نقش‌ها در تلویزیون خیلی محدودند/ امکان پرداخت دقیق کاراکترها در تلویزیون نیست/ یک بازیگر در تداوم و تفاوت دیده می‌شود

علیرضا آرا (بازیگر تئاتر و تلویزیون) در پاسخ به اینکه چرا باتوجه به کاراکترهای متفاوتی که در تئاتر به ایفای نقش در آنها پرداخته، در تلویزیون تقریبا کاراکترهای مشابهی که اغلب از شرایط موجود عاصی هستند را بازی می‌کند، به خبرنگار ایلنا گفت: اینکه کاراکترهای تلویزیونی که در آنها بازی کردم از جهاتی به هم شباهت داشتند، خیلی انتخابم خودم نبوده است. البته از نظر بنده نقش‌هایی که در سریال‌های «پشت بام تهران»، «زیر پای مادر»، «عقیق»، «دلدار» و «از سرنوشت» در این سه چهار سال به ایفای نقش در آنها پرداختم، خیلی با هم متفاوتند و نمی‌توان گفت که همه آنها شخصیت‌های عاصی از شرایط هستند.

وی افزود: اینکه در تئاتر نقش‌های خیلی متفاوت‌تری را بازی کردم، به این دلیل است که خیلی از کاراکترها در تئاتر وجود دارند که امکان آوردنشان به قاب تلویزیون و پرداخت به آنها نیست. به عنوان مثال چطور می‌توانیم، نقش زن‌پوشی که من در نمایش مضحکه شبیه قتل حسین کیانی بازی کردم را در تلویزیون نشان دهیم. خیلی از کاراکترهای متفاوت در سریال‌های ما نیست که دلیل آن می‌تواند به خواست قصه یا موارد دیگری باشد که امکان پرداخت به این نقش‌ها در قاب تلویزیون را به ما نمی‌دهند.

این بازیگر تئاتر ادامه داد: به شخصه نقش‌هایی را در تئاتر بازی کردم که هر کدام برای خود دنیایی داشته، کاملا با یکدیگر متفاوت بوده و هیچ ربطی به هم ندارند، اما نقش‌ها و کاراکترها در تلویزیون خیلی محدود هستند و به طبع کاراکترهای محدودی برای پرداخت در اختیار بازیگر قرار می‌گیرد. البته این شانس من بوده که در بین دایره‌ نقش‌های پیشنهادی که داشتم، وجوه مشابه و از جهاتی متفاوت نیز به من پیشنهاد شده است.

آرا همچنین درباره اینکه تا چه اندازه جناح‌بندی‌ها مانع ورود افراد تازه به سینما بوده و فضا برای ورود بیشتر بازیگران تئاتر به سینما و تلویزیون مناسب است یا خیر، اظهار داشت: گروه‌بندی و جناح‌بندی با یکدیگر فرق می‌کنند و من در تلویزیون و سینمای ایران جناح‌بندی نمی‌بینم. اگر هم جناح‌بندی وجود دارد، من خیلی به آنها توجه نمی‌کنم ولی گروه وجود دارد و به نظرم چیز مثبتی است. به عنوان مثال همیشه این حرف را در تئاتر عنوان می‌کنند که آقا پارتی‌بازی و گروه‌‌بازی است. اتفاقا گروه باید باشد و همه جای دنیا گروه‌های منسجم تئاتری وجود دارند که سال‌ها باهم کار می‌کنند و خیلی کم اتفاق می‌افتد که نقشی وجود داشته باشد و برای ایفای آن فردی خارج از گروه به آنها اضافه شود.

وی افزود: به اعتقاد من این موضوع اصلا مسئله بدی نیست و اتفاقا گروه باید وجود داشته باشد و همه باید گروهی کار کنند. در سینما و تلویزیون نیز تا حدی به همین صورت است. چه اشکالی دارد، کارگردانی که با تعدادی بازیگر کار کرده و با جنس بازی و روحیات آنها آشناست، به صورت گروهی کار کند.البته اگر لزومش وجود دارد که برای ایفای نقش‌هایی از خارج گروه بازیگر بیاورند هیچ اشکالی ندارد، ولی به صورت گروهی کار کنند.

این بازیگر در ادامه بیان کرد: اینکه چطور بازیگران تازه دیده می‌شوند، جدای از کمی شانس، اقبال و عواملی از این دست وجود دارد که نمی‌توان منکر آن شد و باید آن را کنار گذاشت، به نظرم یک بازیگر در تداوم و تفاوت دیده می‌شود. یعنی وقتی در تئاتر تداوم داشته باشید، دیده می‌شوید. وقتی کار شما و جنس بازی‌تان متفاوت باشد، می‌توانید به تلویزیون بیایید. از تلویزیون به سینما رفتن نیز به همین صورت است. یعنی به نوعی در واقع عبور از مدیوم‌های مختلف به خود شما بستگی دارد که چقدر کیفیت کارتان متفاوت و مناسب برای مدیوم‌ها باشد و چه مسیری را برای دیده شدن انتخاب کرده باشید. اینکه آیا دنبال میانبر هستید تا یکبار دیده و بعد حذف شوید یا اینکه در پروسه مداومی در تلویزیون، سینما و تئاتر حضور پیدا کرده و صبر می‌کنید تا این پروسه طی شود تا در نهایت در درست‌ترین شکل ممکن دیده شوید.

آرا در بخش پایانی صحبت‌هایش درباره مجموعه عقیق و حواشی که در مورد عدم پرداخت دستمزد بازیگران این سریال عنوان شده بود، نیز توضیح داد: این موضوع جالبی نیست که بخواهم آن را در صحبت با یک خبرگزاری اعلام کنم ولی به هر حال یک‌سری مشکلات در پرداخت‌های سریال عقیق داشتیم که انشالله در وقتی دیگر به طور مفصل آن را بیان خواهم کرد. البته به شخصه هیچ ابایی ندارم که این موضوع را باز کنم ولی فعلا چیزی نگوییم بهتر است. اینطور به نظر می‌رسد که در حال حاضر تلویزیون درصدد آن است که مشکل به وجود آمده را حل کند.