انتظار مشارکت بیشتر نویسندگان را داریم

به گزارش خبرنگار ایلنا، او که پیشتر در دوره اول فعالیت هیأت مدیره این انجمن نیز فعالیت داشته است با اشاره به شرایط حاکم بر جامعه در دو سال گذشته نظیر شیوع ویروس کرونا توضیح می‌دهد: «ما معتقدیم که به اندازه‌ای که شرایط تحمیلی بیرونی به ما اجازه داده فعالیت‌هایی به انجام رسیده است. من در دوره اول نیز عضو هیئت مدیره بودم و این دوره انتظار خودم هم واقع‌گرایانه‌تر شد. در شرایطی که حفظ سلامت اولویت همه کشور بود و ما امکان برگزاری حتی یک جلسه نداشتیم همه برنامه‌ریزی‌هایی که پیش از شیوع کرونا داشتیم عملاً متوقف ماند.»

- گفته می‌شود فعالیت هیأت مدیره انجمن صنفی داستان‌نویسان استان تهران که در آستانه سراسری شدن نیز هست خیلی برجسته نیست. با وجود چنین گزاره‌ای هیأت مدیره دوره دوم در حال برگزاری مجمع عمومی است و چه توضیحی برای این انتقادها دارد؟

ما به عنوان اعضای هیأت مدیره انجمن داستان‌نویسان باید هر سال یک مجمع عمومی برگزار کنیم. اما همان‌طور که می‌دانید ویروس کرونا و شیوع بیماری کووید۱۹ از اواخر سال ۱۳۹۸ عملاً مانع از برگزاری هر برنامه‌ای به ویژه‌ برنامه‌هایی که افراد زیادی باید در آن حاضر می‌شدند شد. در سال ۱۳۹۹ همه‌گیری کرونا در دنیا و در ایران به‌قدری بود که اجازه هیچ تجمعی داده نمی‌شد. به دلیل همین اپیدمی وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی نیز به ما تأکید کرد فقط گزارش کتبی هیأت مدیره را به اعضا بدهیم. برهمین اساس هیأت مدیره گزارش مکتوبی را که باید در مجمع عمومی ارائه می‌شد تهیه کرد و از طریق کانال تلگرامی و اینستاگرام انجمن صنفی داستان‌نویسان استان تهران منتشر کرد. در سال جاری هم، در موعد برگزاری مجمع با همه‌گیری شدید سویه دلتا ویروس کرونا مواجه شدیم و امکان برگزاری مجمع عمومی ممکن نشد. از سوی دیگر از آنجا که برنامه کشوری شدن انجمن صنفی داستان‌نویسان در دستور کار بود تدوین اساسنامه و تأیید اولیه انجام گرفت و منتظر ماندیم تا زمان مناسب از نظر سلامت برای برگزاری مجمع عمومی فرا برسد.

-آیا این تعویق در برگزاری مجمع عمومی در روند کشوری شدن انجمن صنفی داستان‌نویسان استان تهران تأثیری گذاشته است؟

ببینید از پیشتر برای شکل‌گیری کانون فراگیر هنرمندان قرار بر این شده بود که هرکدام از شاخه‌های هنری که می‌توانستند زیرمجموعه این کانون شوند انجمن صنفی کارگری خود را تشکیل دهند. از آنجا که تبدیل انجمن صنفی کارگری داستان‌نویسان استان تهران به انجمنی سراسری نیازمند برگزاری مجمع عمومی فوق‌العاده بود منتظر شدیم تا وضعیت سلامت عمومی کشور به یک ثبات برسد و برهمین اساس قرار شد روز ۱۵ دی ۱۴۰۰ این جلسه برگزار شود. در این جلسه برای تغییر عنوان از استانی به کشوری رای‌گیری می‌کنیم. اگر این جلسه به حد نصاب برسد و دیگر لازم نباشد نوبت دوم یا سوم مجمع عمومی فوق‌العاده برگزار شود تاخیری ایجاد نمی‌شود.

