نیما پتگر در خانه ابدی‌اش آرمید

به گزارش ایلنا؛ مراسم تشییع پیکر نیما پتگر، هنرمند نقاش، صبح روز یکشنبه(9 فرودین) از مقابل موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد.

در ابتدای این مراسم، مجید ملانوروزی(سرپرست موزه‌ی هنرهای معاصر و مدیرکل دفتر هنرهای تجسمی) با اشاره به این‌که برای هنرمند پایانی وجود ندارد، گفت: نیمای عزیز اگر چه اکنون در بین ما نیست، اما آثار او و نام و یادش تا همیشه در جامعه هنری ایران باقی خواهد ماند. همان‌طور که آثار دیگر اعضای خانواده‌ی این هنرمند چون علی‌اصغر پتگر و جعفر پتگر باقی ماندند. جامعه هنری ما به این خانواده مدیون است و امیدوارم بتوانیم حق و نام ایشان را ادا کنیم و در زمان زندگی هنرمندان آنها را پاس بداریم.

عیسی جلالی(از دوستان پتگر) هم با اشاره به «خودشناسی» این هنرمند؛ گفت: یکی از کارهای خوبی که می‌توانیم برای شادی روح نیما انجام بدهیم، این است که از خودمان بپرسیم آیا خصوصیاتی در ما هست که موجب آزار خودمان و دیگران می‌شود؟ آن‌ها را شناسایی کنیم، نقاط ضعف‌مان را از بین ببریم و نقاط قوت‌مان را بیش از پیش تقویت کنیم.

در ادامه؛ دژار پتگر(فرزند هنرمند) با اشاره به لباس زردی که به تن کرده بود، گفت: اگر کسی نخواهد برای مرگ نیما مشکی بپوشد، می‌تواند لباس زرد به تن کند، چون نیما رنگ زرد را خیلی دوست داشت. دیروز که دفتر خاطراتش را پیدا کردم، در آن هم طراحی بود و هم فرمول آشپزی و هم چند جمله به زبان ایتالیایی.

او افزود: ما الان در وضعیت بحرانی برای هنر هستیم و این فقط مخصوص ما نیست. در دنیای غرب هم با تمام آزادی‌هایش این مشکلات وجود دارد. وقتی آزادی باشد، اقتصاد قدرتمند می‌شود و وقتی اقتصاد قدرت داشته باشد، روی نقطه‌ای سرمایه‌گذاری می‌کنند که بازدهی بهتری داشته باشد. یکی از معضلاتی که در شرق وجود دارد، این است که گروهی ضد هنر حرکت می‌کنند؛ یعنی یا هنر را درک نمی‌کنند یا می‌ترسند که آن را درک کنند.

پتگر همچنین بیان کرد: یکی از مواردی که نیما خیلی روی آن اصرار داشت، صداقت بیرحمانه با خود است. وقتی در ایران به هنر اشاره می‌شود، با دو دسته برخورد می‌کنیم؛ یک دسته فقط به شادی و تنبک فکر می‌کنند و یک دسته هم ژست صادق هدایتی می‌گیرند و فکر می‌کنند اگر شادی را رد کنند و حرف از خودکشی بزنند زیباتر است؛ در حالی‌که این‌ها ریشه در هنر ندارد.

او ادامه داد: وقتی به نقاشی‌های نیما نگاه می‌کنیم، در آن‌ها نه‌ چندان غم هست و نه‌ چندان شادی. او معتقد بود که انسان تجربه می‌کند و رنج می‌کشد. برخی از افراد با این رنج باعث رنج دیگران می‌شوند و برخی دیگر از آن برای سازندگی استفاده می‌کنند. پدرم اگرچه در هنر و جهان‌بینی استعداد خاصی داشت، اما در نهایت اگر از طرف پدرم کوتاهی برای فرهنگ و هنر صورت گرفته، متاسفم و تلاشم را می‌کنم که در آینده جبران شود. آرمان انسانیت و نیکی چیزهایی بودند که نیما را به شوق می‌آوردند.

در پایان فرشته یمینی شریف(همسر نیما پتگر) هم از حاضران در مراسم قدردانی کرد.

در ادامه، حجت‌الاسلام محمود دعایی بر پیکر نیما پتگر نماز خواند و سپس این هنرمند برای خاکسپاری به قطعه هنرمندان بهشت زهرا(ص) منتقل شد.