کولبری حاصل نگاه تبعیض‌آمیز به کردستان است/ تاثیر ناخوشایند فقر و بیکاری جوانان در حوزه های اجتماعی و فرهنگی

به گزارش خبرنگار ایلنا، یوسف اسدی گفت: جای افسوس است که کوه‌های استوار و زیبای کردستان جولانگاه و میعادگاه عاشقان طبیعت نیست بلکه معبر پاهای خسته کولبرانی شده که برای زنده ماندن به مبارزه، ترس، مرگ و تبعید می‌روند.

وی افزود: مرزنشینان فقط به خاطر اینکه تسلیم مرگ نشوند و بتوانند زنده بمانند کوله‌بری می‌کنند. کولبری و مرگ کولبران صرفاً جو جغرافیا نیست بلکه حاصل نگاه تبعیض‌آمیز به جغرافیای زندگی آنها است. کوه‌های کردستان محل تردد کولبران شده در حالی که پتانسیل‌های زیادی برای پذیرش توریست و گردشگر دارند.

اسدی ادامه داد: اگر تمام بودجه دنیا را صرف ساخت یک کوه یا رود کنند باز هم نمی‌توانند شاهو، دالاهو، کوهسالان و... را بسازند. اما سئوال اینجاست که خداوند این همه نعمت را به کردستان داده چرا مسئولان نباید با برنامه ریزی درست و اصولی از این همه موهبت خداوندی در جهت رفاه و آسایش مردمان این منطقه و ایران بهره بگیرند. 

وی ادامه داد: هرگاه خبر مرگ یک کولبر را شنیدید تردید نکنید که یک انسان شرافتمند و باغیرت به خاطر امرار معاش خانواده‌اش قربانی ناعدالتی شده است. مرگ کولبران در مرزهای کردستان معنایی جز ناعدالتی، مرگ انسانیت و افول وجدان ندارد.

اسدی گفت: امروزه اثرات و عواقب بیکاری در کردستان پا را فراتر از حوزه‌های اقتصادی گذاشته و حوزه‌های اجتماعی و فرهنگی را به چالش کشیده است. قطعاً بی توجهی به چنین پدیده شوم و نامطلوبی برای جامعه عواقب جبران ناپذیری را نه تنها برای آینده کردستان بلکه برای آینده جامعه ایرانی به دنبال خواهد داشت. انتظار می‌رود دولت به جای پیش کشیدن مسائل کم اهمیت مسئله بیکاری را بیش از پیش مورد توجه قرار داده و در جهت کنترل آن قدم بردارد. استان محروم کردستان پذیرای بیشترین افراد غیر بومی در ادارات در سازمان‌ها و نهادهای دولتی است. حتی راننده و آبدارچی نیروی خدماتی را از سایر نقاط کشور به کردستان آورده‌اند و جوانان و بیکاران کردستان را نادیده گرفته‌اند.

وی ادامه داد: در کردستان سدها به راحتی ساخته می‌شوند و هیچ مشکلی بابت بودجه و برنامه‌ریزی و اجرا ندارند ولی برای جاده، کارخانه، کار و تیشه و هنر این دیار همیشه هزاران مشکل وجود دارد. اراده‌ای که توانست سدهای عظیم را بسازد قطعاً اگر بخواهد می‌تواند جاده‌های کردستان را نیز بسازد و دشت‌های تشنه را سیراب کند. 

نماینده کردستان در شورای عالی استان‌ها تصریح کرد: سال‌ها است روح و روان نخبگان و شایستگان کردستان  آزرده است. ایجاد موانع و فیلترهای غیر اصولی برای شایستگان کرد و اهل تسنن جهت تصدی مناسب تصمیمسازی و مدیریتی یک عمل سلیقه‌ای است که برخلاف قانون اساسی است. نتیجه این روند سکان‌داری افراد ناشایست و کم توان و نهایتاً ناکارآمد در مدیریت استان است. سرمایه‌های هر کشوری نیروی انسانی آن کشور است.کردستان مدام در حال خالیشدن از ظرفیت‌های انسانی‌اش است. متخصصان رده بالا و دانشجویان ممتاز از کشور می‌روند. 

اسدی افزود: درد مردم کردستان بر شانه‌های آنها سنگینی می‌کند. باید بگویم مردم انسان‌دوست کردستان احساس تبعیض و تنهایی می‌کنند. تبعیض بسیار آزاردهنده است و فردی که احساس تبعیض می‌کند حس خوشایندی به منبع تبعیض نخواهد داشت. اگر با فقر و فساد و تبعیض در کشور مبارزه شود اصلاحات به معنای حقیقی تحقق پیدا خواهد کرد.

وی گفت: جاده‌های کردستان قتلگاهی بیش نیستند. جاده‌هایی به زیبایی بهشت و به ترسناکی جهنم هستند. با وجود اینکه این استان با چهار استان غرب کشور هم مرز است، سنندج مرکز آن برخلاف مراکز سایر استان‌ها با هیچ‌یک از مراکز استان‌های هم‌مرز جاده دو بانده ندارد. هر دولتی که سر کار می‌آید با وعده رسیدگی به مشکلات و تبعیض‌های موجود در تمتع از آرای مردم وعده می‌دهند و متاسفانه وعده‌ها را فراموش می‌کنند. ما باید مسئولان را متوجه وظایف قانونی خویش کنیم چون احترام و عمل به قانون اساسی میثاق ملی ایرانیان به شمار می‌رود. کردستان زخم‌های بی‌شماری دارد؛ تاول جنگ تحمیلی هنوز بر پیکر کردستان باقی مانده است. مین‌های به جای مانده از جنگ هنوز در کردستان قربانی می‌گیرند. 

اسدی اضافه کرد: متاسفانه امروز مدارس شهر و روستاهای کردستان به لحاظ فرسودگی نسبت به تمامی کشور وضعیت بسیار وخیمی دارد و وضعیت سرانه‌های آموزشی آن بغرنج است. هر انسان با شرفی از ترک تحصیل فرزند این آب و خاک عذاب وجدان می‌گیرد. درد ما یکی دو تا نیست ؛ ماجرای تحصیل دانش‌آموزان روستایی و کودکان کار قصه پر غصه خود را دارند. دانش آموزان مناطق روستایی باید با به جان خریدن محرومیت‌ها و تحمل سختی‌ها به تحصیل بپردازند. طی کیلومترها مسیر برای رسیدن به مدرسه، کمبود امکانات آموزشی، تحصیل در مدارس فرسوده و خطرناک و ادامه تحصیل با حضور در مدارس شبانه‌روزی و دوری از خانواده تنها بخشی از سختیهای تحصیل در مناطق محروم کردستان است.

اسدی اظهار داشت: در مناطق نابرخوردار که در چند دهه گذشته کمتر از دیگر مناطق کشور توسعه اقتصادی، اجتماعی را تجربه کرده و همچنان بزرگترین درگیری‌شان غم نان و سیر کردن شکم‌ها است درس خواندن و مدرک گرفتن از اولویت‌های خانواده‌ها نیست. در برخی از این مناطق که بسیاری از خانواده‌ها برای نان شب نیز محتاج هستند. درگیر کردن بچه با درس و مشق و مدرسه افزون بر اینکه یک نیروی کار را از خانواده می‌کاهد می تواند هزینه‌های رو به افزایش آموزشی را که در اولویت بسیاری از خانواده‌ها نیست افزایش داده و دردسر فقرشان را چندین برابر کند و سبب شود قید درس و مدرسه و مدرک زده شود. این مناطق بیش از پسران خانواده این دختران هستند که آسیب چنین فقری را به دوش می‌کشند.