شنیده ها حاکی از آن است که وانت نیسان شرکت سایپا پس از 60 سال حضور در بازار و مورد استقبال قرار گرفتن از طرف مصرف کنندگان به دلیل کارایی آن، سرانجام قرار است از خط تولید خارج شود.
به گزارش ایلنا، این توقف در تولید گویا به خواست سازمان استاندارد و ضرورت اعمال استانداردهای جدید اروپایی در خودروهای باربری مانند نیسان آبیِ شرکت سایپاست. این اجبار به توقف در تولید به دلیل نداشتن استانداردهای جدید و بعضا غیر ضرور مانند «دی لایت» در حالی است که نیسان آبی به دلیل قیمت مناسب، فضا و کارایی های متعدد، جایگاه ویژه ای در اشتغال و معیشت بسیاری از خانواده ها دارد. به عنوان مثال، چند خانواده با مشارکت مالی قادر بودند یک نیسان آبی به قیمت کمتر از 500 میلیون تومان خریداری کرده و به صورت چند شیفت کار و کسب درآمد کنند. با خروج این خودرو از خط تولید اما، دسترسی مصرف کنندگان به خودروهایی با کارکردهای مشابه نیسان آبی بسیار دشوار و حتی غیر ممکن می شود زیرا آنها ناچار خواهند بود خودرویی مشابه مانند کامیونت را با قیمتی بیش از یک میلیارد تومان خریداری کنند. بنابراین، به نظر می رسد تصمیم به خروج نیسان آبی شرکت سایپا از خط تولید اقتصادی نیست. امیرحسین کاکایی، کارشناس خودرو در گفتگوی زیر در این خصوص توضیح می دهد.
استاندارد سازی می بایست اقتصادی نیز باشد!
امیرحسین کاکایی در ابتدای صحبت خود با موضوع خارج کردن خودروهای قدیمی از خط تولید به بهانه فقدان یا ارتقای استاندارد گفت: «در سالهای اخیر سازمان ملی استاندارد بسیاری از استانداردها را ارتقا داده که البته قابل تقدیر است، اما نکته ای که در این رابطه وجود دارد این است که ارتقای استاندارد می بایست با در نظر گرفتن محاسن و معایب این سیاست در خصوص هر خودرو همراه باشد و همچنین وجه اقتصادی تصمیم های اتخاذ شده نیز در نظر گرفته شود. این مساله و ضرورت آن در خصوص حمل و نقل که اساسا موضوع و مساله ای ترکیبی است، حائز اهمیت بیشتری است. بدین معنا که در اعمال این قبیل سیاست های استاندارد سازی، تنها خودرو نیست که نقش ایفا می کند و لازم است فاکتورهای دیگری از جمله ارتقای کیفیت جاده ها، افزایش مهارت و کارایی راننده ها، ارتقای قوانین رانندگی و علائم آن و ... نیز در نظر گرفته شود. در غیر این صورت و تنها با فشار آوردن بر یک عامل یعنی خودرو به شکل یک جانبه، هزینه ها افزایش می یابد ولی به اندازه این افزایش هزینه، بهره وری حاصل نشده و منافع مردم تامین نمی‌شود.» وی ادامه داد:« مصداق این گزاره در خصوص موضوعاتی دیگری مانند ارتقای یورو4 به یورو 5 نیز اتفاق افتاد. یا در خصوص استاندارد جدید «دی لایت»، می‌بایست ابتدا رفتار و عادات مردم مطالعه و در نظر گرفته شود زیرا بسیاری از مردم حتی حاضر به استفاده از چراغ در طول شب هم نیستند یا در صورت خراب شدن چراغ، مقاومت زیادی برای تعمیر یا تعویض آن دارند. نمی توان بدون در نظر گرفتن و اصلاح این رفتار و عادات، و همچنین ایجاد زیرساخت برای عملیاتی کردن استانداردهای اروپایی، خودروساز را وادار به اعمال آن کرد. حتی در خصوص بعضی از استانداردها لازم است بررسی شود که آیا به درد ایران می خورند و با وجود شرایط و فرهنگ رانندگی در کشور ما، اثربخش هستند یا نه! کاش دوستان در سازمان استاندارد گزارشی ارائه کنند مبنی بر اینکه در طول ده سال گذشته ارتقای استاندارد تا چه میزان در کاهش تصادفات و کشته های جاده ای اثر داشته! بنده حداقل همچنین اثرگذاری را مشاهده نکردم.»
حذف زامیاد معیشت مردم را نشانه گرفته!
کاکایی در ادامه، به شیوه درست استاندارد سازی خودروهای باری و نکاتی که قبل از خارج کردن خودروهایی مانند وانت نیسان سایپا از خط تولید به بهانه استاندارد لازم است در نظر گرفته شود اشاره کرد و گفت:«استاندارد سازی در خصوص خودروهای کاری و باری مانند وانت نیسان، در مقایسه با آنچه در رابطه با خودروهای سواری گفته شد، متفاوت تر و مهم تر است و در نظر گرفتن فاکتور اقتصادی بودن در خارج کردن خودرویی مانند نیسان آبی از چرخه تولید بسیار اهمیت دارد. به این معنا که، ارتقا دادن استانداردها بدون درنظر گرفتن ضرورت آن و معیشت مردم و قدرت خرید آنها، اجرایی کردن سیاست حذف را با چالش های جدی مواجه می کند و از حیث اقتصادی خطرناک است. وی افزود:«همین الان هم وضعیت حمل و نقل عمومی و بار در کشور مناسب نیست زیرا قیمت خودروهای باری و مسافری مدام افزایش می یابد و امکان خرید از بین می رود به همین دلیل شاهد افزایش خودروهای فرسوده بیشتری در این بخش هستیم. حمل بار به شکل غیر استاندارد، شاهدی بر بهم ریختی وضعیت حمل و نقل باری در کشور است؛ خروج زامیاد یا همان نیسان به عنوان ارزانترین خودروی حمل بار با داشتن بالاترین
کارایی و مهم تر از همه، کمترین هزینه بهره برداری، هدف قرار دادن معیشت مردم و بخش مهمی از جامعه به صورت مستقیم و بغرنج تر کردن آشفتگی موجود در وضعیت حمل بار در کشور است. خروج نیسان از خط تولید، تنها به معنای ایجاد مشکل برای مثلا چهل هزار راننده وانت نیسان نیست؛ با اجرای این سیاست هزینه اقتصادی جابه جایی بار در کشور بشدت بالا می رود. بنابراین، استاندارد سازی مطلوب است اما به شرط وجود توازن میان مطالبات و شرایط! و همچنین در نظر گرفتن این نکته که بالاتر بردن هزینه تولید و قیمت تمام شده خودروی باری، به فرسوده شدن هرچه بیشتر ناوگان به دلیل عدم توانایی مردم در خرید منجر می شود. فرسودگی بسیار خطرناک تر از تولید خودروی با استاندار پایین تر و بعضا غیرضرور است.»
