عربستان و آمریکا؛ معنای «هم‌پیمان اصلی خارج از ناتو» چیست؟
رئیس‌جمهور آمریکا، عربستان سعودی را به عنوان «هم‌پیمان اصلی خارج از ناتو» معرفی کرد؛ عنوانی که نشان‌دهنده تقویت روابط استراتژیک و دفاعی واشنگتن و ریاض است. این رتبه‌بندی نمادین، زمینه همکاری‌های نظامی گسترده، شامل فروش تسلیحات پیشرفته، آموزش‌های مشترک و هماهنگی دفاعی بلندمدت را فراهم می‌کند، اما به معنای یک پیمان دفاعی واقعی نیست.
به گزارش ایلنا به نقل از الشرق الاوسط، در اقدامی که عمق روابط استراتژیک میان ایالات متحده و عربستان سعودی را نشان می‌دهد، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، رسما عربستان سعودی را به عنوان «هم‌پیمان اصلی خارج از ناتو» معرفی کرد.
با این تصمیم، عربستان سعودی بیستمین کشوری است که این عنوان رسمی را دریافت می‌کند و به جمع کشورهایی چون مصر، رژیم اسرائیل، اردن، قطر، کویت، تونس، آرژانتین، استرالیا، بحرین، برزیل، کلمبیا، ژاپن، کنیا، نیوزیلند، پاکستان، فیلیپین، کره جنوبی و تایلند پیوست.
مزایای کلیدی عنوان «هم‌پیمان اصلی خارج از ناتو»
این رتبه‌بندی نمادین، تقویت شراکت استراتژیک واشنگتن و ریاض را به ویژه در حوزه دفاع مشترک در برابر تهدیدهای منطقه‌ای نشان می‌دهد و با توافقات جدید شامل فروش جنگنده‌های «اف-۳۵» و سرمایه‌گذاری‌های گسترده سعودی در آمریکا همراه شده است.
مهم‌ترین مزایای این عنوان عبارت است از:
- تسهیل خرید تسلیحات پیشرفته آمریکایی و انتقال فناوری نظامی با سرعت و شرایط بهتر.
- امکان ذخیره‌سازی تسلیحات آمریکایی در خاک کشور، مانند انبارهای جنگی.
- اولویت در دریافت تجهیزات مازاد نظامی از ارتش آمریکا، شامل هواپیما و کشتی.
- فرصت برای شرکت‌های داخلی در رقابت بر سر قراردادهای تعمیر و نگهداری تجهیزات نظامی آمریکا در خارج.
- تسهیلات مالی بهتر برای خرید تسلیحات و حمایت از تحقیق و توسعه مشترک.
- تقویت همکاری‌های امنیتی و اطلاعاتی و اجرای آموزش‌ها و تمرینات نظامی مشترک.
توافق دفاع استراتژیک
در همین راستا، محمد بن‌سلمان، ولیعهد عربستان سعودی و رئیس‌جمهور آمریکا در کاخ سفید، «توافق دفاع استراتژیک» میان دو کشور را به امضا رساندند.
طبق اعلام خبرگزاری رسمی عربستان سعودی «واس»، این توافق بیانگر گامی محوری در تقویت شراکت دفاعی بلندمدت است و تعهد مشترک دو طرف برای حمایت از صلح، امنیت و توسعه در منطقه را نشان می‌دهد.
بر اساس این توافقنامه، عربستان سعودی و ایالات متحده «شرکای امنیتی توانمندی هستند که می‌توانند به صورت مشترک به چالش‌ها و تهدیدهای منطقه‌ای و بین‌المللی پاسخ دهند، هماهنگی دفاعی بلندمدت را تقویت کنند، توان بازدارندگی را افزایش دهند و سطح آمادگی نیروها را ارتقا دهند، ضمن آنکه توسعه و یکپارچه‌سازی توان دفاعی میان دو طرف دنبال خواهد شد.»
همچنین توافق دفاع استراتژیک، چارچوبی مستحکم برای شراکت دفاعی پایدار ایجاد می‌کند که به تقویت امنیت و ثبات دو کشور کمک می‌کند.
طبق این گزارش، عنوان «هم‌پیمان اصلی خارج از ناتو» به معنای شراکت استراتژیک بسیار پیشرفته در زمینه تسلیحات، آموزش و همکاری است، اما یک «پیمان دفاعی» نیست. در مقابل، «توافق دفاع مشترک» بدین معناست که هرگونه حمله به کشور امضاکننده، به عنوان حمله به ایالات متحده تلقی شده و آمریکا به لحاظ قانونی موظف به مداخله نظامی مستقیم است.
