چگونه تجدیدپذیرها آلایندگی و بیکاری را کم می‌کنند؟
عضو انجمن انرژی‌های تجدیدپذیر گفت: وقتی نیروگاه خورشیدی در ظرفیت‌های متناسب با هر منطقه‌ای احداث کنیم، تلفات شبکه کم می‌شود، معذوریت نیروگاه فسیلی بابت دسترسی به آب و یا ایجاد آلودگی را هم نداریم.
به گزارش خبرنگار اقتصادی ایلنا، تاکنون 112 نیروگاه تجدیدپذیر در کشور نصب شده که 45 درصد این نیروگاه‌ها از نوع خورشیدی، 40 درصد از نوع بادی، 12 درصد از نوع برق‌آبی کوچک، 2 درصد از نوع بازیافت حرارتی و یک درصد نیز از نوع زیست توده هستند، در حال حاضر ظرفیت نصب شده انرژی‌های نو در کشور به 739 مگاوات رسیده، این تعداد نیروگاه 3 میلیارد و 255 میلیون کیلووات ساعت انرژی تولید کرده و باعث شده از انتشار حدود دو میلیون و 246 هزار تن گاز گلخانه‌ای (ذرات SO2، PM10، ناکس و دی اکسید کربن) و 924 میلیون مترمکعب از مصرف سوخت‌های فسیلی بکاهد، بیش از 716 میلیون لیتر در مصرف آب صرفه‌جویی شود و موجب اشتغال 43 هزار و 470 نفر به صورت مستقیم و غیرمستقیم در کشور شده است.
علاوه بر موضوعات زیست محیطی و اشتغال‌زایی، مباحث اقتصادی هم در رابطه با تولید سوخت از نیروگاه‌های با سوخت فسیلی و تجدیدپذیرها بسیار با اهمیت است، برای تولید برق از نیروگاه‌های فسیلی سالانه 70 میلیارد متر مکعب گاز، 5 میلیارد لیتر گازوئیل و 4 میلیارد لیتر مازوت نیاز است. اگر قیمت این سوخت‌ها را بر اساس سناریوهای مختلف تعریف کنیم برای تولید یک کیلووات ساعت برق فسیلی در ایران 431 تومان هزینه سوخت، 156 تومان هزینه تبدیل انرژی و 132 تومان هزینه آلایندگی می‌شود و مجموع اینها بیش از 720 تومان است.
در این ارتباط محمدعلی پورامیری در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، گفت: برای دریافت صرفه تولید برق از تجدیدپذیرها نسبت به نیروگاه‌های با سوخت فسیلی باید از نگاه ملی به قضیه نگاه کنیم. اولا چقدر برق فسیلی و رایج برای دولت و مردم هزینه به بار می‌آورد. در شرایط فعلی در فضای کاملا سوبسیدی هستیم و شاید جزء چند کشور اول دنیا باشیم که سوبسید به برق می‌دهیم، آژانس بین الملی انرژی برای سال 2017 رکورد بیشترین سوبسید دنیا را با 45 میلیارد دلار در سال به ایران داد و برای سال 2018 پیش‌بینی‌ها بین 50 تا 100 میلیارد دلار است که این ارقام بیشتر از کشورهایی مثل ونزوئلا و یا چین است.
وی افزود: پس ما در یک فضای غیر واقعی در زمینه ارائه یارانه به برق تولیدی از سوخت فسیلی هستیم، در کنار آن در نظر بگیریم که سال گذشته با تحولی که در صنعت پنل‌های خورشیدی رخ داد هزینه‌ها ۳۰ درصد کاهش یافت و اکنون می‌توان گفت که انرژی های نو به صرفه‌ترند.
عضو انجمن انرژی‌های تجدیدپذیر تصریح کرد: امروزه تجدیدپذیرها نه فقط سالم‌تر و سریع‌تر، بلکه ارزان‌تر هم هستند، البته بدین معنا نیست که تجدیدپذیرها راه حل کلی هستند و تمام مشکلات صنعت برق حل می‌شود، باید به عنوان 20 درصد از راهکار کلی در نظر گرفته شوند.
وی با بیان اینکه انرژی‌های تجدیدپذیر تلفات شبکه را کاهش می‌دهند، تاکید کرد: ذره ذره باید سهم انرژی‌های تجدیدپذیر بیشتر شود و نیاز صنعت برق را در پیک شبکه تامین کنند.
پورامیری گفت: مشکل صنعت برق ما این است که در تابستان نیاز بالا می‌رود و باید نیروگاه فسیلی احداث شود و در زمستان نیاز کم است و باید نیروگاه‌ها خاموش شوند، با نیروگاه‌های خورشیدی این موضوع حل می‌شود چون پیک مصرف انرژی در ایران ظهر تابستان است یعنی در طول روز از صبح، متناسب با شدت تابش شروع و در ظهر به اوج تولید می‌رسند که دقیقا پیک نیاز شبکه است. به عبارت دیگر وقتی نیاز به برق نداریم، مازاد تولید هم نداریم، بر عکس در نیروگاه‌های فسیلی با گرم شدن درجه حرارت، راندمانشان در پایین‌ترین حالت است، بنابراین این رویه در نیروگاه‌های خورشیدی بسیار ارزشمند است.
وی با بیان اینکه مناطق مرکزی ایران به خصوص کرمان، یزد، خراسان جنوبی، بخشی از اصفهان و شیراز پتانسیل خوبی برای تولید برق از خورشید دارند، خاطرنشان کرد: مزیت ویژه این است که می‌توان فوق العاده سریع، در ظرفیت‌های متفاوت و مطابق نیاز هر شهر احداث شوند و تلفات و پراکندگی شبکه را تا حد خیلی خوبی کاهش دهیم.
عضو انجمن انرژی‌های تجدیدپذیر افزود: وقتی نیروگاه خورشیدی در ظرفیت‌های متناسب با هر منطقه‌ای احداث کنیم، تلفات شبکه کم می‌شود و معذوریت نیروگاه فسیلی بابت دسترسی به آب و یا ایجاد آلودگی را هم نداریم، حتی در اروپا رایج است که در کنار نیروگاه خورشیدی، دام چرا می‌کند و هیچ مشکل و آلودگی هم وجود ندارد.
وی گفت: در مناطق گرمسیر به دلیل خشکسالی و از دست رفتن اشتغال و کشاورزی، احداث تجدیدپذیرها می‌توانند علاوه بر درآمدزایی برای خانوارها و جلوگیری از مهاجرات به دلیل بیکاری، حفره‌های کمبود منبع انرژی را نیز پر کنند. مزیت عمقی این است که به جای توزیع پول برای رفع مشکل، شان افراد حفظ می‌شود و اثر روانی خوبی دارد، زیرا فرد به این فکر می‌کند که در یک صنعت زیرساختی سرمایه گذاری کرده و درآمد کسب می‌کند، در واقع طرحی هوشمندانه است که یک کار تولیدی به حساب می‌آید، منابع هدر نرفته، آلودگی ایجاد نمی‌شود، دلالی هم نیست.
