کاتوزیان هرگز مقابل کسی سر تعظیم فرود نیاورد

به گزارش خبرنگار سیاسی ایلنا، امیر حسین‌آبادی در مراسم بزرگداشت امیرناصر کاتوزیان گفت: ما یک سینه حرف داریم. باید بگویم کمتر از آنچه که باید از محضر استاد استفاده می‌کردم، فیض بردم اما حدود 45 سال در خدمت ایشان بودم اما باز نشد استفاده کامل کنم. امیدوارم کمال همنشین در من اثر کرده باشد.

کاتوزیان در اجرای اصول و منش انسانی پایدار بود

وی با بیان اینکه از من سوال شد رابطه شما با استاد چیست، دچار احساسات شدم و شعری از ملک‌الشعرا بهار خواندم، اظهار داشت: می‌خواهم بگویم چه ویژگی در استاد بود که در دوران خودش منحصر به فرد شد. امکان ندارد یک ویژگی، شخصی را به این حد اعتبار برساند.

رییس کانون وکلای دادگستری مرکز ادامه داد: ویژگی اول دکتر کاتوزیان، سرآمد بودن ایشان در مسائل علمی بود. ایشان وسواس ویژه‌ای در مسائل داشتند. ویژگی دوم، پایداری در اجرای اصول و منش انسانی بود که ضرورت ندارد من مصداق‌های آن را بگویم.

کاتوزیان هرگز مقابل کسی سر تعظیم فرود نیاورد

حسین‌‌آبادی با بیان اینکه مطلب مهمی که من تصور می‌کنم باید به آن توجه شود این بود دکتر کاتوزیان هرگز مقابل کسی سر تعظیم فرود نیاورد، تصریح کرد: ایشان برای استادان خود احترام فوق‌العاده قائل بود اما برای شخص دیگری کرنش نمی‌کرد. آن زمان که از دانشگاه اخراج شد، کتاب‌شان، کتاب سال شد و برای همین از وزارت ارشاد گفتند تشریف بیاورید تا جایزه خود را بگیرید، ایشان نرفتند.

وی افزود: من از استاد پرسیدم چرا نرفتید تا جایزه را بگیرید؟ ایشان جواب دادند اگر کتاب من آنقدر مهم است که جایزه کتاب سال را بگیرد، چرا دانشجویان نباید از من استفاده کنند. دوم اینکه این کتاب که کتاب سال شد در مقدمه شعری از حافظ نوشتم که هرگز سر تعظیم برای کسی خم نمی‌کنم. آنکه جایزه می‌گیرد کمی باید سر خم کند، آنکه جایزه می‌دهد، کمی سر بالا می‌کند. آیا من بروم سر خم کنم جایزه بگیرم؟

کاتوزیان از دانشگاه اخراج شد، کسی به سراغش نمی‌رفت

رییس کانون وکلای دادگستری مرکز با بیان اینکه دکتر کاتوزیان در زمانی که از دانشگاه اخراج شد هیچکس سراغشان نمی‌رفت، خاطرنشان کرد: ایشان می‌گفتند مگر من جزامی هستم؟ در آن زمان نیز هیچ‌گاه احساس کوچکی نکردند. ایشان هیچ‌گاه دچار غرور نشدند. در آن زمان که گوشه‌نشین بودند ذره‌ای از عزت نفس‌شان کم نشد.

حسین‌آبادی در پایان ابراز داشت: مثل است از دل برود هرکس از دیده برفت. این در مورد افراد عادی مصداق دارد اما ایشان به دلیل آثاری که به جا گذاشت و عشقش به عدالت، از دل نمی‌رود.