نماینده کارگران تعدیلی شیشه کاوه:
مصائب کارکردن در محیطی «سخت و زیان آور»/ بازنشستگانی بدون بازنشستگی و حقوق!
مسئولان می‌گویند حق باشماست، کارفرما هم رضایت داده ۴ درصد را بپردازد اما اداره تامین اجتماعی، بازنشستگی پیش از موعد ما را برقرار نمی‌کند به این دلیلِ ظاهراً محکمه پسند که سال‌ها عنوان شغلی ما ساده و غیر سخت و زیان‌آور رد شده و حالا مدارک موجود در تامین اجتماعی هیچ دلالتی بر سختی کار ما ندارد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، تعدادی از کارگرانِ تعدیلیِ گروه صنعتی شیشه کاوه مدتهاست که برای پیگیری وضعیت بازنشستگی سخت و زیان‌آور خود دوندگی می‌کنند؛ اول اسفند آن‌ها به اداره تامین اجتماعی ساوه مراجعه کردند ولی بازهم به هیچ نتیجه‌ای نرسیدند.
۳۷ کارگر گروه صنعتی شیشه کاوه، نمونه‌ای از دوندگی‌های بی‌پایان برای دریافت بازنشستگی پیش از موعد هستند. کارگران بسیاری به امید بازنشستگی پیش از موعد، در محیط‌های سخت و زیان‌آور کار می‌کنند اما وقتی موعد بازنشستگی می‌رسد، هزاران بند و تبصره مقابل‌شان می‌گذارند و می‌گویند «ببخشید، شامل حال شما نمی‌شود»!
محمد بهروزی (نماینده کارگران تعدیلی گروه صنعتی شیشه کاوه) در ارتباط با مصائب بسیار و سرگردانی دوساله به ایلنا می‌گوید: در کارخانه شیشه، اکثر مشاغل ماهیتاً سخت و زیان‌آور است و قبل از ما نیز کارگران بسیاری با بیست سال سابقه بازنشست شده‌اند. ما هم در انتظار تکمیل ۲۰ سال سابقه کار و بازنشستگی سخت و زیان‌آور بودیم منتها در سال‌های آخر کار، نه قرارداد مکتوب داشتیم و نه حتی فیش حقوقی به ما می‌دادند؛ مبلغی به حساب‌مان واریز می‌شد و نمی‌دانستیم مزایای مزدی، حق السعی، سنوات و تعطیل کاری ما چقدر است و این در حالیست که گاهاً کارگران شیفت‌های کاری طولانی داشتند.
او ادامه می‌دهد: بعد از بیست سال سابقه رفتیم و تقاضای بازنشستگی دادیم؛ در همان حین، برایمان پایان قرارداد زدند و بیکارمان کردند. این اتفاق در سال ۹۸ افتاد؛ تعدیل شدیم بدون بازنشستگی و مستمری. به اداره کار که مراجعه کردیم به ما شفاهاً گفتند کارفرمای شما از سال ۹۶، کارگاه را از مشاغل سخت و زیان‌آور درآورده و رایِ «رفع صفت سختی کار» گرفته؛ اینها را بعد از بیکاری در سال ۹۸ به ما شفاهی گفتند که ما اعلام نمودیم چرا همان سال ۹۶ به ما اطلاع‌رسانی نشده؛ در نهایت، خواستار رای مستند و کتبی شدیم و بعد از پیگیری از طریق بازرسی کل کشور، رای رفع صفت سختی کارِ کارگاه را به ما دادند؛ این رای را سال ۹۹ و حدوداً یکسال بعد از تعدیل به ما دادند.
بهروزی با بیان اینکه رای مثل نوشدارو بعد از مرگ سهراب بود و بعد از بیکاری فهمیدیم که بازنشستگی پیش از موعدی در کار نیست؛ اضافه می‌کند: ما به این رای در فرجه ۲۰ روزه بعد از دریافت، اعتراض کردیم اما تا الان که دوسال گذشته، کمیته تجدید نظر اداره کار، هنوز به این دادخواهی رسیدگی نکرده و هیچ پاسخی نگرفته‌ایم. ما در این مدت دو سال، به وزارت کار، به نماینده ساوه در مجلس شورا و به تمام افراد و نهادهای ذیربط مراجعه کرده‌ایم اما بی‌نتیجه.
به گفته وی، مسئولان می‌گویند حق باشماست، کارفرما هم رضایت داده ۴ درصد را بپردازد اما اداره تامین اجتماعی، بازنشستگی پیش از موعد ما را برقرار نمی‌کند به این دلیلِ ظاهراً محکمه پسند که سال‌ها عنوان شغلی ما ساده و غیر سخت و زیان‌آور رد شده و حالا مدارک موجود در تامین اجتماعی هیچ دلالتی بر سختی کار ما ندارد.
بهروزی در ادامه به نمایندگی ۳۷ کارگر منتظر که دو سال تمام دوندگی کرده‌اند، می‌گوید: تامین اجتماعی استدلال می‌کند که کارشان قانونی است؛ ما در این بین، قربانی کاغذ بازی و عدم اجرای قانون شده‌ایم؛ نه قرارداد کاری داشته‌ایم و نه مدرکی دال بر سختی کار. برخی کارگران از دیوان عدالت هم رای گرفته‌اند اما ظاهراً این آرا، وتو شده و به اجرا نرسیده.
او می‌گوید: بعد اخراج به ما گفتند دو سال است کارگاه شما سخت و زیان‌آور نیست؛ حالا ما مانده‌ایم بدون مستمری و بدون پول و بدون امید به آینده. بسیاری از کارگران اخراجی به مشکل خانوادگی برخوردند و در زندگی آسیب‌های بسیار متحمل شدند. او از مقامات شهرستان و استان درخواست دارد به مشکلات کارگران اخراجی شیشه کاوه رسیدگی کنند:
«هیچ پروسه قانونی و هیچ مدرک مستندی نمی‌تواند و نباید یک کارگر زحمتکش را از حقوق قانونی خود محروم سازد، بیش از بیست سال در یک محیط سخت کار کرده‌ایم؛ حالا که کارفرما حاضر به همکاری شده؛ مقامات تامین اجتماعی اجازه دهند بازنشست شویم و مستمری بگیریم.»
