غصه‌ی "پری صابری" برای تالار وحدت و تئاتر شهر
کارگردان پیشکسوت تئاتر ایران می‌گوید: این روزها به‌خصوص برای تالارهای تئاتر شهر و وحدت غصه می‌خورم و معتقدم اداره کل هنرهای نمایشی در این زمینه وظیفه‌ای برعهده دارد که باید به آن عمل کند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، پری صابری که قصد دارد نمایش «شمس پرنده» را در فضای باز عمارت مسعودیه روی صحنه ببرد، با تاکید بر اینکه باید از فضاهای موجود بهترین بهره را ببریم؛ اظهار کرد: اجرایی شدن پیشنهادهایی از این دست موجب می‌شود بچه‌های تئاتر متوجه شوند می‌توان راهی پیدا کرد تا از اجرا در دخمه نجات پیدا کنند. این دخمه‌هایی که در آپارتمان‌ها ایجاد شده و اجاره بهای زیادی از هنرمندان جوان طلب می‌کنند.
او افزود: فرهنگ مثل آموزش و پرورش اهمیت دارد و اینگونه نیست که بگویید خوب پولش را پرداخت می‌کنم پس می‌توانم امکان اجرا بخرم. زمانی که مادیات حرف اول و آخر را بزند دیگر نمی‌توانیم از مردم کوچه و بازار انتظار داشته باشیم و به آنها بگوییم برای فرهنگ اهمیت قائل باشند.
این هنرمند با تجربه خاطرنشان کرد: من که پنجاه سال سابقه کار دارم نمی‌توانم در چنین شرایطی کار کنم و شبی چندین میلیون تومان برای در اختیار داشتن سالن اجرا بپردازم. چگونه امکان دارد من دو سال زمان صرف نگارش نمایش‌نامه سعدی کنم و بعد پول بپردازم تا سالن اجرا داشته باشم.
پری صابری به آشفتگی‌های اخیر در حوزه دریافت سالن اجرا و پرداخت پول توسط افراد جوان و کم‌سابقه اشاره کرد و گفت: بنیاد یک مفهوم دارد و باید در شان نام و سابقه خود عمل کند. آیا قرار است فقط سالن اجاره دهد یا جریان‌ساز باشد. تالار وحدت حیثیت مملکت است و باید منزلت آن را حفظ کنیم؛ شما در هیچ‌یک از سالن‌های مشابه دیگر کشورها چنین رفتاری راه شاهد نیستید.
او ادامه داد: من کاستی‌های مالی و کمبودهای اقتصادی را متوجه می‌شوم اما شیوه حل این مسائل راهکار دیگری دارد. ما در ایران تنها دو تالار حرفه‌ای بی‌نظیر برای اجرای نمایش‌ها و کارهای پربازیگر داریم که باید قدر بدانیم. البته سالن‌هایی مثل تماشاخانه ایرانشهر هم وجود دارد ولی برای فردی مانند من که با بازیگران زیاد کار می‌کند فضای مناسبی ندارد.
کارگردان نمایش «رستم و سهراب» خاطرنشان کرد: چطور می‌شود بدون حمایت مالی هزینه تئاتری با چهل نفر عوامل را تامین کرد. مگرنه باید مثل مد سال‌های اخیر با دو یا سه بازیگر نمایش به صحنه ببریم و از چهره‌های سینمایی استفاده کنیم. اتفاق‌هایی که هیچ دخلی به تئاتر ندارد.
این هنرمند تصریح کرد: در درجه نخست من باید بتوانم صدای بازیگر روی صحنه را بشنوم. بازیگری تئاتر یعنی شنا کردن در اقیانوسی که هر لحظه مخاطره به همراه دارد. این هنر با سینما متفاوت است و هنرپیشه در تالار وحدت باید در برابر تماشاگرانی که حکم شیر را دارند بایستد. اگر بازیگر اینطور با حرفه مواجه شود به سادگی قدم روی صحنه تالار نمی‌گذارد؛ حتی اگر چنین شد و گلایه‌ای نبود خودش نباید کار را ساده بگیرد.
پری صابری در بخش بعدی از صحبت‌های خود به اهمیت مدیریت هنری اشاره کرد و گفت: مدیریت هنری بسیار مشکل است. این کار اداری و بخش‌نامه‌ای نیست. در فرانسه می‌گویند اپرای پاریس بسیار به تالار وحدت شباهت دارد اما شما تصور می‌کنید هرکسی می‌تواند در اپرای پاریس نمایش اجرا کند؟ به هیچ‌وجه راه نمی‌دهند، اما اینجا همه چیز با پول امکان‌پذیر است.
او بیان کرد: این روزها به‌خصوص برای تالارهای تئاتر شهر و وحدت غصه می‌خورم و فکر می‌کنم اداره کل هنرهای نمایشی در این زمینه وظیفه‌ای برعهده دارد که باید به آن عمل کند. ما نظیر اینها را در کشور نداریم.
کارگردان نمایش «رستم و اسفندیار» درباره بالا گرفتن تب مادیات در میان اهالی تئاتر اظهار کرد: این مسئله فقط در تئاتر دیده نمی‌شود بلکه تمام شئون کشور دچار این آسیب به نظر می‌رسد و ما در دیگر جنبه‌های فرهنگ و زندگی مردم نیز این گرایش افسارگسیخته به مادیات را شاهد هستیم. اما معتقدم افراد باید مسئولیت خود را بشناسند و اگر به همین ترتیب پیش برویم تئاتر مملکت نابود می‌شود.