هر خشونتی می‌تواند همان جنگ باشد+عکس
گالری دنا این روزها میزبان نمایشگاه گروهی چند رسانه‌ای «آتش‌بس سرباز گرونیکا به دیوار‌های پلاک ۴» است و سعی دارد خشم و خشونت انسان علیه انسان را در قاب‌های مختلف به مخاطب نشان دهد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، نمایشگاه گروهی چند رسانه‌ای «آتش‌بس سرباز گرونیکا به دیوار‌های پلاک ۴» به گردآوردی الهام زارع نژاد در حالی در گالری دنا گشایش یافت که تاکید دارد هر خشونتی می‌تواند همان جنگ باشد.
این نمایشگاه گروهی، چهارمین مجموعه از نمایشگاه‌های پلاک ۴ است که در گالری دنا هر ساله برگزار می‌شود. زارع نژاد در نمایشگاه‌های گذشته با انتخاب یک نقاشی ِ معروف، محتوایی را مدنظر قرار می‌داد و از هنرمندان می‌خواست تا براساس آن، محتوای اثر هنری خودشان را خلق و در نمایشگاه ارائه دهند.
وی که ازجمله هنرمندان چند رسانه‌ای است که در مجموعه‌هایی که به نمایش می‌گذارد، به ادبیات و موسیقی توجه ویژه‌ای دارد .از این رو در نمایشگاه حاضر شاهد تلفیق موسیقی، نور و رنگ هستیم.
در چهارمین دوره از این نمایشگاه، با وجود آنکه تابلوی مشهور گرونیکا اثر پیکاسو به عنوان موضوع اصلی معرفی شد؛ ولی محتوای نمایشگاه بر عکسِ تصویرِ نقاشی، به آتش بس اشاره می‌کند.
زارع نژاد (کیوریتور این نمایشگاه) در این باره گفت: با اینکه در ایران جنگی وجود ندارد، اما نبودِ جنگ به معنای وجود صلح نیست، بلکه ما در کشوری هستیم که اکنون آتش‌بس است، ما به عنوان انسان امروزی در درونمان استرس و اضطرابی داریم که می‌تواند از ترس از همه چیز و نگرانی از هر خبر و اتفاقی می‌تواند باشد نشات بگیرد. ترسی که ما را در نگرانی نسبت به آینده و جنگ فرو می‌برد و هر لحظه در این ناامنی که می‌تواند در هر موقعیتی ما را مورد حمله قرار دهد هراسان‌مان می‌کند. این امر می‌تواند در جامعه، خانواده و هر کجا بروز کند...
او ادامه داد: نمایشگاه پیشرو و آثار هنرمندان، با محوریت انسانی که می‌تواند در چنین موقعیتی قرار گیرد شکل گرفته و تمام قاب‌های آن در این موضوع اشتراک دارند.
زارع نژاد خاطرنشان کرد: در این نمایشگاه الزاما چهره‌ی انسان‌ها وحشت زده نیست، ولی در نگاه ِ این انسان و محیط پیرامونش خبر از این می‌دهد که لحظه‌ای دیگر ممکن است این آرامش وجود نداشته باشد و یا اثر آنچه از جنگِ گذشته بر آن انسان به وضوح دیده می‌شود.
در این نمایشگاه عارف کریمی (هنرمندی از هرات) عکسی از موقعیت یک پسر بچه که توپ بازی می‌کند را به نمایش گذاشته که در پشت سر او گویی آتش روشن کرده‌اند، بازی‌ای که هر لحظه ممکن است به یک خشونت منتهی شود. همچنین عکس دیگری از زنان کوبانی اثر ساسان مویدی و یا زنی زیر برقع آبی رنگ در افغانستان، که در عین رنگی بودن اما اسارت آنها را نشان می‌دهد، اثر ساعد نیکذات، همگی اشاره به این دارند که انسان در هر جغرافیایی که باشد اگر در گذشته از جنگ عبور کرده باشد، در اضطراب است و حال و آینده‌ی ناامنی را نیز انتظار می‌کشد.
اوژن شیراوژن هنرمندِ نقاش در این نمایشگاه اثری ارایه داده که زنی، بمب خنثا شده‌ای در دست دارد و آثار جنگی که بر او گذشته در او نمایان است. دیوار فرشید پارسی کیا با دوازده طراحی از فرم‌های مختلف انگشت شصت انسان‌ها، اشاره به لایکی دارد که در کمال ِ دوستی دیگران را تایید می‌کند ولی در لایه‌ی پنهانش می‌تواند همان جنگ درونی انسان را به دیگری نشان دهد.
دو اثر از کیوان مهجور که انسان‌هایی بی‌آینده با چمدانی پر از کلمات، آوارگی‌شان را به مخاطب نشان می‌دهند نیز در این نمایشگاه در معرض دید عموم قرار گرفته.
جمشید حقیقت شناس با یک اثر نقاشی تصویر جنینی را کشیده که پر از کدها و علامت‌های مختلف است تا در این زمینه ذهن مخاطب را به چالش بکشاند. اثر قدرت‌اله عاقلی هنرمند مجسمه‌ساز نیز یک آباژور از مجموعه‌ی خاورمیانه است. در این اثر بر بدنه‌ی استیل، مخاطب، خودرا به شکلی سر و ته می‌بیند، گرچه نور بر سر اوست ولی فشنگ‌هایی را می‌بیند که هر لحظه، آماده‌ی ریختن بر سرش هستند.
مجید برزگر فیلمساز عکاس با یک عکس از کودکان بی‌آینده و همچنین کیارنگ علایی با عکسی در یک لوکیشن خارجی که وهم عجیبی را برای مخاطب به تصویر می‌کشد نیز حضور داشتند و همگی بر این اشاره می‌کند که همیشه جنگ مفهوم بمب ندارد و هر خشونتی می‌تواند همان جنگ باشد که قلب انسان را مورد هدف قرار دهد.
ادبیات در مجموعه نمایشگاه‌های الهام زارع نژاد با دیواری به نام، دیوار مردگان نشان داده می‌شود که به نام شاعری مرده، چیدمانی خاص ارائه می‌دهد، تناقض در همین است که شاعر نمی‌میرد و شعرش ادامه‌ی اوست. در این مجموعه ویکتور خارا (شاعر مبارز اهل شیلی) روی یک گیتار با دست‌های شکسته‌ی گچی‌اش، در حالی‌که از گیتار، یک سرم ِخون به گلدانی وصل می‌شد و شعرهایش را برای مخاطب از داخل گیتار پخش می‌کرد، به نام خودش ساخته شده بود.
ویدئوآرت این نمایشگاه به نام بازگشت نیز تصاویر بازگشت آزادگان و سربازهای جنگی در ایران و سایر نقاط جهان به آغوش خانواده‌هایشان را روایت می‌کند. درحالیکه سایه بمب و انفجار در پشت تصاویر تکرار می‌شود. همچنین دوازده قطعه موسیقی به نام‌های تصاویر موجود در نقاشی گرونیکا ساخته فرزاد جعفر نژاد نیز پخش می‌شود تا بتواند همسو با محتوای نمایشگاه شرایطی را ایجاد کند که مخاطب با آثار به نمایش درآمده ارتباط بهتری برقرار کند.
مراسم پایانی نمایشگاه گروهی چند رسانه‌ای «آتش‌بس سرباز گرونیکا به دیوار‌های پلاک ۴» دوشنبه ۱۷ دیماه در گالری دنا از ساعت ۱۶الی ۲۰ برگزار می‌شود.
