جشنواره‌ها خوبند، اما گذرا هستند

به گزارش خبرنگار ایلنا، «کُهته» یکی از نمایش‌های حال حاضر است که در  سالن چهارسو واقع در مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفته. 

این اثر با تهیه‌کنندگی امیرحسین شفیعی را عقیل جماعتی نوشته و حسین اسدی کارگردانی آن را به عهده داشته است. جهانشیر یاراحمدی، عبد بناری، الهام چنانی، علی‌نبی‌پور، میلاد سعیدی، امیرمحمد شماسی، محمدسعید محمودپور، دانیال جعفری و دنیا فخار بازیگران این اثر هستند. از دیگر عوامل آن می‌توان به  روحان امامی (طراح صحنه)، کامبیز معماری (طراح گریم)، الهام چنانی (طراح لباس) و فواد وکیلی (عکاس) اشاره کرد.

در خلاصه این اثر که در چهل و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر عناوین مختلفی کسب کرده، آمده است: چقدر سیت گُفتُم آدم به این میوه گند لب نِزَن، این دختر وصله تِن تو نیست ولی زِدی، فِراموشُم کِردی، عین آب میون چیت زار»

علی نبی‌پور، بازیگر نقش «کهور» در نمایش «کُهته» درباره جزییات این کاراکتر با ایلنا گفتگو کرد. 

نبی‌پور در ابتدای صحبت‌هایش  درباره این اثر گفت: نمایش «کُهته» یک برداشت آزاد از تراژدی معروف «رومئو و ژولیت» است، اما ما آن را به فضای جنوب کشور آورده‌ایم؛ درواقع بازتابی از همان داستان در بستری بومی.

تلاش برای بومی کردن یک تراژدی معروف خارجی

او افزود: در این اقتباس تلاش کرده‌ایم به‌ جای آن روایت کلاسیک غربی، نگاهی بومی‌تر و ملموس‌تر ارائه دهیم. نمایش همچنان یک تراژدی است، اما با تغییراتی که آن را به زندگی امروز و محیط فرهنگی ما نزدیک‌تر کرده. 

او ادامه داد: «کُهته» روایت عشق‌های نافرجام است، عشق‌های اساطیری؛ از آن نوع عشق‌هایی که عاشق به معشوق خود نمی‌رسد و نکته جالب این است که تمامی افراد داستان عاشق و ناکام هستند و این نمایش را جذاب می‌کند. 

این بازیگر درباره کاراکتر خود یعنی «کهور» و ویژگی‌های آن توضیح داد: شخصاً نقش «کهور» را خیلی دوست دارم؛ نه صرفاً به‌ دلیل خوب یا بد بودن او؛ بلکه به‌ دلیل عمق شخصیتی‌اش.

بد بودن «کهور» انتخاب خودش نبوده

نبی‌پور ادامه داد: «کهور» شخصیت مثبتی نیست، اما آن‌قدرها هم منفی نیست. در واقع، بد بودنش نتیجه یک‌سری اتفاقات در زندگی‌اش بوده، نه انتخاب خودش. تنها چیزی که از زندگی می‌خواهد، این است که دوست‌داشتنی باشد؛ ولی این خواسته هیچ‌وقت برایش محقق نمی‌شود. شاید همین باعث می‌شود که در نهایت آن قدرها هم از او متنفر نباشیم. 

او ادامه داد: من لحظات زیادی با او همذات‌پنداری کردم. برای من جالب بود که بر خلاف یک تیپ ساده، این شخصیت شناسنامه دارد؛ گذشته‌اش در نمایش مطرح می‌شود، کمبودهایی دارد که مدام در طول نمایش آن‌ها را فریاد می‌زند، چیزهایی را می‌خواهد که در اختیارش نیست اما آرزوی آن‌ها را دارد. همه این‌ها مثل قطعات یک پازل کنار هم قرار گرفتند و شخصیت را برای من کامل کردند. 

چالشم  خلق و خوی سگ‌گونه نقشم بود

نبی‌پور درباره چالش‌هایی که هنگام خلق این کاراکتر با آن‌ها رو به رو بوده است، بیان کرد: مهم‌ترین چالش این بود که «کهور»، در کنار رفتارهای انسانی‌اش، خلق‌وخوی سگ‌گونه‌ای دارد چراکه در کودکی‌اش بیشتر با سگ‌ها بزرگ شده تا با انسان‌ها. ما باید این ویژگی حیوانی را در حالات مختلف او، از خندیدن گرفته تا جنگیدن و حتی گریه کردن، حفظ می‌کردیم. 

