ذائقه مردم ایران هنوز با شعر معاصر سازگاری نیافته است

اهواز - ایلنا: شاعر و منتقد جنوبی گفت: غنای ادبیات کهن از یک طرف و عدم دست یابی شاعران معاصر به مفهوم و زبان منسجم، از طرفی دیگر، باعث شده تا شعر امروزِ ایران، مخاطبین کمی داشته باشد.

به باور ذوالفقار شریعت، برای برطرف نمودن این کاستی و عادت دادن مخاطب به شعر معاصر، نیازمند گذشت زمان و تلاش بیشتر هستیم.

شریعت در گفتگو با خبرنگار ایلنا افزود: چاپ و نشر آثار شاعران، بدون هیچ گونه نظارت کیفی و فقط نظارت ممیزی، باعث گردیده تا بازار کتاب شعر مملوِ از کتبی شوند، که باعث دوری جُستن مخاطبین با پیشخوان های شعر روز شود. ناشرین فقط به دنبال افزایش آمار چاپ کتاب و نهایتا برخورداری از سود هستند، دستگاه نظارتیِ ارشاد هم فقط آثار را از این منظر که از خطوط قرمز عبور نکرده باشند مورد بررسی قرار داده و نهایتا مجوز صادر می کنند، به همین دلیل است که شاهد چاپ کتاب هایی هستیم که نه قواعد شعر کلاسیک (فرم و محتوا) را رعایت می کنند و نه در قالب شعر نو، حرفی تازه برای گفتن دارند.

این شاعر اضافه کرد: علیرغم اینکه در شعر امروز شاهد تنوع گوناگون در فرم و محتوا هستیم، ولی متأسفانه آنچه که شالوده و کلیت شعر سه دهه ی اخیر را تشکیل می دهد، یأس و نومیدیِ می باشد که در اکثر سروده ها دیده می شود و این هم به دلیل تأثیر جهان پیرامون بر ذهنیت شاعر است، تأثیری که شاعر به جای رهانیدن خود از آن و ساخت جهانی به مددِ قدرت خلاقیت هنر، دست به بزرگ نمایی این واقعیات موجود می زند که نهایتا منتج به این نتیجه می شود، که مخاطب چه در جهان پیرامون خود و چه در جهان ساخت هنرمند، یک فضا و حس یأس و نومیدی را تجربه کند.

شریعت در پاسخ به این پرسش که چه راهکاری برای عبور از این مشکل ارائه می دهید، گفت: مردم ما عادت کرده اند وقتی دچار یأس و نومیدی شوند، به مثنوی مولانا یا دیوان حافظ پناه ببرند، تا توانی بگیرند و انگیزه ای بیابند، یعنی فضای موجود و حس درونِ این آثار، فضایی متفاوت از جهان ملموس و عینی شان می باشد، این در حالی است که جهان پیرامون حافظ و مولانا، جهان ایده آلی برای آنان نبوده است، ولی می بینیم حسی که خواندن اشعار آنان به مخاطب می دهد، حسی کاملا متفاوت است. این مسأله یکی از حلقه های گمشده ی بین مخاطب و شعر امروز است، ما تا کنون موفق نشده ایم که این نیاز مخاطب خود را برطرف نماییم و تا زمانی که موفق به این کار نشویم، نمی توانیم انتظار داشته باشیم شعر امروز بتواند جایگزین شعر کهن در بین مردم شود.