۱۰ مه روز جهانی لوپوس است

لوپوس چیست؟ بیماری خودایمنی "هزار چهره"

لوپوس اریتماتوی سیستمیک (Systemic Lupus Erythematosus - SLE)، که معمولاً به سادگی "لوپوس" نامیده می‌شود، یک بیماری مزمن خودایمنی است. در بیماری‌های خودایمنی، سیستم دفاعی بدن که وظیفه محافظت در برابر عوامل خارجی مانند باکتری‌ها و ویروس‌ها را دارد، به اشتباه به بافت‌ها و اندام‌های سالم خود حمله می‌کند. این حمله می‌تواند منجر به التهاب، درد و آسیب در هر قسمت از بدن شود.

لوپوس به دلیل طیف گسترده و متنوع علائمش، به "بیماری هزار چهره" معروف است. این بیماری می‌تواند تقریباً هر اندامی را تحت تأثیر قرار دهد، از جمله:

پوست: بثورات پوستی (به ویژه بثورات پروانه‌ای شکل روی صورت)، حساسیت به نور خورشید، زخم‌های دهانی.

مفاصل و عضلات: درد، تورم و سفتی مفاصل.

کلیه‌ها: التهاب کلیه (نفریت لوپوسی) که می‌تواند منجر به نارسایی کلیه شود.

قلب و ریه‌ها: التهاب غشای قلب (پریکاردیت) و ریه‌ها (پلوریت)، لخته شدن خون.

سیستم عصبی: سردرد، تشنج، مشکلات حافظه و تمرکز، مشکلات خلقی.

خون: کم‌خونی، کاهش گلبول‌های سفید و پلاکت‌ها.

علائم لوپوس در هر فرد متفاوت است و ممکن است به صورت ناگهانی ظاهر شوند (شعله‌ور شدن بیماری) و سپس فروکش کنند (دوره بهبودی). همین تنوع و غیرقابل پیش‌بینی بودن، تشخیص و درمان لوپوس را دشوار می‌کند.

چالش‌های زندگی با لوپوس:

تشخیص دشوار: به دلیل طیف وسیع و غیر اختصاصی بودن علائم، تشخیص لوپوس ممکن است سال‌ها به طول انجامد.

ناشناخته بودن علت: علت دقیق لوپوس هنوز مشخص نیست، اگرچه ترکیبی از عوامل ژنتیکی، هورمونی (در زنان شایع‌تر است) و محیطی (مانند عفونت‌ها و قرار گرفتن در معرض نور خورشید) نقش دارند.

درمان پیچیده: درمانی برای لوپوس وجود ندارد، اما داروها می‌توانند به کنترل علائم، کاهش التهاب و پیشگیری از آسیب به اندام‌ها کمک کنند. این داروها شامل داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)، کورتیکواستروئیدها، داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی و بیولوژیک‌ها هستند.

تأثیر بر کیفیت زندگی: درد مزمن، خستگی مفرط، ناتوانی‌های فیزیکی و عوارض جانبی داروها می‌توانند به شدت بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر بگذارند.

بار روانی: مقابله با یک بیماری مزمن و غیرقابل پیش‌بینی می‌تواند منجر به اضطراب، افسردگی و انزوای اجتماعی شود.