درددل بهیاران قزوین از نبود امنیت شغلی و قراردادهای اجباری/چهار شیفت کار برای دریافت حداقل دستمزد

به گزارش خبرنگار ایلنا در قزوین، در شرایطی که کرونا دوباره در حال افزایش است، توجه به ابعاد مختلف این موضوع اهمیت دوباره پیدا می‌کند، در کنار اقدامات مختلف پیشگیرانه و نقش نهادها و گروه‌های مختلف که بارها از آن‌ها گفته شده، یک گروه هستند که کمتر مورد توجه قرار گرفتند.

بهیارانی که در مراکز درمانی فعال هستند، به طور مداوم با بیماران در ارتباط بوده و در معرض آلودگی قرار دارند، البته این موضوع منحصر در کرونا و نیست و این افراد در هر زمانی به نوعی در معرض آسیب قرار دارند، با وجود این، حقوق آن‌ها آن طور که باید مورد توجه قرار نگرفته و حمایت از آن‌ها برجسته نیست.

بیمه، ساعات کاری طولانی و دریافت حقوق پایین و نداشتن امنیت شغلی مهم‌ترین مشکلی است که این افراد با آن مواجه هستند.

دورزدن قانون توسط کارفرما

یکی از این بهیاران که در درمانگاه‌های شبانه روزی فعال است به خبرنگار ایلنا گفت: با توجه به سختی کاری که داریم و مواجهه با بیماری و کرونا، حقوق ما نسبت به کاری که انجام می‌دهیم بسیار ناچیز است، چهار شیفت شش ساعته داریم اما در نهایت 3.5 میلیون تومان حقوق دریافت می‌کنیم و میزان حقوق دریافتی ما هم متناسب با بیمارانی است که مراجعه می‌کنند و درصد کمی از آن به ما تخصیص پیدا می‌کند.

او ادامه داد: من در اینجا بیمه هستم، اما میزان حقوقی که دریافت می‌کنم مطابق با اداره کار نیست، کارفرما برای اینکه جای شکایت باقی نگذارد، حقوق متناسب با اداره کار را به حساب ما واریز می‌کند اما پس از آن حقوق و کارکرد خودمان را برمی‌داریم و مابقی آن را به حساب همکارانی که بیمه ندارند واریز می‌کنیم.

این بهیار عنوان کرد: در یک بازه زمانی در درمانگاه دیگری فعال بودم که آنجا هم حقوق را به صورت وجه نقد پرداخت می‌کرد، اما قرارداد را به صورتی منعقد می‌کردند که شاکی نباشیم و من هم چون مجبور به کار بودم، امضا می‌کردم، در حال حاضر هم که اینجا بیمه هستم اجازه کار در درمانگاه دیگر را ندارم تا بتوانم درآمد بیشتری داشته باشم و من که سرپرست خانوار هستم نمی‌توانم هزینه‌های خانواده را تأمین کنم.

امنیت شغلی در حد صفر است

یکی دیگر از بهیاران درمانگاه‌های سطح استان به خبرنگار ایلنا گفت: همه بهیاران با مشکل مشترک مواجه هستیم، پرستاران طبق قانون کار حقوق می‌گیرند و در جامعه به عنوان کادر درمان مورد توجه هستند، اما ما که در اوج کرونا فعالیت داشتیم جزء پرسنل در نظر گرفته نشدیم.

او ادامه داد: دو یا سه شیفت کار می‌کنیم برای سه و نیم تا چهار میلیون تومان و بیمه نداریم و امنیت شغلی هم در حد صفر است و اگر در درمانگاه برایم اتفاقی بیفتد یا در معرض بیماری خاصی قرار بگیرم هم کسی پاسخگو نیست، ضمن اینکه شیفت‌ها و مرخصی‌های ما هم مشخص نیست.

این بهیار قزوینی عنوان کرد: با این میزان درآمد، فقط می‌توانم پول اجاه خانه را فراهم کنم و امکان دریافت تسهیلات خاصی هم ندارم، افرادی که در مطب‌ها فعال هستند هم وضعیت مشابهی دارند و ارگانی نیست که ساماندهی کند و علوم پزشکی هم قطعا از وضعیت ما خبر دارد اما توجهی نمی‌کند.