او افزود: من برای مدت طولانی بارها صداهای مختلف سگ‌ها را شنیدم، تمرین کردم، تست گرفتیم تا به صدایی برسم که هم واقعی باشد و هم با کاراکتر هماهنگی داشته باشد.

وی ادامه داد: یکی دیگر از چالش‌های نمایش تنهایی «کهور» بود؛ با اینکه فقط در ۴ یا ۵ صحنه حضور دارد، باید حس عمیق تنهایی‌اش به‌ خوبی به مخاطب منتقل می‌شد. در پایان، مرگ او هم قرار بود همین تنهایی و ناکامی را نمایان کند. «کهور» عاشق است، ولی عشقی یک‌طرفه که هرگز به نتیجه نمی‌رسد. 

تئاتر  جزیره خارک امکاناتش محدود است

بازیگر نمایش «کُهته» در بخش دیگری از صحبت‌هایش، درباره فعالیت در جزیره خارک توضیح داد: خارک برای بسیاری از افراد هنوز یک علامت سؤال است. رفت‌ و آمد به جزیره سخت است و امکانات محدودی داریم. از کمبود متن و منابع گرفته تا نبود سالن‌های حرفه‌ای ولی این سختی‌ها بود که ما را پخته‌تر کرده. خیلی از اعضای فعلی گروه، کار خود را با حسین اسدی شروع کرده‌اند و کم‌کم در جشنواره‌های مختلف تجربه کسب کرده‌اند. 

او ادامه داد: کار کردن در خارک حال‌ و هوای خانوادگی دارد. از انتخاب متن گرفته تا تمرین، طراحی دکور، ساخت صحنه، همه چیز با مشارکت جمعی جلو می‌رود. ما این‌ طور شکل گرفتیم و این صمیمیت باعث شده، گروه منسجم‌تر و هماهنگ‌تری باشیم. 

بازنگری اثر کار مداوم گروه‌مان بود

این بازیگر در پاسخ به این سوال که آیا آنچه روی صحنه اجرا می‌شود همان کُهته‌ای است که در دورخوانی‌ها شکل گرفته، گفت: قطعا رویه‌ای به سمت پختگی را طی کرده‌ایم. از روز اول تا حالا، هم نمایش و هم کاراکترها تغییرات مثبتی داشته‌اند. ما در همین یکی دو ماه اخیر، ویژگی‌هایی به نقش اضافه کرده‌ایم که قبلاً در تمرین‌ها به آن‌ها فکر نکرده بودیم. مدام در حال گفت‌وگو و بازنگری هستیم و خوشبختانه نتیجه خوبی گرفته‌ایم. 

نبی‌پور درباره دغدغه‌های خود به‌ عنوان یک بازیگر تئاتر نیز توضیح داد: من مدت طولانی است که تئاتر کار می‌کنم و اکثر اجراهایی که داشته‌ایم جشنواره‌ای بوده‌اند؛ اجراهایی که نهایتاً یکی دو روز روی صحنه می‌روند و بعد تمام می‌شوند. 

او درباره اولویت‌هایش اذعان داشت: دغدغه اصلی ما دیده شدن این آثاری است که یک گروه برای هرچه بهتر اجرا شدن آن نهایت تلاش خود را کرده‌اند؛ اینکه نمایش اجراهای عمومی بیشتری داشته باشد، مخاطب پیدا کند و زحماتی که اعضا می‌کشند، به چشم بیاید. 

تئاتر باید دیده شود تا تاثیرگذار باشد

علی نبی‌پور ادامه داد: جشنواره‌ها خوبند، اما گذرا هستند. تئاتر باید اجرا شود، دیده شود تا تأثیر بگذارد. وقتی فقط به یک اجرای جشنواره‌ای محدود شویم، حتی اگر جایزه هم بگیریم، یک سال بعد کسی یادش نیست. ولی اگر اجرای عمومی داشته باشیم، تأثیر کار و تلاشی که پشتش آن نمایش است، باقی می‌ماند. 

این بازیگر در پایان گفت: امیدوارم اجراهای پرتماشاگر و پرتکرار نصیب تمامی گروه‌های تئاتری، چه ما که از جزیره خارک آمده‌ایم و چه دیگر گروه‌ها شود. تئاتر نیازمند حمایت و دیده شدن است، و ما برای همین تلاش می‌کنیم.

عکس: پرتو جُغته