احداث سالن عروسی بر سقف غار باستانی هوتو – کمربند مازندران/ کاوش متوقف شد، آثار ساسانی نابود شدند

به گزارش خبرنگار ایلنا، کاوش‌های باستان‌شناسی غار هوتو – کمربند نخستین بار توسط «کارلتون استیونز کان» استاد دانشگاه پنسیلوانیا آمریکا در دهه ۳۰ انجام شد و یکبار هم در دهه ۹۰ شمسی بود که علی ماهفروزی باستان‌شناس ایرانی در آن کاوش کرد و پس از آن مطالعات باستان شناختی در این غار برای همیشه رها شد. 

سرنوشت غار هوتو – کمربند اما به ویرانی و رهاشدگی ختم نشد و درست بالای تپه‌ای که غار هوتو در آن قرار دارد و آثاری از دوره ساسانی بر آن وجود داشت یک تالار عروسی ساخته شد و به دنبال همین ساخت و ساز بود که آثار ساسانی موجود بر این محوطه برای همیشه از بین رفت. 

غار باستانی و محوطه ساسانی مازندران رها شده

محمد عظیمی، مدیر انجمن حامیان میراث فرهنگی «هوتو» در گفتگو با ایلنا، با اشاره به رها شدگی بیشتر محوطه‌های تاریخی مازندران اعلام کرد: در حال حاضر علاوه بر غار هوتو – کمربند، گوهرتپه مازندران نیز از محوطه‌های رها شده این استان است. 

او با اشاره به فعالیت‌های باستان شناختی دکتر ماهفروزی در غار هوتو کمربند و گوهرتپه مازندران در ۶ سال قبل گفت: هم اکنون مجموعه‌های گردشگری در این دو اثر در حال فعالیت هستند. 

مدیر انجمن حامیان میراث فرهنگی «هوتو» افزود: طرفی غارهوتو و کمربند وضعیت بسیار اسفناکی دارد و این میراث ارزشمند تاریخی عملا رها شده است. قسمت بالای غار که آثار دوره ساسانی در آن وجود داشت با احداث ساختمان و تالار عروسی برای همیشه از بین رفت و برغم این که تمام اطلاعات مربوط به این میراث ارزشمند تاریخی که سابقه آن به دوره ژوراسیک و انسان‌های نخستین می‌رسد، در کتب باستان‌شناسی جهان وجود دارد ولی عملا این غار رها شده است. 

محمد عظیمی درباره تخلفات صورت گرفته در محوطه باستانی گوهرتپه استان مازندران نیز اعلام کرد: وضعیت واگذاری‌ها در این مجموعه باستانی به قدری دردناک است که محوطه بالای غار هوتو دارای مالک خصوصی شده و اسناد آن نیز در اختیارش است. 

این فعال میراث فرهنگی استان مازندران با اعلام این که ناظر پروژه باستان شناختی غار هوتو عضو هیات مدیره همان شرکت تعاونی بود که فضای بالای سر غار هوتو در اختیار آن شرکت بود افزود: تمام اسناد این ادعا در اداره تعاون شهرستان بهشهر مازندران وجود دارد. 

او با اعلام این که دو دوره کاوش باستان شناختی در دهه ۳۰ و ۴۰ توسط دکتر «کارلتون استیونز کان» استاد دانشگاه پنسیلوانیا آمریکا در غار هوتو انجام شده بود و تنها یک قسمت انتهایی باقی مانده بود که توسط باستان‌شناس ایرانی کاوش شد، گفت: آثار خاصی از قسمت انتهایی کشف نشد اما دو اسکلت انسانی متعلق به دو زن در این غار یافت شده بود که احتمالا توسط دکتر کارلتون به آمریکا منتقل شده است. 

به گفته محمد عظیمی، هم اکنون بالای غار هوتو – کمربند، سالن عروسی احداث شده و این غار باستانی نیز بدون حفاظت رها شده است. 

وی افزود: غار هوتو نه پایگاه میراث فرهنگی دارد و نه حفاظت درستی از آن صورت می‌گیرد. در حالی که بالای غار آثار دوره ساسانی وجود داشت. حتی در همان بالای غار که اسکلت‌های انسانی دیگری از آن کشف شده بود می‌خواستند تیر برق قرار بدهند و با مجوزی که گرفته بودند کار خود را ادامه دادند.

مدیر انجمن حامیان میراث فرهنگی غار هوتو تاکید کرد: همانگونه که استان لرستان با حفاظت صحیح توانست محوطه‌های پیش از تاریخ دره خرم اباد را به عنوان سندی زنده از تمدن بشری لایق ثبت جهانی نماید، این ظرفیت تاریخی در بخش شرقی استان مغفول مانده و متاسفانه با تصمیم گیری‌های نادرست از شرایط اولیه‌ی ثبت ملی هم برخوردار نیست.

وی افزود: سلسله‌های غارهای شرق مازندران که از غار التپه شروع و با تسلسل غارهای هوتو و کمربند (کمربن)، محوطه تاریخی گم چال، تپه چهل دین، تپه کش، گته تپه کش، غار نرگسی، قلعه شاه‌نشین اسیابسر، غارهای رستمکلا (هوتول کش، غار کهنه سنگ، غار سکیله، غار شوپری) و فعلا به غار کمیشان منتهی می‌شود و براساس کاوش‌های انجام شده همگی به دوران پیش از تاریخ تعلق دارند، در وضعیت نامناسبی قرار گرفته و از نظارت و حمایت شایسته‌ای برخوردار نیستند و بعید نیست که همانند غارهای هوتو و کمربند (کمربن) با دست اندازی عوامل سودجو و افراد غیرمتخصص موجبات تخریب این آثار ارزشمند فراهم شود. این غارهای مهم و سکونتگاهی در کنار محوطه گوهرتپه و روستای ساسانی کوسان لایق آن هستند تا به عنوان یک مجموعه‌ی بی‌بدیل به ثبت جهانی برسد. می‌توان قدم اول رسیدن به جایگاه جهانی را با تعیین حریم، خلع ید از حرایم آثار تاریخی، ایجاد پایگاه ملی و تداوم کاوش توسط باستان‌شناسان دانا برداشت.