اعتراض ایران درودی به عدم صدور مجوز زمین موزه‌اش در صحن شورا/متاسفم برای کشوری که برای هنر و هنرمندش ارزش قائل نیست+فیلم

به گزارش خبرنگار ایلنا، ایران درودی (نقاش نامدار معاصر) صبح امروز (22 اسفند ماه) در صحن علنی شورای شهر حاضر شد تا پیگیر فرآیند واگذاری مجوز تحت بهره‌برداری از زمینی در منطقه 6 شهرداری تهران برای احداث موزه خود باشد. این لایحه پس از مدت‌ها در دستور کار شورای شهر قرار گرفته بود اما به علت ایراد آیین‌نامه‌ای از دستور کار شورا خارج شد و ایران درودی که به شدت بیمار است، مجبور شد برای پیگیری کار خویش شخصا به صحن شورا بیاید. اما بازهم طرح در دستور کار قرار نگرفته و محسن هاشمی (ریس شورای شهر) در این رابطه گفت: طرح خانه موزه ایران درودی در حال بررسی در کمیسیون‌های تخصصی شوراست و در مسیر قانونی پیش می‌رود که به‌زودی در دستور کار قرار می‌گیرد. از شما خواهش می‌کنم  چون حال مساعدی ندارید، تشریف ببرید.

ایران درودی اما در حاشیه شورای شهر امروز در جمع خبرنگاران گفت: من این آثار را 47 سال نگهداری کردم و نفروختم‌شان. یکی از آثارم را 1 میلیون و 500 هزار دلار می‌خواستند اما نفروختم. بعد آمدند و من را به این حال انداختند. در روزی که باید جراحی شوم باید بیایم شورا که در جلسه شرکت کنم.

درودی ادامه داد: من به‌جای آنها خجالت می‌کشم که آنقدر از هنر متنفرند و آن را نمی‌خواهند. فکر می‌کنند مرا بزرگ کردند اما من هنر و نقاشی را به ایران آوردم. 62 سال است فعالیت می‌کنم و تمام موزه‌های دنیا کار مرا می‌خواهند اینها چطور جرات می‌کنند با من اینطور رفتار کنند؟ دیروز برای تک تک اعضایی شورا که می‌شناختم، پیامک دادم که این موضوع امروز در جلسه مطرح شود. پرونده من کامل است اما مدام آن را عقب می‌اندازند.

این نقاش پیشکسوت خاطرنشان کرد: از یک طرف تمام شهر پر از بیلبوردهایی از تصاویر من است و از طرف دیگر التماس می‌کنم بگذارید این موزه راه‌اندازی شود. من 195 اثر را بخشیده‌ام و هزینه ساخت ساختمان موزه را متقبل شده‌ام برای چه نمی‌گذارند هنر کشور اشاعه پیدا کند و یک موزه به آن اضافه شود؟ این شهر باید 10 موزه داشته باشد نه فقط یک موزه هنرهای معاصر. من 47 سال کارهایم را نفروختم و امروز جوابم این است؟ آن هم بعد از دو سال انتظار؟ برای چه ارائه مجوز برای ایجاد این موزه را هر روز به تعویق می‌اندازند؟

درودی با اشاره به قرار جراحی‌اش که به خاطر جلسه شورا آن را به تعویق انداخته بود، گفت: معلوم نیست از این جراحی سالم بیرون بیایم. من در قبال هیئت امنای موزه مسئولیت قبول کرده‌ام نمی‌فهمم چرا با هنرمندی که خودشان به عنوان نامدار قبولش دارند اینطور برخورد می‌کنند؟ من 81 سالم است، درد کلیه دارم و مسکن‌های قوی خورده‌‌ام که بتوانم در این جلسه بنشینم. واقعا متاسف و متاثرم برای کشوری که نه برای هنر و نه هنرمندش ارزش قائل نیست. هنرمندی که هستی و نیستی‌اش را برای کشورش می‌دهد اینطور آزار می‌دهند. چطور ممکن است یک هنرمند برایشان بی‌اهمیت باشد. موزه ارزش فرهنگی یک کشور است چرا با کشورشان دشمنی دارند؟