روزنه تشکیل شده‌اند، اولین اثر مکعب تو خالی ست که روزنه‌ای کوچک بر روی جعبه فلزی دارد و نور به داخل آن نفوذ می‌کند، دومین مجسمه با ابعاد بسیار بزرگ است که از قطعه‌های بسیار زیادی از این مکعب‌ها در کنار هم و دیواره فلزی منحنی شکل بوجود آمده است و سومین کار با عنوان «جفت» دو مکعب بزرگ در کنار هم هستند که گوشه‌هایی کروی دارند، این اثر نیز مفهومی از «پذیرش» با معنای جفت بودن به نمایش می‌گذارد.
روزنه‌های بر روی مکعب‌های چوبی «عماد» ما را به درون یا فطرت یک چیز دعوت می‌کند. در واقع چیزی که درونش خالی است فرصت و امکان پذیریش دارد و با این پذیرش است که خودش را عیان می‌کند.
اثر دیواره منحنی شکل فلزی که از ۸۲۵ قطعه مکعب توخالی تشکیل شده یکی از شاخص‌ترین آثار این نمایشگاه است، کنار هم قرار داشتن این تعداد مکعب با گوشه‌هایی گرد و تو خالی و دیواره فلزی سختی که هیچ انعطافی ندارد ذهن مخاطب را درگیر می‌کند، عماد سعی دارد تا به درون ماده نفوذ کند این باعث شده تا بازدیدکنندگان آثارش نه فقط با شکل بیرونی حجم درگیرشوند بلکه به درون آن وارد شده و فضا را در خلا جستجو و تجربه کنند، او درباره این اثر گفت: «وجه اشتراک این ۸۲۵ مکعب، اتمسفر و هوایی است که درونشان قرار دارد و باعث وصل شدن آن‌ها شده است. هنگامی که از بیرون به این مجسمه نگاه می‌کنید فلز سختی را می‌بینید که مانند سپر می‌ماند، پذیرنده نیست و حالت دربرگیرندگی ندارد و به نوعی می‌توان گفت که دافعه دارد اما وقتی داخل آن را مشاهده می‌کنید، توسط آن احاطه می‌شوید و حالت پذیرنگی را در این مکعب‌ها ی کنار هم قرار داده شده می‌بینید، این مکعب‌ها شبیه به ذهن انسان می‌ماند که بعد‌های مختلف دارد.»
در سالن پایینی گالری که پنجره‌ای رو به خیابان دارد، یکی از آثار عماد قرار گرفته است، این اثرکه با پلی کربنات ساخته شده برای معماری آن اتاق در نظر گرفته شده است و به شکل تو رفته‌ای درون پنجره این اتاق کار شده تا مفهوم «پذیرش» را نشان دهد.
عماد معتقد است: «برای تمامی اجزای یک اثر نمی‌توان معناسازی کرد. یک اثر را می‌توان به عنوان یک نگاه کلی دانست، اینکه برای هر اثر معنا سازی نمی‌کنم می‌تواند باعث شود که هر فرد برداشت خود را نسبت به آن داشته باشد، اگر قصد داشتم نظرات مخاطبان را نسبت به آثارم مشابه هم کنم، مجسمه‌ای از یک انسان می‌ساختم و به آن شخصیت می‌دادم تا همه آن را بشناسند اما هدفم این است که هر فرد با توجه به ذهنیات و افکارش در مورد هر اثر قضاوت کند.»
هنرمند درآثارش از قوانین فیزیک بهره می‌گیرد، او در مجموعه آثار قبلی‌اش برروی تعادل مجسمه‌هایش کار کرده بود و پیش‌تر از او شاهد آثاری معلق یا با سطح اتکای کوچکی بودیم اما در این نمایشگاه او اثری با ابعاد بزرگ به شکل دایره‌ای با قطر دو متر ارائه داده که تنها با سیم باریکی از سقف آویزان شده و تعادل خود را حفظ کرده است، عماد با اشاره به تعادل خطی که در مجموعه‌های گذشته‌اش بکار گرفته بود، گفت: «در آثار قبلی‌ام بر روی تعادل مجسمه‌هایی با ارتفاع هفت متر کار کرده بودم، درآن آثار از تعادل خطی استفاده می‌کردم، اثر را به عنوان لوله‌ای بزرگ در نظر می‌گرفتم و مرکز ثقل آن را بدست می‌آوردم تا بتواند تعادلش را حفظ کند و بایستد اما در این نمایشگاه بر روی این مطلب کار کردم که چگونه می‌توان یک سطح را با سیم معلق نگه داشت؟ در این بین اتودهای زیادی زدم و متوجه شدم که تئوری این مطلب در فیزیک امکان پذیر است اما در عمل انجام نمی‌شد بنابراین با ایجاد زایده‌ای زیر این سطح که ابتدا قطر آن ۹۰ سانتی متربود و کم کم تا ۲ متر رسید، آن را انجام دادم.»
این پانزدهمین نمایشگاه انفرادی محمد حسین عماد است که در سال ۱۳۳۶ در اراک متولد شده است و در این سال‌ها آثارش در کشورهایی مختلف نظیر هندوستان، امارات، کویت، فرانسه و... به نمایش درآمده؛ او صاحب جوایز پر شمار ارزنده‌ای شده و دستکم پنج مجسمه او در فضاهای شهری تهران و سایر نقاط ایران نصب شده است.
نمایشگاه مجسمه‌های محمد حسین عماد تا ۲۱ خرداد ماه در گالری اثر واقع در خیابان ایرانشهر، خیابان برفروشان، روبروی خانه هنرمندان، شماره ۱۶ دایر است و علاقمندان می‌توانند از آن دیدن کنند؛ زمان بازدید در روزهای یکشنبه تا پنجشنبه ۱۱ صبح تا ۸ شب و جمعه‌ها ۴ بعد از ظهر تا ۸ شب است.