شاهزاده بندر، گزافه میگوید
رئیس سابق سرویس اطلاعاتی سعودی و سفیر پیشین این کشور در ایالات متحده، مرد پشت پرده بیشتر بحرانهایی است که از طرف عربستان سازماندهی میشود. وی در آوریل 2014 به حکم ملک عبدالله از سازمان امنیت رفت تا به راحتی و در پشت پرده و به دور از چشم رسانهها، به فعالیتهای خود ادامه دهد.
به گزارش ایلنا، پیش از انقلاب اسلامی ایران در سال 1357، امنیت خاورمیانه بر اساس دکترین «ترومن» به عربستان و ایران سپرده شده بود. ریاض به دلیل بهرهمندی از ذخایر پولی هنگفت نقش تامین کننده مالی را برعهده داشت و ایران بازوی نظامی دکترین ارائه شده از سوی آمریکا محسوب و به عنوان ژاندارم منطقه خوانده میشد. انقلاب اسلامی ایران معادله ابرقدرت قدیمی غرب را به هم زد و یار دیروز به دشمن امروز تبدیل شد. به موازات تغییر نظام در ایران، عربستان سعودی نیز به رقیب منطقهای تبدیل شد اما شدت رقابت میان دو کشور در سالهای مختلف فراز و نشیبهای زیادی داشته است؛ برخی اوقات به پایینترین حد و برخی اوقات تا نهایت.
یکی از مشکلهای آل سعود با جمهوری اسلامی ایران، فعالیتهای صلح آمیز هستهای کشورمان بود. ریاض در تمام 12 سال گذشته که مذاکرات هستهای میان ایران و قدرتهای جهانی برقرار بود، از هیچ تلاشی برای کارشکنی در گفتوگو ها چشم پوشی نکرد و حتی گستره فعالیتهای تخریبی خود را به حوزههای سیاسی و اقتصادی کشاند؛ مانند ایجاد بحران سیاسی و تقویت گروههای مخالف حزب الله لبنان، ساماندهی گروههای تکفیری و توطئه کاهش قیمت نفت برای زمین زدن اقتصاد ایران.
«بندر بن سلطان» رئیس سابق سرویس اطلاعاتی آل سعود و سفیر پیشین این کشور در ایالات متحده، مرد پشت پرده بیشتر بحرانهایی است که از طرف عربستان سازماندهی میشود. وی در آوریل 2014 به حکم ملک عبدالله از سازمان امنیت رفت تا به راحتی و در پشت پرده و به دور از چشم رسانهها، به فعالیتهای خود ادامه دهد. همین شاهزاده سعودی در آخرین اظهار نظر جنجالی خود، توافق ایران و 1+5 را مقدمه دستیابی ایران به بمب هستهای تفسیر و این تهدید را مطرح کرد که کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس «بدون اتکا» به آمریکا به ایران حمله خواهند کرد.
ارتشهایی که یانکیها ساختند
رئیس سابق سرویس امنیتی عربستان در مصاحبه با روزنامه «تایمز» لندن گفت که توافق با ایران آثار مخربی بر منطقه خواهد گذاشت و کشورهای قدرمند!! حاشیه خلیج فارس آماده هستند که بدون اتکا به آمریکا، پس از توافق به ایران حمله کنند. اگر نگاهی به ارتش های به اصطلاح قدرتمند عربی خاورمیانه بیاندازیم، زیرساخت غربی آن نظر را به خود جلب می کند.
از میان کشورهای خاورمیانه، پادشاهان جهان عرب خریداران اصلی تسلیحات و جنگافزار این غولهای صنعت نظامی هستند. کشورهای کوچکی مانند امارات، کویت، قطر، و بزرگ آنها که عربستان است، قراردادهای نظامی و امنیتی زیادی با کشورهای صادرکننده تسلیحات دارند. تا جایی که برخی تحلیلگران و کارشناسان از این منطقه به عنوان انبار تسلیحات یاد میکنند.
برخی کارشناسان دلیل اصلی قردادهای سنگین تسلیحاتی میان کشورهای عربی و غربی را رواج هراس از ایران عنوان میکنند. این کشورها که اغلب همسایگان جنوبی جمهوری اسلامی ایران هستند، به بهانه دفاع از خود در برابر تهدید احتمالی از جانب ایران، اقدام به خریداری سلاحهای به نسبت پیشرفته میکنند و کشورهای خود را در عمل به بازار خرید تسلیحات تبدیل کردهاند.
برای مثال، مقامهای ارشد پنتاگون پس از امضای یک قرارداد به ارزش سه میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار با امارات متحده عربی برای فروش تجهیزات سپر موشکی، دلیل امضای قرارداد را تامین امنیت منطقه عنوان کردند. در حالی که هرروز تسلیحات بیشتری توسط کشورهای منطقه در اختیار گروههای تروریستی فعال در عراق و سوریه قرار میگیرد.
پیش از به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته ای، این کشورها همواره بر خطرناک بودن تحقیقات ایران تاکید کرده و جنجال رسانه ای فراوانی در این مورد به راه می انداختند. امروز نیز که مذاکرات به نتیجه رسیده و چند گام بیشتر تا اجرای «برجام» باقی مانده، همین کشورها ادعا می کنند که خطر تهران بیش از پیش شده و آن ها بدون اتکا به متحد قدرتمند خود به ایران حمله خواهند کرد. در حالی که آمارهای موجود از نیاز ابدی آن ها به واشنگتن خبر می دهند.
بازاری برای تاجران مرگ
شرکتهای بزرگ تسلیحاتی مانند «لاکهید مارتین»، «بوئینگ»، «جنرال داینامیکس»، «ایرباس»، «ریتیون»، «تالس»، «سافران»، «رولز – رویس»، «نورثروپ گرومن» و «هکلر اند کوخ» که در کشورهایی مانند انگلستان، ایالات متحده، آلمان و فرانسه و روسیه قرار دارند، خاورمیانه و کشورهای در حال توسعه را به چشم بازاری برای فروش جنگافزارهای خود میبینند. ارتش های عربی منطقه از تسلیحات خارجی به خصوص مصنوعات غربی اشباع شده و استفاده از این اسلحه برای کشورهایی که هیچ تجربه نظامی و جنگی ندارند بدون دخالت غرب و شرق امکان پذیر نیست. همین موضوع، مهر تایید بر تو خالی بودن تهدیدهای آن ها می زند.
در این میان، عربستان بیشترین وابستگی را به کشورهای خارجی دارد. ریاض به تازگی قراردادهایی تسلیحاتی با روسیه و فرانسه امضا کرده و بیش از پیش به فناوری بیگانه وابستگی دارد. این قراردادها را باید به قرارداد 60 میلیارد دلاری عربستان و آمریکا که در سال 2010 میلادی امضا شده است، اضافه کرد. این قرارداد که در سال ۲۰۱۰ میلادی به امضا رسید، بزرگترین قرارداد فروش تسلیحات در تاریخ آمریکا به شمار میرود. طبق این قرارداد، شرکتهای آمریکایی تا سال ۲۰۲۰ میلادی جنگندههای اف – 15 و بالگردهای آپاچی و بلکهاوک را به عربستان تحویل میدهند. مشابه موارد پیشین، پس از امضای این قرارداد نیز، مقامهای آمریکایی اعلام کردند که هدف از فروش این تسلیحات، تقویت همپیمانان و تامین امنیت خاورمیانه است.
محسن صالحی خواه