- در این جلسه مجمع عمومی فقط همین مورد به رأی گذاشته می‌شود؟

با توجه به تغییر اساسنامه انجمن از استانی به کشوری باید بقیه بندهای اساسنامه جدید را به رأی بگذاریم. یکی از این بندها مربوط به دوره تصدی هیأت مدیره است. به نظر می‌رسد زمان ۲ سال برای هیأت مدیره زمان کافی‌ای برای اینکه کارهایی را شروع کرده به سرانجام برسانند نیست و به همین دلیل پیشنهاد سه‌ساله شدن دوره هیأت مدیره را داریم. درباره حق‌عضویت و اینکه چه رقمی برای ورود به انجمن پرداخت شود و چه رقمی به عنوان عضویت ماهانه باید به رأی گذاشته شود.

یکی دیگر از مواردی که باید به رأی بگذاریم تعداد اعضای هیأت مدیره است که باید ببینیم همین ۵ عضو باقی می‌ماند یا تعداد آن به ۷ افزایش می‌یابد.

همان‌طور که می‌دانید ساز و کار اداره مجمع عمومی فوق‌العاده به این شکل است که یک سری از اعضا به عنوان هیأت رئیسه مجمع انتخاب می‌شوند که نباید خود جزو کاندیداهای دوره بعدی باشند و به عنوان گروه بی‌طرف جلسه را اداره می‌کنند.  

- بسیارخب، اما به نظر می‌رسد اعضای انجمن‌ صنفی داستان‌نویسان فراتر از وضعیت و شرایطی که در دو سال و نیم اخیر به دلیل شیوع کرونا بر کشور حاکم بوده از هیأت مدیره انجمن انتظار داشته‌اند. به هر حال در شرایطی که شیوع کرونا بر همه فعالیت‌های اقتصادی و غیراقتصادی سایه افکنده بود و همه چیز تحت تأثیر حفظ سلامت بود چه کاری هیأت مدیره باید انجام می‌داد که نداده و موجب انتقاد شده است ؟

من هم به عنوان یک عضو انجمن صنفی داستان‌نویسان و نه عضو هیأت مدیره از انجمن انتظاراتی دارم و حق هر عضو دیگری هم هست که انتظاراتی داشته باشد. اما با درنظر گرفتن همین شرایط و تحمیل مسائل بیرونی باید ببینیم هریک از اعضا و اعضای هیأت مدیره چقدر وظیفه خود را انجام داده‌اند. ما معتقدیم که به اندازه‌ای که شرایط تحمیلی بیرونی به ما اجازه داده فعالیت‌هایی به انجام رسیده است. من در دوره اول نیز عضو هیأت مدیره بودم و این دوره انتظار خودم هم واقع‌گرایانه‌تر شد. در شرایطی که حفظ سلامت اولویت همه کشور بود و ما امکان برگزاری حتی یک جلسه نداشتیم همه برنامه‌ریزی‌هایی که پیش از شیوع کرونا داشتیم عملاً متوقف ماند. از جمله این برنامه‌ها برگزاری نشست شب راوی و داستان‌خوانی بود. حتی جلسه‌های اعضای هیأت مدیره هم متوقف شد چون نگران سلامت اعضا بودیم.

-شما به این موضوع اشاره کردید که تجربه حضور در هیأت مدیره دوره قبل را هم داشته‌اید. دست‌کم می‌توانید دو دوره هیأت مدیره را از این منظر با هم مقایسه کنید. به هر حال انتظار از یک نهاد باید متناسب با آن نهاد و توان مادی و معنوی‌اش باشد.

