نوید اسماعیلی در گفتوگو با ایلنا مطرح کرد؛
اکران «پاکول» از شرایط حاضر آسیب دید/ فیلمی عاشقانه درباره دختران افغانستانی

نوید اسماعیلی با اشاره به شرایط امروز سینما تأکید کرد که اگر مبلغی که برای ساخت این فیلم هزینه کردم را صرف هر کار دیگری کرده بودم امروز به سود و سرمایه بسیار زیادی رسیده بودم اما با خون جگر «پاکول» را ساختم.
نوید اسماعیلی کارگردان فیلم سینمایی «پاکول» که این روزها بر پرده سینماهای کشور در حال اکران است در گفتوگو با خبرنگار ایلنا، اظهار کرد: فیلم «پاکول» یک اثر کاملاً مستقل است که با سرمایه شخصی خودم ساخته شده است. اگر مبلغی که برای ساخت این فیلم هزینه کردم را صرف هر کار دیگری کرده بودم امروز به سود و سرمایه بسیار زیادی رسیده بودم اما با خون جگر «پاکول» را ساختم و حالا این فیلم در زمان اکران در کنار فیلمهایی کمدی قرار گرفته که واقعاً کمدی نیستند و فقط برای اهداف تجاری ساخته شدهاند.
اسماعیلی تصریح کرد: فیلم «پاکول» یک اثر اجتماعی است که زحمات بسیاری برای ساخت آن کشیده شده و عوامل بسیار خوبی هم در ساخت آن نقش دارند. ما نتوانستیم تبلیغات چندانی هم برای این فیلم داشته باشیم و متأسفانه در اکران این فیلم جنگ ۱۲ روزه تحمیلی اتفاق افتاد که شرایط را به مراتب بدتر کرد و باعث شد که فیلم با کمترین فروش همراه شود. متأسفانه شرایط سینمای اجتماعی این روزها بسیار وخیم است و حتی اگر فیلمی بسازید پخشکنندهای حاضر به پخش فیلمتان نیست و آنها فقط به دنبال اکران فیلم کمدی هستند. این شرایط فقط برای من ایجاد نشده، همه جوانانی که در سینمای مستقل فعالیت میکنند با چنین بحرانی مواجه هستند، کسی صدای ما را نمیشنود و سالهاست که درباره این وضعیت نامساعد صحبت میکنیم.
وی افزود: «پاکول» درامی عاشقانه بین یک زوج ایرانی و افغانستانی است، ما سالهاست که در سینمایمان از درام فاصله گرفتهایم، فیلمها به سمتی رفتهاند که جامعه و جوانان را به سمت کشیدن مواد مخدر، طلاق، خیانت و… هدایت میکنند. ما در این سالها فیلمی نداریم که در ژانر عاشقانه و درام ساخته شود و دختران و پسران را به عشق دعوت کند، اگر زوج جوانی با هم قهر هستند با هم آشتی کنند یا اگر قرار است طلاق بگیرند از این مسئله صرف نظر کنند. متأسفانه تمام فیلمهای ما تلخ شده یا اگر فیلمی کمدی ساخته شده، کمدیهایمان هم بسیار بیادب شدهاند.
این کارگردان در ادامه اظهار کرد: «پاکول» از چند نظر با بدشانسی مواجه شد، علاوه بر جنگ امروز شاهد هستیم که سیاست اصلی در مواجهه با افغانستانیها اخراج این افراد از کشور است و دیگر کسی از ایرانیها و افغانستانیها توجهی به یک فیلم عاشقانه درباره کاراکترهایی از این دو کشور نمیکند. برای من بسیار دردآور است که من حتی از آقای نوید محمودی به عنوان یک کارگردان افغانستانی درخواست کردم این فیلم را در صفحه مجازی خود معرفی کند تا افغانستانیها هم این فیلم را ببینند اما او هیچ کاری برای معرفی این فیلم انجام نداد. کاش هنرمندان افغانستانی با معرفی این فیلم از هموطنان خودشان حمایت کنند چرا که «پاکول» چهره زیبایی از مردم افغانستان به تصویر کشیده است.
اسماعیلی تأکید کرد: عشق، سرزمین نمیشناسد. هر کس ممکن است به انسانی علاقهمند شود که هموطنش نیست. من فیلمی با این نگرش ساختهام اما از برخی افراد میشنوم که چرا نوید اسماعیلی فیلم درباره افغانها ساخته است. من هیچ نقشی در ورود یا خروج افغانستانیها در ایران نداشتم و نمیدانم دلیل این انتقادات چیست. من فقط فیلمی اجتماعی و عاشقانه ساختم که ارتباطی با موضوعات امروز درباره مردم افغانستان ندارد. من فیلمی مستقل ساختم و اصلاً انتظار فروش و درآمد بالایی از این فیلم ندارم اما واقعاً این روزها ضربه بزرگی در اکران این فیلم به ما وارد شد و هیچ همکاری ایرانی و افغانستانی برای معرفی و تبلیغ این فیلم به ما کمک نکرد.
این کارگردان درباره ساخت فیلمی عاشقانه با موضوع مردم افغانستان و ایران، گفت: متأسفانه امکان پیشبینی اتفاقات در کشور ما بسیار ضعیف است، هر لحظه ممکن است اتفاق تازهای رخ دهد و من هم طبیعتاً در زمان ساخت «پاکول» اتفاقات امروز را پیشبینی نمیکردم. این فیلم با عشق ساخته شد و هر پلان فیلم کاملاً با فکر ضبط شده اما متأسفانه با اتفاقاتی روبرو شدیم که به دیده شدن این فیلم آسیب زد.
اسماعیلی در پایان اظهار کرد: موضوع محتوایی «پاکول» الهامگرفته از وضعیت دختران افغانستانی است. سالانه دختران بسیاری به دلیل ازدواج اجباری خودکشی میکنند، ازدواجی که به اجبار خانواده برای به دست آوردن پول حاصل میشود. من این معضل را کشف کردم و به نظرم آمد که باید این فیلم ساخته شود. به شخصه دوستان افغانستانی بسیاری دارم که در تمام این سالها همصحبت شدن با آنها برایم شیرین و لذتبخش بود. اگر «پاکول» را تا الان نساخته بودم و امروز شرایط ساختش فراهم میشد بدون شک باز هم این فیلم را میساختم چون فیلم برآمده از عقیده من است و بسیاری از مردم افغانستان را انسانهایی شریف میدانم.