در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد:
طمع کرده‌اند چون «شستا» برایشان جذابیت دارد/سیاسی کردن رفاه منجر به رفاه نمی‌شود
سیدابوتراب فاضل گفت: طرح تفکیک وزارت تعاون و کار از وزارت رفاه در این برهه حساس تنها به انحراف از صورت مسائلی که جامعه با آن درگیر است می‌انجامد؛ چراکه طراحان آن در حال آدرس غلط دادن در مورد رفع فقر و موضوعات مربوط به حوزه رفاه هستند.
سیدابوتراب فاضل (فعال رسانه‌ای و سیاسی و مدیرعامل سابق ایلنا) در گفتگو با خبرنگار ایلنا، از طرح دو فوریتی هیات دولت در رابطه با تفکیک وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی انتقاد کرد و اظهار داشت: طرح تفکیک وزارت تعاون و کار از وزارت رفاه در این برهه حساس تنها به انحراف از صورت مسائله‌ای که جامعه با آن درگیر است، می‌انجامد چراکه طراحان آن در حال آدرس غلط دادن درباره رفع فقر و موضوعات مربوط به حوزه رفاه هستند.
وی افزود: گویا امر بر حامیان این طرح مشتبه شده که می‌توانند با این کار فقر را از چهره جامعه بزدایند و مقولات رفاه و ثروت را به مردم ارزانی دارند. طوری از طرح دو فوریتی تفکیک سخن می‌گویند که انگار قرار است طرح آنها شاه‌کلید حل مشکلات باشد.
فاصل با بیان اینکه در علم سیاست‌گذاری مفاهیمی چون «طرح به جای مسائل» و «طرح به جای مشکلات» را داریم، گفت: حال پرسش این است که آیا تفکیک وزرات رفاه از تعاون و کار، از لحاظ سیاست‌گذاری جز الزامات کشور است؟ پاسخ خیر است؛ حتما اهداف تامین رفاه یا کاهش فقر یا تثبیت سیاست‌های رفاهی در آن دیده نشده و کاری عالمانه و کارشناسی شده در رابطه با آن صورت نگرفته است.
وی افزود: دقت کنید که در ایران با مسائل جدی‌تری رو به رو هستیم. مسائلی همچون بالا رفتن قیمت ارز و حد اعلای فرسایش سیاست خارجی. چطور می‌شود که دولت به‌جای پیگیری این دغدغه‌های جمعی دنبال تفکیک حوزه رفاه می‌رود؟ چرا آدرس غلط می‌دهند؟ چه منفعتی پشت این جدایی است؟ چه چیز شیرینی پشت این تفکیک است که برای آن طرح دو فوریتی می‌نویسند؟
فاضل با بیان اینکه «دو فوریتی» باید برای طرح‌هایی همچون «تخصیص اعتبارات ارزی» یا «اصلاح نظام بانکی» زده شود، افزود: تجربه‌های جهانی را ملاحظه کنید. در کشور ترکیه موضوع کار و تامین اجتماعی موضوع همبسته است و در یک مجموعه دیده می‌شود. ما یکبار وزارت رفاه را داشتیم چرا بار دیگر می‌خواهیم همان تجربه را تکرار کنیم؟ دوباره برمی‌گردم به تجربه ترکیه آنها با هماهنگی میان این دو حوزه در زدودن فقر از چهره جامعه بسیار موفق عمل کردند ما هم از سال ۱۳۸۲ با تصویب «قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی» خواستیم که آن را شروع کنیم اما به دلایلی اتفاق نیفتاد.
وی افزود: اتفاقا در دولت‌های یازدهم و دوازدهم سیاست‌گذاری رفاه در ریل اصلی خود قرار گرفت. دقت کنید که در دولت‌های نهم و دهم اینگونه انگاشته می‌شد که پول پاشی برابر با فقرزدایی است اما از زمان روی کارآمدن دولت آقای روحانی و حضور آقای ربیعی در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ما بسته رفاهی و سیاست‌های رفاهی داریم؛ این فرق می‌کند با پول پاشی. به هر روی آزموده را آزمودن خطاست. پول پاشی راهکار نیست. نتیجه پول پاشی را در دولت آقای احمدی نژاد دیدیم. دیدیم که ۷۰۰ میلیون دلار درآمدهای ارزی چه شد. چه رفاهی به ارمغان آمد که حالا بر طبل تکرار آن دوران می‌کوبیم؟
این فعال رسانه‌ای با بیان اینکه در این دولت با ایجاد بانک اطلاعات رفاهی و با سیاست‌گذاری درست در مسیر کارآمدی رفاه قرار گرفتیم، گفت: تِرم سیاست‌های رفاهی را آقای ربیعی ایجاد کرد؛ همچنین جامعه هدف بسته‌های رفاهی در همین وزارتخانه مشخص شد. اما حالا می‌خواهیم چه کار کنیم؟ از اینکه بگذریم تفکیک وزارت رفاه هزینهِ وحشتناکِ اداری برای کشور دارد. از فردا ساختمان‌ها جدا می‌شوند؛ معاونت‌ها جدا می‌شوند و تا چارت سازمان بنویسند یک سال سیاست‌های رفاهی معطل می‌ماند.
فاضل افزود: زمانی که آقای ستاری‌فر قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی را در دولت آقای خاتمی تعریف کردند به تجمیع منابع و مدیریت یکسان منابع در حوزه رفاه اعتقاد داشتند پس چرا می‌خواهیم که از این مسیر عدول کنیم. از سویی مهم‌ترین موضوع شناسایی گروه‌های نیازمند جامعه است. وزارت تعاون، کار و رفاه که این کار را انجام داد؛ پس چرا در بدترین زمان ممکن (به سبب تحریم‌ها) که نیاز به بسته‌های جامع رفاهی و نیاز به سیاست‌گذاری رفاهی داریم به سراغ تفکیک حوزه‌های وابسته به هم می‌رویم؟
وی با بیان اینکه به زعم من؛ طمع شده است، گفت: طمع کرده‌اند چراکه بنگاه‌هایی همچون شستا برایشان جذابیت دارد و فکر می‌کنند منابعی در آنجا خوابیده است و بازهم به زعم من چون آقای ربیعی باج نداده است؛ پس دنبال این هستند که این حوزه‌ها را جدا کنند؛ آنهم در کشوری که ۱۱ میلیون نفر از جمعیت‌اش زیر خط فقرمطلق هستند و سطح معیشت مردم ریزش وحشتناکی کرده است.
این فعال رسانه‌ای در پایان گفت: براساس بررسی‌هایی که در پایان‌نامه دکترای خود داشته‌‌ام به این نتیجه رسیدم که سیاسی کردن رفاه منجر به ایجاد رفاه نمی‌شود. حتی آنجا که پول تقسیم کردیم هم نتوانستیم که رفاه ایجاد کنیم. شاید ۶ ماه وضع مردم بهتر شد اما بعد با افزایش تورم وضعیت معیشت مردم بدتر شد. تاکید دارم که پشت پرده این تفکیک برای ما روشن نیست چراکه به نظر نمی‌رسد کار عالمانه‌ای در این مورد انجام شده باشد، کار کارشناسی شده پیشکش! بار دیگر تاکید می‌کنم که همبستگی کار و تامین اجتماعی برای همه ما ثابت شده است و نباید این دو را از هم جدا کنیم.
