بیش از ۷۲ میلیون جوان در آفریقا هیچ کاری ندارند!

به گزارش ایلنا و به نقل از پایگاه خبری سازمان جهانی کار، بیش از ۷۲ میلیون جوان در آفریقا در فرایندِ تحصیل، اشتغال و یا آموزش نیستند و ذیل شاخص «نیت» (جوانان غیر محصل و غیر شاغل ۱۵ تا ۲۵ سال) دسته‌بندی می‌شوند. 

طبق این گزارش، اکثریت این جمعیت (دو سوم آن‌ها) را زنان جوان آفریقایی تشکیل می‌دهند. این درحالی است که مقابله با بی‌تحرکی جوانان و نابرابری‌های جنسیتی برای دستیابی کشورها به هدف توسعه پایدار تا سال ۲۰۳۰ یکی از اهداف مهم سازمان جهانی کار است که برای آن هشت توصیه اجتماعی و اقتصادی مطرح شده است. 

کارشناسان سازمان جهانی کار بر این باور هستند که کشورهای در حال توسعه غرب آسیا و آفریقا در موقعیت منحصر به فردی قرار دارند که قاره‌ای نسبتاً جوان است و جمعیت جوانی آن به سرعت در حال رشد است. این امر با خود پتانسیل زیادی را به همراه دارد، اما چالش‌هایی را نیز به همراه دارد.

در سال ۲۰۱۵، نرخ «NEET» - سهم جوانانی که در اشتغال، تحصیل یا آموزش نیستند - به معیار کلیدی پیشرفت در ترویج کار شایسته در میان جوانان تحت دستور کار اهداف توسعه پایدار ۲۰۳۰ تبدیل شد و جایگزین نرخ بیکاری جوانان شد. معیار اصلی مورد استفاده در اهداف توسعه قبلی برای ارزیابی سلامت بازارهای کار جوانان قرار داده شده بود؛ این خبر خوبی برای بازارهای کار جوانان محسوب می‌شد. 

تحقیقات نشان می‌دهد کارگران آفریقایی جوان و بیکاران جوان آفریقایی بیش از هرچیز در پروسه عبور از دوران مدرسه و دانشگاه و ورود به بازار کار مشکل دارند. نزدیک به ۱۳ میلیون جوان در آفریقا بیکار هستند اما این جمعیت شامل ۶۰ میلیون جوان دیگر نیز می‌شود که نه شاغل هستند و نه در حال تحصیل نمی‌شوند. در این میان اغلب این جوانان مایل به کار هستند، اما برای جستجو یا به دست آوردن شغل با موانعی روبرو هستند. 

این مطالعات موردی سازمان جهانی نشان دهنده نیاز به مداخلات سیاسی برای حمایت از زنان جوان و پسران فارغ التحصیل بیکار در آفریقا در یافتن شغل است. این موضوع که حتی زنان جوان با تحصیلات عالی به میزان قابل توجهی بیشتر از مردان جوان، بیکار یا خارج از نیروی کار هستند، موضوعی نگران کننده است. راهبردها و مداخلات برای ارتقای اشتغال جوانان عمدتاً بر اقداماتی برای بهبود آموزش و آموزش مهارت‌ها متمرکز است. از نگاه سازمان جهانی کار باید سیاست‌های مناسب اقتصادی جهت تحریک طرف تقاضا در این کشورها صورت بگیرد و دولت‌ها کلیه سیاست‌های خود را در جهت ایجاد اشتغال جوانان تنظیم کنند. این اولویتی است که نسبت به تمامی اولویت‌ها اهمیت ویژه‌تری دارد.