او تاکید کرد: بعضی افراد فکر می‌کنند ما برای کمک خرجی در این شغل فعال هستیم اما خرج یک خانواده با من است، ما هم دوست داریم اوقات فراغت داشته باشیم اما خرج زندگی از همه چیز مهم‌تر است.

همراهی کارفرما در مرخصی و حقوق

اما یکی دیگر از کارکنان درمانگاهی در قزوین  ، از وضعیت شغلی خود رضایت داشت، به گفته او وضعیت درمانگاهی که او در آن کار می‌کند نسبت به سایر درمانگاه‌ها بهتر است و حقوق بالاتر و بیمه دارد، ضمن اینکه شیفت شب برای خانم‌ها اجباری نیست و نهایت تا ساعت 2 بامداد در محل کار حضور پیدا می‌کنیم و ساعات شیفت‌های کاری زیاد نیست.

او ادامه داد: البته همکاران سایر درمانگاه‌ها از وضعیت شغلی خود گلایه دارند، اینجا به خاطر اینکه کارفرما خودش هم در این عرصه فعالیت دارد، از وضعیت پرسنل درک متقابل دارد و سختگیری نیست و می‌توانیم مشکلات و چالش‌ها را با او درمیان بگذاریم و همین باعث شده در این فضا امنیت شغلی داشته باشیم.

او تاکید کرد: درست است که من با این حقوق نمی‌توانم اجاره بهای خانه را پرداخت کنم اما علاقه زیادی که دارم باعث شده ادامه دهم، در مجموع اگر در تمام درمانگاه‌های سطح استان تدبیری اندیشیده شود که حقوق‌ها افزایش پیدا کند وضعیت بهتری خواهیم داشت.

به چند درمانگاه دیگر هم سر زدیم اما پرسنل آن تمایلی به صحبت نداشتند و تعدادی هم درد دل کردن را منوط به اجازه کارفرما می‌دانستند، تعدادی هم با این حرف که گفتن مشکلات گرهی از کار آن‌ها باز نمی‌کند حاضر به صحبت نبودند.

با استعلام صورت گرفته از علوم پزشکی و تماسی که با مدیر روابط عمومی و سخنگوی آن داشتیم، مشخص شد که این نهاد در نظارت بر درمانگاه‌ها وظیفه بررسی برای صدور پروانه و نظارت فنی را به عهده دارد و شکایاتی که در حوزه فنی صورت می‌گیرد را پیگیری می‌کند و موضوع‌هایی که مرتبط با قرارداد کاری باشد از حوزه کاری آن‌ها خارج است.

رسیدگی به مشکلات به نوع قرارداد آن‌ها بستگی دارد

برای اطلاعات بیشتر با اداره کار تماس گرفتیم؛ معاون روابط کار اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان درباره رسیدگی به وضعیت نیروهایی که در نهادهای مختلف مشغول به کار هستند، گفت: مرجع رسیدگی به مشکلات به نوع قرارداد منعقد شده و نظام حقوقی آن بستگی دارد، در اداره کار بر کارگاه‌های مشمول قانون کار نظارت می‌شود و شکایات و تخلفات این حوزه رسیدگی می‌شود، قراردادهایی که مشمول قانون مدیریت خدمات کشوری هستند در دیوان عدالت اداری و سایر موارد هم در شوراهای حل اختلاف رسیدگی می‌شود و درباره فعالان در درمانگاه‌ها هم شرایط به نوع قرارداد آن‌ها بستگی دارد.

سید جلیل حسینی ادامه داد: در کنار بازرسی‌هایی که صورت می‌گیرد، آموزش به نیروهای کار و کارفرمایان هم انجام می‌شود تا نسبت به حقوق خود آشنایی داشته باشند.

در نتیجه صحبت‌هایی که صورت گرفت، به نظر می‌رسد از یک طرف کارفرمایان هستند که در حوزه نوع پرداخت حقوق، بیمه و ساعات کاری تعیین کننده هستند و پیگیری‌ها از طرف نهادهای متولی مانند اداره کار یا شوراهای حل اختلاف هم به دلیل خلأهایی که وجود دارد ممکن است به نتیجه مطلوب نرسد، چون این امکان وجود دارد که فرد فعال در یک حوزه کاری از حقوق خود بی اطلاع بوده و درصورت اطلاع هم از ترس از دست دادن شغل قید شکایت و پیگیری را بزند و به آنچه به او تحمیل می‌شود راضی باشد.