ماجرای 200 میلیارد ناقابل هزینه برای تولید «سووشون»

مدتها قبل بود که حسین میرطاوسی، مالک نماوا مدعی شد که ۲۰۰ میلیارد تومان برای ساخت سریال سووشون هزینه شده که با توجه به تولید بیشتر این سریال طی سالهای 1402 و 1403 این رقم درحال حاضر باید به مراتب بیشتر باشد.
بعد از رونق سریالسازی در شبکه نمایش خانگی و حضور ستارههای سینما در این آثار، یکی از سئوالاتی همیشگی مخاطبان این بوده که هزینههای تولید سریال برای پلتفرمها چه میزان است؟ بهخصوص اینکه در تمام دنیا بازیگران مطرح هر کشور بیشتر روی سینما متمرکز هستند و کمتر سر سریالها میروند؛ اما در کشور ما با سرمایهگذاری پلتفرمها و فاصلهای که دستمزدشان با تلویزیون دارد عملاً ستارهها حضوری در آثار تلویزیونی ندارند و از طرفی رمقی هم برای سینما نمانده و جز کمدیهای بفروش، آنچنان که باید شاهد تولید آثاری با حضور ستارهها در سینما نیستیم و برای همین عجیب نیست بیشتر بازیگران مطرح را در شبکه نمایش خانگی ببینیم. اما این حضور چهقدر هزینه دارد؟ برای حل این معما بد نیست سراغ هزینه سریال پرحاشیه «سووشون» برویم. مدتها قبل بود که حسین میرطاوسی، مالک نماوا مدعی شد که ۲۰۰ میلیارد تومان برای ساخت این سریال هزینه شده که با توجه به تولید بیشتر این سریال طی سالهای 1402 و 1403 این رقم درحال حاضر باید به مراتب بیشتر باشد. از طرفی اخیراً ویدئویی از محمدحسن شانهساززاده، عضو هیئتمدیره نماوا منتشر شد که هزینه تولید هر قسمت از «سووشون» را حدود هشت میلیارد تومان قلمداد کرد و مدعی شد میانگین هزینه تولید هر قسمت از یک سریال معمولی در این صنعت حدود سه میلیارد تومان برآورد میشود. با این اوصاف اگر سریالی که نه استاندارد «سووشون» را داشته باشد نه خیلی دم دستی تولید شده باشد را مبنا قرار بدهیم میشود به عددی حدود 5 میلیارد تومان برای هر قسمت براساس سال 1404 رسید که به عبارتی برای اثری 20 قسمتی حداقل 100 میلیارد تومان خواهد بود. این عدد بنا به لوکیشن، زمانی که داستان در آن روایت میشود؛ هزینه لباس و طراحی صحنه، عوامل اصلی و بهخصوص بازیگران میتواند خیلی متغیر باشد. در مقابل پلتفرمها از چند روش درآمد دارند؛ هم حجم فروشی، هم فروش تک قسمتها، هم فروش اشتراک که منبع اصلی درآمدشان است و در نهایت آگهیها. با این پشتوانه میتوانند نوعی انحصار در تولید آثار ایجاد کنند که عوامل خوب بهخصوص بازیگران را از تلویزیون و سینما جمع کرده و روی نمایش خانگی متمرکز میکند. اتفاقی که لااقل با توجه به اهمیت سینما در تولید آثار فاخر و بیان معضلات جامعه میتواند پیامدهای ناخوشایند داشته باشد.