ابراهیم حیدری در مراسم تقدیر از اهالی قلم سازمان بهزیستی مطرح کرد؛
کتاب در توان‌بخشی روح و اندیشه انسان‌ها نقش حیاتی دارد
ابراهیم حیدری در«آیین تقدیر از اهالی قلم، مولفان و مترجمان سازمان بهزیستی کشور» توان‌بخشی روح و اندیشه را مقدمه‌ای برای توان‌بخشی جسم و زندگی اجتماعی دانست و گفت: اهالی قلم سازمان بهزیستی با تألیف و ترجمه‌های خود نه تنها دانش و تجربه را منتقل می‌کنند بلکه عدالت فرهنگی را گسترش می‌دهند.
به گزارش ایلنا به نقل از ستاد خبری سی‌وسومین دوره هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران، «آیین تقدیر از اهالی قلم، مولفان و مترجمان سازمان بهزیستی کشور» دوشنبه (۲۶ آبان‌ماه ۱۴۰۴) با حضور ابراهیم حیدری؛ مدیرعامل خانه کتاب و ادبیات ایران و دبیر هفته کتاب سی‌وسوم و سیدجواد حسینی؛ رئیس سازمان بهزیستی کشور در سالن شهید فیاض بخش این سازمان برگزار شد.
ماهیت کتاب، توان‌بخشانه است
در این آیین ابراهیم حیدری با تاکید بر نقش محوری کتاب در توان‌بخشی گفت: امروز ما نه تنها اهالی قلم سازمان بهزیستی را تکریم می‌کنیم بلکه برای بزرگداشت فرهنگ نوشتن و خواندن در جامعه‌ای گردهم آمده‌ایم که بیش از هر چیز به امید و توان‌بخشی نیاز دارد.
او با اشاره به اینکه ماهیت کتاب، ماهیتی توان‌بخشانه است، مطرح کرد: کتاب میراثی است که از دل تجربه‌های انسانی برمی‌خیزد و به همه ما امکان می‌دهد تا از مرزهای محدودیت عبور کنیم. برای سازمانی که ماموریتش حمایت از انسان‌ها در شرایط خاص و دشوار است، کتاب می‌تواند همدمی باشد برای روح، چراغی برای ذهن و نیرویی برای بازآفرینی توانایی‌ها.
وی افزود: اهالی قلم سازمان بهزیستی با تألیف و ترجمه‌های خود نه تنها دانش و تجربه را منتقل می‌کنند بلکه عدالت فرهنگی را گسترش می‌دهند. آنان پل‌هایی می‌سازند که همه افراد فارغ از شرایط جسمی یا اجتماعی بتوانند به دنیای اندیشه و فرهنگ دسترسی داشته باشند. این کار رسالتی است که ارزش آن کمتر از خدمات توان‌بخشی نیست، زیرا توان‌بخشی روح و اندیشه، همواره مقدمه‌ای برای توان‌بخشی جسم و زندگی اجتماعی است. اهالی قلم بهزیستی از این جهت کارشان رسالت بزرگی است که متنهای آنها باعث می‌شود مخاطبانشان خود را در جامعه ما «دیگری» فرض نکنند.
دبیر سی‌وسومین هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران گفت: هفته کتاب فرصتی برای یادآوری این حقیقت است که کتاب زبان مشترک همه ماست؛ زبان گفت‌وگوی نسل‌ها، زبان همدلی و هم‌افزایی. خانه کتاب و ادبیات ایران وظیفه دارد این زبان را تقویت کند و آن را به همه عرصه‌های زندگی اجتماعی پیوند بزند. در این مسیر همکاری نهادهایی چون سازمان بهزیستی نشان می‌دهد که کتاب نه یک کالای فرهنگی بلکه ضرورتی اجتماعی است؛ ضرورتی برای توان‌بخشی، برای همبستگی و برای ساختن آینده‌ای روشن‌تر.
حیدری با تأکید بر اینکه که کتاب می‌تواند به ما بیاموزد چگونه از تجربه‌های تلخ، معناهای تازه بسازیم، اضافه کرد: این کالای فرهنگی به ما می‌آموز چگونه از محدودیت‌ها، افق‌های نو بیافرینیم و چگونه از رنج به امید برسیم. این همان رسالت بزرگ نویسندگان و مترجمان است: تبدیل تجربه‌های فردی به میراثی جمعی و تبدیل کلمات به چراغ‌هایی برای راه آینده.
