لیگ برتر فوتبال کشور؛
دو تیمِ یک استان، نتایجی کاملاً متفاوت/ چرا استقلالِ کم‌بودجه بالاتر از فولادِ صاحب امکانات ایستاده است؟
لیگ برتر فوتبال ایران پس از گذشت ۱۱ هفته، تصویری متفاوت از دو تیم خوزستانی ارائه می‌دهد، تیمی بی‌بضاعت، بالاتر از تیم متمول.
به گزارش ایلنا، فولاد خوزستان، تیمی باسابقه، برخوردار از امکانات حرفه‌ای، آکادمی ساختارمند و منابع مالی قابل توجه، اکنون در رده سیزدهم جدول قرار دارد.
در مقابل، استقلال خوزستان که سال‌هاست با مشکلات مالی، کمبود امکانات تمرینی و میزبانی دست‌وپنجه نرم می‌کند، در رده یازدهم قرار گرفته و فعلاً بالاتر از رقیب هم‌استانی خود ایستاده است.
این قیاس پرسشی جدی مطرح می‌کند:
چگونه تیمی با بضاعت کمتر، خروجی بهتری از فولاد داشته است؟
بخش اول – فولاد؛ تیمی که نه زیبا بازی می‌کند و نه نمی‌برد
۱. بحران گلزنی؛ گره بزرگ سرخ‌پوشان: فولاد تنها ۷ گل در ۱۱ بازی زده است؛ آماری که هشداری جدی برای خط حمله این تیم است.
مالکیت توپ، پاس‌کاری «البته با اشتباهات زیاد» و گردش بازی وجود دارد، اما ضربه نهایی و تصمیم‌گیری در محوطه جریمه مشکل اصلی است.
میانگین گل فولاد: کمتر از ۰/۷ گل در هر مسابقه بوده، با چنین آماری، حتی تیم‌های پرامکانات نیز به‌سختی می‌توانند در میانه جدول باقی بمانند.
۲. تعداد بالای تساوی‌ها: فولاد با ۵ تساوی یکی از بیشترین آمارهای مساوی را در لیگ برتر کشور دارد. این یعنی فولاد نزدیک به بُرد بوده اما نتوانسته بازی را ببندد؛ یا نزدیک به شکست بوده و ریسک نکرده.
نتیجه:
امتیازگیری کُند، فرسایشی و خارج از استاندارد تیم‌های بالای جدول.
۳. خط دفاع قابل قبول، اما بدون پشتیبانی: خط دفاع با ۹ گل خورده عملکرد بدی نداشته است؛ اما خط حمله‌ی کم‌اثر باعث شده دفاع هم زیر فشار بیشتری قرار بگیرد. فولاد در واقع ساختار دارد، اما ابزار تمام‌کننده ندارد.
بخش دوم – استقلال خوزستان؛ تیمی کم‌امکانات با بیشترین بهره‌وری
۱. بهره‌برداری حداکثری از حداقل‌ها: استقلال خوزستان برخلاف فولاد، تیمی بدون ستاره‌های گران‌قیمت و امکانات گسترده است. اما سازمان دفاعی منسجم و مدیریت نتیجه‌محور باعث شده امتیازهای حیاتی کسب کند.
این تیم هم فوتبال چشم‌نواز بازی می کند و هم برای نتیجه وارد زمین می‌شود.
۲. دفاع منظم و کم‌خطا: با توجه به بضاعت فنی محدود، استقلال خوزستان روش مشخصی دارد: بستن فضا، پرس مقطعی، انتقال سریع و جلوگیری از اشتباهات فردی.
این روش باعث شده که این تیم، کمتر در معرض باخت‌های پرگل قرار گیرد و آرام آرام امتیاز جمع کند.
۳. مدیریت لحظات حساس: تفاوت مهم استقلال با فولاد در این است که فولاد بازی را اداره می‌کند اما نتیجه را از دست می‌دهد. استقلال بازی را شاید اداره نکند اما نتیجه را نگه می‌دارد.
این موضوع در فوتبال حرفه‌ای تفاوتی بسیار کلیدی است.
بخش سوم – چرا فولاد عقب‌تر است؟ (تحلیل ساختاری)
۱. فولاد از نظر بودجه و امکانات بزرگ‌تر است. «ساختار آکادمی، امکانات تمرینی، ورزشگاه اختصاصی، حمایت صنعتی و بازیکنان گران‌قیمت‌تر».
با این پشتوانه، انتظار می‌رود فولاد حداقل در نیمه بالایی جدول باشد.
۲. استقلال خوزستان با بازی نتیجه‌محور جلو افتاده است، زیرا «تمرکز بر کسب امتیاز، استراتژی دفاع‌منظم، فوتبال ساده و کم‌ریسک، بهره‌گیری از بازیکنان جوان و استفاده از حداقل فرصت‌ها» را به خوبی بکار گرفته است.
فاصله‌ی کم میان دو تیم نشان می‌دهد کیفیت فوتبال لزوماً با امکانات برابر نیست؛ بلکه با کارایی تعریف می‌شود.
بخش پایانی – مسیر پیش‌رو:
فولاد چه باید بکند؟
تقویت فوری خط میانی و حمله، کاهش احتیاط در دقایق پایانی، اصلاح سیستم انتقال توپ، اضافه شدن بازیکنان طراح و تمام‌کننده، افزایش سرعت در یک‌سوم هجومی.
استقلال خوزستان چه نیاز دارد؟
رفع مشکلات مالی و سخت‌افزاری، حفظ انسجام دفاعی، جلوگیری از اشتباهات فردی، تقویت بدنی بازیکنان، تقویت عمق نیمکت برای ادامه فصل.
جمع‌بندی:
با وجود امکانات کاملاً نابرابر، استقلال خوزستان توانسته در پایان هفته یازدهم جایگاهی بالاتر از فولاد به دست آورد.
این موفقیت بیش از آنکه حاصل کیفیت فردی باشد، نتیجه انسجام، نظم و مدیریت درست مسابقات است.
فولاد اما با وجود پشتوانه‌های مالی و فنی قدرتمند، هنوز چه در فاز «نمایش فوتبال زیبا» و چه در فاز «نتیجه‌گیری» موفق نبوده است، اگر روند فعلی تغییر نکند، استقلال خوزستان می‌تواند مسیر آرام‌تری در میانه جدول داشته باشد، در حالی که فولاد، تیمی که برای فصل جاری وعده سهمیه‌ی آسیایی داده بود، ممکن است با ادامه‌ی ناکارآمدی تهاجمی، وارد حاشیه‌ی منطقه خطر شود، تراژدی غم‌انگیزی که دو فصل پیش، گریبان‌گیر این تیم محبوب و پرطرفدار استان شود.
گزارش و تحلیل: ذوالفقار شریعت
