در گفت‌وگو با ایلنا عنوان شد:
تهدید زندگی کارگران با دلاری که به مرز 120 هزار تومن می‌رسد
دبیر اجرایی خانه کارگر تشکیلات ساوه و زرندیه گفت: موضوعی که امروزه مورد بحث روز جامعه کشوری قرار گرفته و در حوزه‌های متعدد سیاسی و اقتصادی و امنیتی، در مسائل مختلف مطرح می‌شود، موضوع مکانیزم ماشه است. این رخداد قطعاً از باب موضوعات امنیتی یا موضوعات دیگر شاید برای کشور چندان هم تهدیدآمیز نباشد، اما در حوزه اقتصادی همین که نام آن مطرح شده و روی کاغذ نوشته می‌شود، متأسفانه به دلیل سست بودن پایه‌های اقتصادی کشور، در ابتدا حوزه اقتصاد را تهدید می‌کند و از همه بدتر معیشت جامعه کارگری را با مشکل مواجه می کند.
داوود میرزایی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، افزود: موضوعی که باعث می‌شود که دلار به صورت بی‌رویه و سرسام‌آور رشد و افزایش پیدا کند. از یک سو افزایش حقوق ناشی از مصوبه شورای عالی کاری که در ابتدای سال برای جامعه کارگری اتفاق افتاد، با افزایش تورم در همان ماه‌های نخست سال رنگ باخت و در بین جامعه کارگری شیرینی خود را به تلخ‌کامی تبدیل کرد. از سوی دیگر در حال حاضر امروز نیز متأسفانه با دلاری که بر اثر مکانیزم ماشه به مرز 115 هزار تومان یا نزدیک به 120 هزار تومن می‌رسد، عملاً معیشت و زندگی جامعه کارگری را تهدید می‌کند.
وی ادامه داد: این موضوعاتی که در کشور ایران به چنین شیوه‌هایی مطرح می‌شود و مسائل سیاسی خارجی که امنیت کشور را تهدید می‌کند، متأسفانه بلافاصله تأثیر خود را بر روی موضوعات اقتصادی و معیشتی می‌گذارد. انتظار جامعه کارگری این است و در واقع امیدواریم که دولتمردان و تیم اقتصادی دولت برای این موضوع چاره‌اندیشی کنند و اجازه ندهند که این موضوعات بلافاصله بر روی زندگی میلیون‌ها جامعه کارگری و بازنشستگی تأثیر منفی بگذارد. برعکس امنیت اقتصادی، امنیت کشور آنقدر قرص و محکم و استوار است که با این مسائل تهدید نمی‌شود.
کارگران عملاً در معیشت خود 70 تا 80 درصد عقب‌ماندگی دارند
دبیر اجرایی خانه کارگر تشکیلات ساوه و زرندیه اظهار داشت: بین جامعه کارگری همواره این موضوع مطرح بوده است که این قشر در پی چاق شدن حقوق یا به تعبیر دیگر قطور و بزرگ شدن اعداد رقم دریافتی خود به عنوان حقوق نیستند. انتظارات جامعه کارگری این است که قدرت خرید کارگران افزایش پیدا کند. کارگران حاضر هستند عدد و رقم حقوق دریافتی آنها همان حقوق 4 سال پیش باشد، اما در مقابل قدرت خرید هم به اندازه 4 سال پیش داشته باشند. در حال حاضر هزینه‌های جامعه کارگری نسبت به درآمد آنها به شدت پیشی گرفته است و کارگران عملاً در معیشت خود بین 70 تا 80 درصد عقب‌ماندگی دارند.
میرزایی تصریح کرد: در ابتدای سال 1404 با توجه به اینکه کارگران 40 تا 45 درصد افزایش حقوق داشتند. این افزایش حقوقی هم که در شورای عالی کار اتفاق افتاد انصافاً باید گفت تنها سالی بود که دولت نقش تنظیم‌گری و داوری را ایفا کرد و در واقع به عنوان یک ابرکارفرما ظاهر نشد. سال جاری تنها سالی بود که گروه‌های کارگری و کارفرمایی و دولت در شورای عالی کار از میزان افزایش حقوق رضایت کافی داشتند و موجب رضایتمندی جامعه کارگری و بازنشستگی به عنوان جامعه هدف شدند. اما متأسفانه تورم افسارگسیخته تمامی شیرینی این موضوعات را از بین برد و موجب تلخ‌کامی جامعه کارگری شد.
وی با اشاره به دغدغه‌های جامعه کارگری برای زندگی کردن بیان داشت: آنچه برای جامعه کارگری مورد اهمیت قرار دارد، بحث معیشت و حقوق و دستمزد است. شرایط به گونه‌ای شده است که از بحث امنیت شغلی و مسکن کارگری و ... عبور کردیم و این موضوعات برای کارگران تبدیل به رویا شده است. زمانی کارگر به موضوع مسکن فکر می‌کند، که بخواهد زندگی کند. اما در واقع جامعه کارگری برای زندگی کردن تلاش نمی‌کند، بلکه برای زنده ماندن در تلاش است. دولتمردان باید این موضوع را درک کنند که درآمد کارگران پاسخگوی زندگی آنها نیست و عملاً زندگی این قشر را با چالش مواجه کرده است.
قطعی برق عملاً معیشت جامعه کارگری را به شدت تهدید کرد
دبیر اجرایی خانه کارگر تشکیلات ساوه و زرندیه تأکید کرد: در 6 ماهه نخست سال جاری با اتفاقاتی که به لحاظ قطعی برقی در واحدهای تولیدی و صنعتی به وقوع پیوست و در نتیجه آن کاهش فعالیت کارخانه‌جات را در پی داشت، عملاً زندگی و معیشت جامعه کارگری را تهدید کرد و سبب شد تا اضافه‌کاری‌ها و رفاهیات جامعه کارگری کمتر شود. عملاً در آن شرایط هم کارگران تاوان سنگینی را پرداخت کردند در معیشت و زندگی خود با چالش‌های فراوانی مواجه شدند. متأسفانه در این بازه زمانی جامعه کارگری به شدت آسیب دید و حقوق و دستمزد دریافتی این قشر نسبت به ماه‌های مشابه سال گذشته عملاً کمتر شد.
میرزایی به مقایسه فعالیت کارگران در شرایط قطعی برق در برابر شرایط شیوع بیماری کرونا اشاره کرده و ابراز داشت: کارگران در زمان قطعی برق واحدهای تولیدی و صنعتی مجبور به کاهش ساعت کاری شدند و حقوق و مزایای آنها نیز دچاش کاهش شدید شد. این در شرایطی بود که در 2 تا 3 سال ایام کرونا تمامی کارمندان دولت و گروه‌های آموزشی یا دورکار شدند و یا تعطیلی داشتند، اما ریالی از حقوق و معیشت آنها دچار چالش نشد. اما متأسفانه جامعه کارگری در همان مقطع زمانی دوشادوش یکدیگر به‌رغم اینکه خط تولید اجازه فاصله‌گذاری‌های اجتماعی را به این قشر نمی‌داد، یک لحظه سنگر تولید و اقتصاد را خالی نکردند و با قدرت به فعالیت‌های خود ادامه دادند.