مدیرعامل خانه کتاب و ادبیات ایران در پایان سخنان خود گفت: همه شما که با قلم و اندیشه خود این مسیر را هموار می‌کنید، صمیمانه سپاسگزارم. امیدوارم این آیین نه تنها یادآور ارزش کار شما باشد بلکه انگیزه‌ای تازه برای ادامه راهی باشد که سازمان بهزیستی کشور و خانه کتاب و ادبیات ایران در کنار هم می‌پیمایند. راهی برای ساختن جامعه‌ای که در آن هیچ‌کس از نعمت فرهنگ و اندیشه محروم نماند.
قلم؛ نیروی محرکه راهبردی جامعه
سیدجواد حسینی نیز در بخش دیگری از این آیین با تشکر از اهالی قلم، نقش آنها را در اجتماعی‌سازی، آگاهی‌بخشی و توانمندسازی جامعه هدف بسیار حیاتی دانست و مطرح کرد: سازمان بهزیستی نیازمند کنش است و صرفاً رفتار غریزی نیاز ندارد. این سازمان برای بازآفرینی مستمر اندیشه و عمل خود، شدیداً به نویسندگان، محققان و پژوهشگران وابسته است تا استراتژی‌های خود را به‌روز کند.
وی افزود: هیچ عاملی به اندازه نویسندگان قادر به تغییر نگرش جامعه نسبت به افراد توان‌یاب نیست. نویسندگان باید جامعه را از نگاه نظریه کمبود به سمت نظریه دارایی‌بنیاد هدایت کنند؛ یعنی توانمندی‌ها را برجسته سازند. از این رو همکاری با اهل قلم برای سازمان بهزیستی کشور یک انتخاب حاشیه‌ای نیست بلکه یک نیاز راهبردی برای ارتقای کیفیت زندگی و تقویت سرمایه اجتماعی محسوب می‌شود.
رئیس سازمان بهزیستی افزود: نویسندگان با ساده‌سازی مفاهیم پیچیده مانند مهارت‌های فرزندپروری و سلامت روان در پیشگیری اجتماعی نقش کلیدی دارند؛ زیرا هزینه پیشگیری همواره کمتر از هزینه درمان و مداخله است. لازم است نویسندگان هویت محلی را روایت کنند و در طرح‌های مردمی مانند سلام یا سلامت اجتماعی محله‌محور با ایفای نقش سفیران اعتماد، روح مشارکت اجتماعی را در شرایط آسیب‌پذیری اعتماد عمومی زنده سازند.
سیدجواد حسینی در پایان سخنان خود گفت: درخواست شد تا تجربیات غنی مددکاران، داوطلبان و مددجویان به صورت کتاب و مستند مدون شود تا این دانش ارزشمند به گنجینه سازمانی تبدیل شود و فرهنگ «هر ایرانی یک مددکار اجتماعی» گسترش یابد. در نهایت، هدف ساختن جامعه‌ای مهربان‌تر و توانمندتر است.
فردوسی، روان‌درمانگر آگاه
در ادامه «آیین تقدیر از اهالی قلم، مولفان و مترجمان سازمان بهزیستی کشور» زهرا سعیدی، بازیگر و نویسنده با اشاره اهمیت کتاب در فرهنگ ایرانی، به جنبه‌های درمانی و روان‌شناختی قدرت کلمه و ادبیات پرداخت و مطرح کرد: کتاب فاصله لازم را به خواننده می‌دهد تا خود را از دور ببیند؛ این فاصله اولین گام در مسیر درمان است. مطالعه به مثابه تنفس عمیقی برای روان عمل کرده و اضطراب را از ذهن خارج می‌سازد.
نویسنده کتاب «سومین پر سیمرغ» در پایان گفت: ادبیات فارسی به‌ویژه شاهنامه، یک روان‌درمانگر آگاه است. فردوسی نخستین کسی بود که ایده «درمان با کلمه» را مطرح کرد و خرد را نوری دانست که درون روان را روشن می‌کند. ساختارهای روان‌شناختی را می‌توان در داستان‌های شاهنامه مشاهده کرد؛ از خشم ضحاک گرفته تا خرد زال، همگی وجوه ناخودآگاه جمعی انسان‌ها را منعکس می‌سازند. مهم‌ترین پیامی که از شاهنامه می‌توان استخراج کرد این است که نجات در شناخت خویش نهفته است و توانایی برخاستن دوباره یعنی حفظ امید.
سی‌وسومین دوره هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران با شعار «بخوانیم برای ایران» از روز شنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۴ آغاز شد و تا ۳۰ آبان ادامه خواهد داشت.
