در تماس با ایلنا مطرح شد؛
یک پرستار: حقوق ماهانه‌ام صرف ترمیم دو دندان هم نمی‌شود!
یک پرستار گفت: ماهی ۱۶ میلیون تومان حقوق می‌گیرم که این مبلغ حتی بخش ناچیزی از نیازهای اساسی‌ام را هم تأمین نمی‌کند. ماه گذشته برای ترمیم دو دندان ۱۸ میلیون تومان هزینه کردم. یعنی حتی حقوق ماهانه‌یِ منِ پرستار با این کارِ سخت، کفاف درمان دو دندانم را هم نمی‌دهد!
به گزارش خبرنگار ایلنا، سال‌هاست پرستاران به حقوق پایین، معیشت بحرانی و کارِ پرفشار معترض هستند. اجرای صحیح تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری و پرداخت فوق‌العاده خاص از جمله مهم‌ترین خواسته‌های پرستاران طی سالهای اخیر بوده است؛ مطالباتی که علیرغم داشتنِ مبنای قانونی، فعلا در عمل نتوانسته مشکل ناچیز بودنِ حقوق پرستاران را حل کند.
اگرچه آیین‌نامه تعرفه‌گذاری پرستاری بعد از گذشت ۱۵ سال از تدوین، بالاخره در سال ۱۴۰۱ اجرا شد اما فعالان این حوزه می‌گویند این آیین‌نامه نتوانسته قانون تعرفه‌گذاری را آنطور که باید اجرا کند و مشکل معیشت پرستاران و ناچیز بودنِ حقوقشان را حل نکرده است.
در رابطه با فوق‌العاده خاص نیز پرستاران همچنان در انتظار اجرای این قانون با ضریب بالا هستند. طبق قانون برنامه هفتم توسعه، امکان اعطای فوق‌العاده خاص تا سقف ۲۵ هزار امتیاز وجود دارد و پرستاران می‌گویند برای بهبودِ وضعیتِ معیشتی، تخصیص فوق‌العاده خاص با امتیاز بالا می‌تواند بخشی از مشکلات آن‌ها را حل کند.
در حال حاضر حقوق پرستاران بسیار ناچیز است. یکی از پرستاران در تماس با «ایلنا» در رابطه با این وضعیت سخت معیشتی گفت: ماهی ۱۶ میلیون تومان حقوق می‌گیرم که این مبلغ حتی بخش ناچیزی از نیازهای اساسی‌ام را هم تأمین نمی‌کند. ماه گذشته برای ترمیم دو دندان (پر کردن، عسب کشی و قاب) ۱۸ میلیون تومان هزینه کردم. یعنی حتی حقوق ماهانه‌یِ منِ پرستار با این کارِ سخت، کفاف درمان دو دندانم را هم نمی‌دهد!
این پرستار به ناعادلانه بودنِ دستمزد اشاره کرد و گفت: یک پرستار باید با شب‌کاری، کشیک، فشار کاری و استرس مداوم زندگی کند و در نهایت هم حقوق ناچیزی دریافت کند و با همان حقوق نتواند هزینه‌ی درمان خود را پرداخت نماید. این وضعیت ناعادلانه است. ما هم بخشی از سیستم درمان هستیم و نقش پرستار در مراقبت، کنترل بیماری، ارتباط با بیمار و حتی حفظ جان بیمار، مستقیم و حیاتی است اما پرستاران همیشه نادیده گرفته می‌شوند.
فعالان این حوزه می‌گویند: عدالت در پرداخت، امنیت شغلی، احترام به شأن پرستار و جبران واقعی زحمات پرستاران، خواسته‌ی پرستاران است که بی‌توجهی به این مطالبات، باعث شده تمایل به کار پرستاری بسیار کم شود، تا جایی که بسیاری از پرستاران حتی به آزمون استخدامیِ وزارت بهداشت روی خوش نشان ندادند و براساس آمارهای منتشره، ظرفیتهای این آزمون هنوز به طور کامل پر نشده است.
