عدم تاثیر کرونا بر میل به بازنشستگی برخلاف تبلیغات رسانه‌ها

به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از موسسه «SIPP»، بر اساس داده‌های اخیراً منتشر شده از موسسه بررسی درآمد و مشارکت برنامه‌ای اداره سرشماری و آمار آمریکا (SIPP) در سال گذشته، اختلال در بازار کار ناشی از سرایت گسترده بیماری کرونا، برخلاف تبلیغات برخی اقتصاددانان مدافع افزایش سن بازنشستگی تاثیری ناچیز بر تغییرات میل افراد به بازنشسته شدن زودهنگام داشته است. 

موسسه «SIPP» داده‌هایی را در مورد وضعیت نیروی کار از سال ۲۰۲۰، جمع آوری کرده که تا سال ۲۰۲۳ میلادی ادامه داشته است. این داده‌ها تأثیرات با بیماری همه گیر کرونا را بر بازنشستگی نشان می‌دهد. 

پاسخ دهندگان ۵۵ تا ۷۰ساله در زمره پاسخ‌دهندگان به پرسشنامه‌های این موسسه بودند. 

هنگامی که از آن‌ها پرسیده شد که این بیماری (کرونا) چگونه بر زمان بازنشستگی آن‌ها تأثیر می‌گذارد، ۲.۹٪ از بزرگسالان ۵۵ تا ۷۰ساله شاغل در ژانویه ۲۰۲۰ گفتند که زودتر بازنشسته شده‌اند یا قصد دارند زودتر بازنشسته شوند، در حالی که ۲.۳٪ گفتند که بازنشستگی را یا به تعویق انداخته‌اند یا قصد دارند بازنشستگی را به تعویق بیندازند. 

این مطالعه مشخص می‌کند که روند بازنشستگی به طور قابل توجهی در طول یک دوره تحول در بازار کار به طور کلی ثابت بوده است. 

در آمریکا به دلیل تعطیلی محل کار و تغییر تقاضا در طول دوره کرونا، نرخ بیکاری از ۳.۵ درصد در فوریه ۲۰۲۰ به اوج ۱۴.۷ درصد در پایان سال ۲۰۲۰ افزایش یافت. با توجه به تأثیرات متفاوت این بیماری همه گیر بر اساس سن، بسیاری حدس می‌زدند که این بیماری پاندمیک منجر به بازنشستگی انبوه نیز می‌شود. 

الگوهای بازنشستگی

در سال ۲۰۲۱ از پاسخ دهندگان در مورد اشتغال و مشارکت نیروی کار آن‌ها در طول سال قبل سؤال شد. برخلاف سایر نظرسنجی‌های خانوار (که داده‌های سالانه را جمع آوری می‌کند)، SIPP اطلاعات ماهانه مربوط به نمونه خود را جمع‌آوری کرد. 

سهم پاسخ دهندگان ۵۵ تا ۷۰ساله که میل به بازنشستگی را به عنوان دلیل خود برای نداشتن شغل گزارش کردند، از ۲۹.۴ درصد در ژانویه سال ۲۰۲۱ به ۲۸.۲ درصد در دسامبر همان سال کاهش یافته است. به‌عبارتی هیچ تغییر قابل توجهی در نیمه نخست آن سال (اوج کرونا) ایجاد نشد. 

یک سوال از پاسخ دهندگان ۵۵ساله و بالاتر پرسیده شد که همه‌گیری ویروس کرونا چگونه بر زمان بازنشستگی آن‌ها تأثیر می‌گذارد؟ 

در میان افراد شاغل در ژانویه ۲۰۲۰، تأثیر بر اساس سن متفاوت است. بزرگسالان ۶۲ تا ۶۵ساله بیشترین تغییرات را گزارش کردند، به طوری که ۴.۶ درصد گفتند که زودتر بازنشسته شده‌اند یا قصد دارند پیش از موعد بازنشسته شوند و ۲.۹ درصد گفته‌اند که بازنشستگی خود را به تعویق انداخته‌اند یا برنامه ریزی کرده‌اند. 

کسانی که وضعیت نامناسبی از سلامت خود را گزارش کردند به سمت بازنشستگی پیش از موعد منحرف شدند: ۵.۶٪ گزارش کردند که به دلیل COVID-19 زودتر از موعد بازنشسته شده بودند یا قصد داشتند پیش از موعد بازنشسته شوند و ۰.۶٪ گزارش کردند که بازنشستگی را به تعویق انداخته یا برنامه ریزی کرده‌اند. به این ترتیب، تفاوت‌های زمان بازنشستگی برای سایر ارزش‌های سلامت گزارش شده از نظر آماری معنی دار نبود. 

کارگران شاغل در مشاغل آموزشی اغلب بازنشسته می‌شدند یا برنامه ریزی می‌کردند که زودتر بازنشسته شوند اما تعداد آنان حدود چهار درصد بوده است. 

کارکنان خدمات هتل، حمل و نقل و سایر خدمات نیز بیشتر احتمال دارد که بازنشستگی خود را به تأخیر بیندازند: ۳.۶ درصد گزارش کردند که زودتر بازنشسته شده‌اند یا قصد دارند پیش از موعد بازنشسته شوند، در حالی که ۱.۷ درصد گزارش کردند که بازنشستگی را به تأخیر انداخته‌اند یا برنامه‌ریزی کرده‌اند. 

با این حال تفاوت بین بازنشستگی پیش از موعد و بازنشستگی تاخیری برای سایر گروه‌های صنعتی از نظر آماری معنی‌دار نبود. 

درآمد و زمان بازنشستگی

پاسخ‌های افراد در سن بازنشستگی در دوره کرونا تا حدودی بر اساس درآمد متفاوت بود، بر اساس درآمد ماهانه از دستمزد، حقوق، انعام و خوداشتغالی از سال ۲۰۲۲ تا پایان همه‌گیری عمومی کرونا در آمریکا، پاسخ‌دهندگان SIPP که کمترین درآمد را داشتند، احتمال بیشتری داشت که بگویند بازنشستگی سن خود را افزایش داده‌اند یا بازنشستگی برنامه ریزی شده فکر می‌کنند. یعنی درآمد پایین و مزد کمتر اتفاقا باعث گرایش به افزایش سن بازنشستگی در آنان شده بود. 

در میان پنج دهک درآمدی اول کارگران، فقط ۳.۴ درصد گفتند که قصد دارند پیش از موعد بازنشسته شوند در حالی که ۱.۸ درصد گفتند که بازنشستگی را به تعویق می‌اندازند. در پنجک دوم این تفاوت به ترتیب ۷/۳ درصد و ۹/۰ درصد بود! 

به این ترتیب نیز، تفاوت بین افراد با درآمد بالاتر (پنجک سوم، چهارم و پنجم) از نظر آماری معنی دار نبود.