مهم‌ترین نکته این است که هر دو دوره هیأت مدیره انجمن صنفی داستان‌نویسان استان تهران دوره‌های ابتدایی‌ شکل‌گیری این نهاد بوده‌اند. در دوره اول هیأت مدیره زمان زیادی صرف شد تا انجمن  را ثبت کنیم و مقدمات حقوقی فعالیت آن را فراهم کردیم. در دوره دوم یک سری کارهای زیربنایی انجام شد که الان هر هیأت مدیره‌ای شکل بگیرد می‌توان از آن زیربناها استفاده کند. برای نمونه وب‌سایت انجمن با تعریف و ظرافت خاصی طراحی و تدوین شد و اینک سایت آماده بهره‌برداری است و چون هر عضو انجمن می‌تواند در سایت حضور فعالی داشته باشد و به تناسب فعالیت اعضا سایت نیز پویایی خاصی پیدا می‌کند.

در این دوره ما دفتر انجمن را با رایزنی‌ای که با شهرداری منطقه ۷ انجام دادیم دایر کردیم. اما برنامه‌هایی نظیر برگزاری کارگاه‌های داستان‌نویسی که برنامه مفصل و مدونی برای اجرای آن تدارک دیده بودیم به دلیل شیوع کرونا و محدودیت شکل‌گیری کلاس و کارگاه متوقف ماند. یکی دیگر از کارهایی که ساعت‌ها زمان و انرژی صرف آن شد برنامه برگزاری جایزه بود. مشاوره بسیاری از پیشکسوتان و همین‌طور اعضای هیأت مؤسس گرفتیم حتی این ساز و کارها مکتوب هم شد اما به دلیل شیوع کرونا نتوانستیم آن را به اجرا درآوریم. دست‌کم الان هیأت مدیره بعدی می‌تواند چنین برنامه‌هایی را به راحتی به مرحله اجرا درآورد. یکی دیگر از کارهایی که در دوره دوم انجام شد فعالیت کمیته حقوقی بود. تلاش کردیم سیستم نظارتی بگذاریم برای کتاب‌هایی که چاپ می‌شود و بتوانیم رابطه ناشر و نویسنده را شفاف‌تر مقیدتر کنیم. همچنین جلسه‌های متعددی که با اتحادیه ناشران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و همین‌طور وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی داشتیم به دلیل محدودیت‌های کرونایی متوقف یا محدود شد.

- به نظر می‌رسد کمی هم باید واقع‌بین بود. ببینید دولت‌ها که عموما توان اجرایی و نهادهای مختلفی برای اجرا دارند هم دوره‌‌شان تمام می‌شود و بسیاری از کارهایشان نیمه‌کاره باقی می‌ماند. مشخصاً چه انتظاری از یک انجمن‌صنفی نو‌پا وجود دارد که در شرایط کرونایی هم باید آن کارها پیش می‌رفته و نرفته است. آیا واقعاً بین انتظار از انجمن و جایگاه و توان آن تناسبی وجود دارد؟

ببینید انجمن صنفی خیلی‌کارها می‌تواند برای اعضای خود انجام دهد. از مسئله بیمه اعضا تا مسائل رفاهی. خود من در دوره اول توانستم تحت پوشش بیمه قرار بگیرم. خدمات رفاهی و در ذیل آن سفرهای کاری. مسائل حقوقی که خیلی می‌تواند به نفع اعضا تمام شود. همه اعضا حق دارند چنین انتظاراتی را داشته باشند و پیگیر تحقق آن باشند. اما باید توجه داشته باشیم که دو دوره فعالیت هیأت مدیره برای ثبات بسیار کم است. مثلاً انجمن نویسندگان کودک و نوجوان ۲۰ سال است که فعالیت می‌کند و طبیعی است که بسیاری از روندهای اجرایی آن به ثبات رسیده است.

در عین حال باید به این نکته توجه داشته باشیم که وقتی خود اعضا همکاری نداشته باشند چگونه انتظار دارند که خدماتی که انجمن باید تدارک ببیند را دریافت کنند. یکی از تلاش‌های هیأت مدیره انجمن داستان‌نویسان استان تهران در دوره اخیر حفظ استقلال این نهاد نوپا بود. بحث‌ها و پیشنهادهای بسیاری در این دوره به هیئت مدیره رسید که از نهادهای دولتی و عمومی کمک بگیریم اما برای هیأت مدیره حفظ استقلال انجمن اهمیت حیاتی داشت. اعضایی بودند که تمایل به انجام کارهایی غیر از این داشتند و هیأت مدیره جلوی این رویه را گرفت و مانع شد.

