عامل پیروزی کاندیدای جمهوری‌خواه، جدایی از بدنه سیاسی آمریکا بود/ رابطه ترامپ و پوتین، معادلات جهانی را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد
در حال حاضر مشخص نیست که رئیس‌جمهوری آینده آمریکا چه موضعی در قبال روسیه در پیش خواهد گرفت ولی آنچه از هم‌اکنون واضح است، این است که روابط جدید بین مسکو و واشنگتن، تمامی روابط و هرگونه تعاملی در دو سوی اقیانوس اطلس را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد.
«مارکو کلمنتی» تحلیلگر سیاسی ایتالیایی و کارشناس سیاست خارجی، روابط بین‌الملل و کنترل تسلیحات با اشاره به انتخابات ریاست‌جمهوری اخیر آمریکا در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا تصریح کرد: «دونالد ترامپ» به طور غیرمنتظره و شگفت‌انگیزی پیروز انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا شد؛ همانطور که پیش از آن به طور غیرمنتظره و غیرقابل باوری، کاندیدای نهایی حزب جمهوری‌خواه شده بود. دلیل این پیروزی، ترکیبی از چند شاخص است ولی شاید مهمترین عاملی که ترامپ را به کاخ سفید فرستاد، مواضع شفاف و روشن وی علیه ساختار و تشکیلات آمریکا بود؛ به طوری که هر چه هر دوجناح دموکرات و جمهوری‌خواه بیشتر سعی در سلب مشروعیت ترامپ کردند، به نظر می‌رسید که جایگاه او در میان مردم محکم‌تر می‌شد. در همین راستا، نارضایتی اجتماعی و اقتصادی رای‌دهندگان از شرایط فعلی آمریکا نیز به کمک ترامپ آمد تا کلینتون را که بخشی از بدنه سیاست آمریکا محسوب می‌شود، کنار بزند. هرچند که رای‌دهندگان مرد سفید پوست بیکار و با تحصیلات پایین که همواره چشم‌انداز آینده را با ترس نگاه می‌کردند امکان همذات‌پنداری با یک میلیارد بی‌دغدغه را نداشتند، واقعیت این است که چنین امکانی در ارتباط با هیلاری کلینتون نیز وجود نداشت.
عامل دیگر پیروزی ترامپ، استفاده موثر وی از رسانه‌ها بود؛ او با استفاده از رویکرد تهاجمی و ارتباطاتی که به لحاظ سیاسی نادرست شناخته می‌شود، توانست رهبری رسانه‌ها را به دست بگیرد.
شاخص دیگری که در دقیقه ۹۰ به کمک ترامپ آمد، تصمیم «جیمز کومی» مدیر اف‌بی‌آی برای بررسی مجدد پرونده ایمیل‌های هیلاری کلینتون بود؛ عاملی که باعث افزایش بی اعتمادی به کاندیدای دموکرات شد و در نهایت نتیجه‌ای که شاهد آن بودیم، رقم خورد.
این استاد دانشگاه «پاویا» درباره چشم‌انداز روابط مسکو و اشنگتن در دولت ترامپ و تاثیر آن بر تعامل با سازمان پیمان آتلانتیک شمالی گفت که به نظر می‌رسد دونالد ترامپ روابط مثبتی با «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهوری روسیه داشته و سیاست خارجی رئیس‌جمهوری منتخب آمریکا به وضوح، بهبود روابط با مسکو را در دستور کاردارد. به همین دلیل شادی و هیجان پوتین بعد از پیروزی دونالد ترامپ چندان جای تعحب ندارد. بخش عمده‌ای از این شادی، مربوط به پیش‌بینی مقام‌های مسکو درباره کمرنگ شدن تعامل آمریکا با کشورهای اروپایی در دولت ترامپ است.
وی ادامه داد: دونالد ترامپ در ارتباط با مواضع آمریکا در قبال ناتو تاکید کرده است که نقش ناتو نباید ماهیت «اعطایی» داشته باشد بلکه باید با توجه به توانایی‌های جاری کشورهای هم‌پیمان برای تامین امنیت جمعی تعیین شود؛ مساله‌ای که بیش از آن که در عمل به آن توجه شود، در لفظ روی آن توافق شده است.
کلمنتی افزود: کشورهای عضو ناتو در نشست آخر این سازمان در ورشو، قاطعانه از آزادی و استقلال گرجستان و اوکراین حمایت کرده و تاکید کردند که روسیه اقدام‌های تهاجمی انجام داده و امنیت اروپا را به چالش کشیده است. واقعیت این است که در حال حاضر مشخص نیست که دولت ترامپ چه موضعی در قبال روسیه در پیش خواهد گرفت؛ به عنوان مثال برای شروع کار، تحریم‌هایی که بعد از پیوستن کریمه به روسیه علیه مسکو اعمال شده بود را لغو خواهد کرد یا خیر ولی آنچه که از هم‌اکنون مشخص است، این است که روابط جدید بین ترامپ و پوتین، تمامی روابط و هرگونه تعاملی در دو سوی اقیانوس اطلس را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد.
این تحلیلگر ایتالیایی درباره طیف سیاستمدارانی که در کابینه ترامپ حضور خواهند داشت، گفت: هنوز برای تصمیم‌گیری درباره ترکیب کابینه آینده آمریکا زود است ولی آنچه واضح به نظر می‌رسد این است که ترامپ طیف گسترده‌ای را برای مانور در انتخاب اعضای کلیدی کابینه خود در اختیار دارد چرا که اکثر سیاستمداران جمهوری‌خواه در این انتخابات اگر با او مخالفت نکرده باشند، حمایتی نیز صورت نداده‌اند. به همین دلیل پیش‌بینی و تصمیم‌گیری درباره این ترکیب بسیار دشوار خواهد بود.
وی درباره رویکرد دولت آینده آمریکا در قبال خاورمیانه نیز گفت: پیش‌بینی موضع دولت ترامپ در قبال خاورمیانه بسیار دشوار است ولی در این باره می‌توان به تمرکز قاطعانه او روی هزینه‌های اقتصادی رهبری آمریکا بر جهان یا اعلام آمادگی برای گفت‌وگوی مجدد درباره روابط دوجانبه با هم‌پیمانان سنتی آمریکا مانند عربستان سعودی اشاره کرد. در این راستا، دستور کار انزواطلبانه ترامپ می‌تواند به کاهش دخالت آمریکا در خاورمیانه منجر شود که در عین حال احتمال افزایش تنش‌ها با اسرائُیل نیز متصور است. ترامپ در حال حاضر تروریسم فراملی و داعش را بزرگ ترین تهدیدهای بالقوه برای امنیت آمریکا اعلام کرده است که این مساله با موضع وی مبنی بر حمایت از اعزام نیروی زمینی به سوریه متناقض است.