شهرام گیل‌آبادی در گفت‌وگو با ایلنا:
رسیدگی به زنان کارتن‌خواب در حد صفر است/تئاتر می‌تواند با اثرگذاری بر تماشاگران انقلاب کند
شهرام گیل‌آبادی با اشاره به اجرای دوباره نمایش «یک دقیقه و سیزده ثانیه» که به مساله زنان کارتن‌خواب می‌پردازد، تاکید بر اینکه «مساله زنان کارتن‌خواب حوزه بسیار حساسی است و دغدغه‌هایش خیلی بالاست» گفت: متاسفانه زنان در فضای کارتن‌خوابی بسیار در معرض آزار و اذیت قرار دارند و رسیدگی به آنها هم متاسفانه تقریبا در حد صفر است.
شهرام گیل‌آبادی، نمایشنامه‌نویس و کارگردان «یک دقیقه و سیزده ثانیه» در گفتگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به آغاز دور دوم اجرای این اثر از ۳۱ خرداد، با اشاره به چند تغییر جدی در اجرا نسبت به دور اول، گفت: تغییر‌ها براساس تحقیق تازه‌ای است که در ارتباط با زنان کارتن‌خواب انجام گرفته است و آخرین اطلاعات و قصه‌هایی که در گفتگو‌هایمان به آن دست یافتیم را در داستان وارد کرده‌ایم.
گیل‌آبادی با تاکید بر اینکه «مساله زنان کارتن‌خواب حوزه بسیار حساسی است و دغدغه‌هایش خیلی بالاست» گفت: متاسفانه زنان در فضای کارتن‌خوابی بسیار در معرض آزار و اذیت قرار دارند و رسیدگی به آنها هم متاسفانه تقریبا در حد صفر است. کسی نیست که به این مساله به‌صورت جدی رسیدگی کند.
او با اشاره به اینکه «طی آخرین تحقیقی که در ارتباط با این موضوع داشتیم، سعی کردیم اطلاعاتی را وارد اجرا کنیم و در فرم اجرا هم چند تغییر عمده داریم» گفت: تلاشمان بر این است که بازیگر یا هنرمند مهمانی را از چهره‌های شناخته شده هر شب و در هر اجرا داشته باشیم که تغییرات موردنظرمان را با این چهره مشهور اجرا کنیم. این تغییر‌ها هم در زندگی شخصیت‌ها و قصه زندگی آنهاست و هم شامل تغییرهای محتوایی و فرمی می‌شود.
گیل‌آبادی با اشاره به ارتباط مستمری که با مسائل کارتن‌خواب‌ها دارد، گفت: گروه ما حدود ۱۵ سال است که به شکل مداوم با ان‌جی‌اوهایی که در فضای آسیب‌های اجتماعی کار می‌کنند، در ارتباط است. این تداوم ارتباطمان در فضای آسیب‌های اجتماعی هیچ وقت قطع نشده و سعیمان بر این است که آخرین اطلاعاتمان را وارد کار‌هایمان کنیم.
کارگردان نمایش «یک دقیقه و سیزده ثانیه» با اشاره به اینکه موضوع کار بعدی‌اش هم مرتبط با آسیب‌های اجتماعی است، گفت: نمایش «عاشقانه‌های خیابان» اثری است که در دست کار داریم. متن این نمایش به صورت گروهی نوشته شده و اقدامات نهایی روی آن توسط محمد چرمشیر انجام گرفته است. گروه بازیگران تا حدودی مشخص است اما هنوز قطعی نشده.
گیل‌آبادی خاطرنشان کرد: گروه نمایشی «ب» بعد از «یک دقیقه و سیزده ثانیه» دو کار هنری را در دستور کار خود دارد. یکی «عاشقانه‌های خیابان» و دیگری فیلمنامه‌ای بلندی که اگر امکانش وجود داشته باشد، امسال ساخته می‌شود.
او با اشاره به بازخوردهایی که از دور اول اجرای این اثر گرفته است، گفت: در گزارش نهایی سال خانه هنرمندان دیدیم که «یک دقیقه و سیزده ثانیه» پرمخاطب‌ترین اثری بود که در تماشاخانه ایرانشهر اجرا شد. از سوی دیگر مراجعه و نظرات متعدد هنرمندان و مردم نشان می‌داد که خیلی‌ها دوست دارند این کار را ببینند و دلشان می‌خواهد دوباره روی صحنه باشد.