- الان در شرایط حاضر و در حالی که می‌بینیم انجمن‌صنفی‌های مشابه انجمن‌صنفی داستان‌نویسان استان تهران هم در برگزاری مجمع عمومی با مشکل مواجه شدند و نوبت اول به حد نصاب برای رای‌گیری نرسیده فکر می‌کنید چه وضعیتی پیش روی شما در روز ۱۵ دی قرار بگیرد؟

اجازه دهید اول این نکته را بگویم که هر کس تا کنون ۲ کتاب داستان بزرگسال منتشر کرده است حتی در روز برگزاری مجمع عمومی هم می‌تواند عضو شود و در مجمع شرکت کند. براساس آخرین آمارها بیش از ۱۷۰ نفر عضو داریم که حداقل باید نصف این تعداد در مجمع حاضر شوند. به دلیل شیوع کرونا همچنان این اجازه را وزارت کار به ما داده  که اعضا می‌توانند به اعضایی که حاضر می‌شوند وکالت رأی بدهند. نکته مهم این است که هزینه و زمان و انرژی زیادی برای برگزاری این مجمع صرف شده است و این مجمع در نهایت برای انجمنی که به خود داستان‌نویسان تعلق دارد برگزار می‌شود. تدوین و تصویب اولیه اساسنامه انجمن کشوری زمان برده است و ساعت‌ها برای آن انرژی صرف شده است. حتی اگر اعضایی به عمل‌کرد هیأت مدیره حاضر انتقاد دارند بهتر است با حضور و تصمیم‌گیری برای دوره سوم درباره سرنوشت این انجمن وارد عمل شوند. اما اگر حد نصاب تشکیل مجمع حاصل نشود ساز و کارهای آن را قانون تعیین کرده است و به فاصله ۴۰ روز بعد ما دوباره می‌توانیم نوبت دوم برگزاری مجمع را فراخوان بدهیم و همین‌طور نوبت سوم.

- یکی از نکاتی که در باب فعالیت‌های مدنی و صنفی در کشور ما مغفول مانده این است که بدون تجربه و بدون همراهی و مشارکت نمی‌توان به موفقیت دست پیدا کرد. ما شاهد کم‌مشارکتی و حتی عدم مشارکت هستیم و بعد انتظار داریم که نتیجه فعالیت صنفی و مدنی موفقیت‌آمیز باشد.

اولین قدم مشارکت اعضا است.  بدون مشارکت که نمی‌توان به حصول نتیجه رسید. درست است که انجمن هیأت مدیره دارد ولی به تناسب فعالیت اعضا کارهای آن پیش می‌رود. تا کمیته‌های انجمنی شکل نگیرد نمی‌توان انتظار برونداد خاصی از آن انجمن داشت.

توجه داشته باشیم که هیأت مدیره انجمن هسته تصمیم‌گیرنده است و امکان اجرا هم دارد اما بازوی اجرایی اصلی کمیته‌ها هستند.

بازوهای اجرایی انجمن کمیته‌های آن هستند. اما به دلایلی که برایتان مرور کردم حتی کمیته‌ها شکل نگرفتند و اعضای انجمن در امور انجمن مشارکتی نداشتند. وقتی با‌گذشت ۲ و سال اندی کمیته‌ها نتوانسته‌اند حتی یک جلسه حضوری داشته باشند چه انتظاری برای حصول نتیجه می‌توان داشت.

به هر حال به این نکته توجه داشته باشیم که هرچه مشارکت بیشتری شکل بگیرد هیأت مدیره دوره سوم با توان و انرژی بیشتری می‌تواند کار خود را آغاز کند.