گیل‌آبادی تصریح کرد: متاسفانه در کشور ما تئاتر می‌میرد. یک اثر هنری که شاید چندین سال روی موضوعش، فضا، ساختار و موقعیتش زحمت کشیده شده بعد از یک دور اجرا می‌میرد. در مورد این نمایش، نوشته‌ها و اظهارنظرهای متخصصان و مردم نشان داد که کار هنوز هم جاذبه و کشش فراوانی برای اجرای دوباره دارد. مثلا به محض بازشدن سایت فروش، بدون تبلیغات آن چنانی، چند روز اول اجرا سولد آوت شد. لطف مردم در خرید بلیت‌ها نشان می‌دهد که اشتیاقی برای دیدن دوباره کار وجود دارد. به همین دلیل تصمیم گرفتیم دوباره با گروه بازیگران قبل از اینکه تور اروپا را داشته باشیم این نمایش را اجرا کنیم. این درخواست جدی عمومی به این اثر است.
کارگردان نمایش «یک دقیقه و سیزده ثانیه» یادآور شد: تور خارج از کشور این نمایش را امسال و بعد از اتمام اجراهای داخلی خواهیم داشت.
گیل‌آبادی با بیان اینکه این نمایش به یقین توانست اثرگذار باشد، گفت: اعتقادم بر این است که تئاتر می‌تواند واقعا انقلابی به‌پا کند که این انقلاب می‌تواند در حوزه تماشاگران یک اثر باشد.
او ادامه داد: براساس یک نظرسنجی که پس از اجرای «یک دقیقه و سیزده ثانیه» توسط مرکزی علمی انجام شد، بیش از ۹۰ درصد تماشاگران بعد از دیدن اجرا انگیزه پیدا کرده بودند که کاری انجام دهند. یعنی انگیزه یافتند تا وظیفه خودشان را نسبت به وضعیت کارتن‌خوابی و آدم‌هایی که به جبر زمانه به سوی کارتن‌خوابی رفته‌اند، انجام دهند و به نوعی برای عبور این آدم‌ها از بحران کمک کنند.
این کارگردان تئاتر با بیان اینکه «یک دقیقه و سیزده ثانیه» نمایشی عجیب است که همیشه مورد لطف تماشاگران قرار گرفته، گفت: این نمایش قصه‌های واقعی زنان کارتن‌خواب این شهر را بیان می‌کند که بعد از پژوهش و گفتگو با پنجاه و چهار زن کارتن‌خواب نوشته شده است. نظرسنجی از تماشاگران پنج اجرای نمایش «یک دقیقه وسیزده ثانیه» با نمونه آماری ۴٨٣نفر به صورت اتفاقی در پایان نمایش و به صورت حضوری به آمار قابل توجهی ختم شد که یکی از مهم‌ترین آنها تمایل و انگیزه کمک به این زنان و افزایش آگاهی درباره این آسیب اجتماعی بود.
گیل‌آبادی با بیان اینکه لطف تماشاگران و اهل هنر باعث شد این نمایش دوباره به صحنه برگردد و برای خدمت به جامعه خود دردنگاری‌اش را از شهر تقدیم تماشاگران کند، گفت: یک دقیقه و سیزده ثانیه نمایشی تعاملی است که تماشاگران می‌توانند خودشان و یا اندیشه‌شان را در آن به اشتراک بگذارند. این نمایش کماکان به کمک و حمایت همه تماشاگران برای اجرا و تداوم آن نیاز دارد. رازگشایی از مشکلات و نقد شرایط، وظیفه هنر و هنرمند است و اگر نبود حمایت مردم و برخی مسولین فهیم از این اجرا، کج‌اندیشانی که از موقعیت و کم‌کاری خود در هراس هستند، این اجرا را در توقیف نگه می‌‌داشتند. اطلاعات نظرسنجی نشان می‌دهد که مردم برای دیده شدن این نمایش رسانه شده‌اند و قوی‌ترین رسانه برای این اثر هنری خود مردم بوده‌اند.
