رنجنامه پرستاران شرکتی/ از پرستار تا پرستار فرق بسیار است

به گزارش خبرنگار ایلنا، براساس اعلام مقامات رسمی وزارت بهداشت، پرستاران بخش دولتی دریافتی حداقلی‌شان، ۱.۶ برابر پرستاران بخش خصوصی‌ست و این همان جایی‌ست که می‌توان گفت: قانون کار یکسان- مزد یکسان به هیچ‌وجه رعایت نشده است.

تبعیض نهادینه بین پرستاران رسمی و شرکتی، همواره یکی از انتقادات فعالان صنفی پرستاران بوده است.  سیدجواد توکلی (عضو هیات مدیره نظام پرستاری مشهد) در این رابطه با تاکید بر اینکه پرستاران شرکتی در ارائه‌ی خدمت و داشتن مسئولیت در قبال بیماران هیچ تفاوتی با پرستاران رسمی ندارند و شرح وظایف همه‌ی پرستاران با هر نوع رابطه‌ی استخدامی، مشترک و همسان است، می‌گوید: در دریافت حقوق و مزایا و استفاده از امکانات محل به‌کارگیری نیز نباید تفاوتی بین پرستاران شرکتی و سایر همکارانشان قائل شد.

پرستاری شغلی حاکمیتی‌ست

او تاکید می‌کند: از آنجا که پرستاری به عنوان یک حرفه‌ی تخصصی و شغلی حاکمیتی شناخته شده است. کمترین وظیفه‌ی حاکمیت به رسمیت شناختن حقوق قانونی همه‌ی پرستاران در همه‌ی رده‌ها و رشته‌های شغلی است.

توکلی می‌گوید: اگر بنا بر سیاست کوچک‌سازی دولت است و بر این اساس، امکان استخدام پیمانی و رسمی پرستاران فراهم نیست، این امر نمی‌تواند دلیلی بر محروم ماندن پرستاران شرکتی از حقوق و مزایای اولیه‌ی خود باشد.

او ادامه می‌دهد: همانطور که بارها توسط مسئولان وزارت بهداشت، قول داده شده که تمام امتیازات پرستاران رسمی برای پرستاران شرکتی نیز فراهم شود، بیمارستان‌ها وظیفه دارند این شعار وزارتخانه را به صورت عادلانه در بین تمام پرستاران به اجرا درآورند. همه‌ی پرستاران از جمله پرستاران شرکتی حق دارند قرارداد مشخص حقوقی بر پایه‌ امتیازات شغلی مصوب داشته و حقوق آنها همانند سایرین در آخر هر ماه پرداخت شود. بروکراسی و مشکلات اداری بین شرکت‌های طرف قرارداد و دانشگاه‌های علوم پزشکی، نباید باعث ایجاد تاخیر و هر گونه خلل در پرداخت‌های به موقع، این گروه از همکاران ما شود.

رابطه پرستار و سیستم دوطرفه است

به گفته‌ی او، رابطه پرستار و سیستم باید عادلانه و دوطرفه باشد و همانطور که پرستار (با هر گونه رابطه‌ی استخدامی) در قبال بیمار مسئولیت دارد و شرح وظایف او مشخص است، که بر اساس آن، باید پاسخگوی نیازهای مراقبتی بیمار و همزمان پاسخگوی انجام درخواست‌های سسیتم، ازجمله رعایت سنجه‌های اعتباربخشی و استانداردهای مراقبتی باشد؛ از طرفی هم، این سیستم است که باید زمینه‌ی انجام خدمت‌رسانی استاندارد همراه با کمترین استرس و نگرانی معیشتی و کاری پرستار را فراهم نماید.

توکلی می‌افزاید: در هیچ جای دنیا پرستار مجبور نیست بعد از شیفتی سنگین و پرکار و پراسترس به جای رفتن به منزل و استراحت و تجدید نیرو، به دنبال استیفای حقوق اولیه‌ی خود از قبیل چانه‌زنی با مسئولان اداری بر سر واریز همان حقوق و کارانه‌ی اندک خود یا مراجعه به نهادهای نظارتی و قضایی برای استیفای حقوق معوق قانونی خود باشد.

رضایتمندی پرستار، یعنی رضایت بیمار

وی تاکید می‌کند: مسئولان محترمی که انتظار انجام کار و مراقبت پرستاری طبق استانداردهای روز دنیا توام با صبر و نجابت در برابر ناملایمات محیط سخت بیمارستانها را دارند، در مقابل وظیفه دارند با تدبیر و برنامه‌ریزی صحیح خود، موجبات رضایتمندی شغلی و پرداخت به موقع حقوق و مزایای پرستاران را فراهم کنند زیرا رضایتمندی پرستاران با ایجاد رضایتمندی بیماران و مراجعان مراکز بهداشتی و درمانی ارتباط مستقیم دارد. قوانینی که از سوی مجلس شورای اسلامی در جهت ایجاد انگیزه و رضایتمندی پرستاران (بدون اینکه به نوع استخدام اشاره شده باشد) وضع شده را مو به مو همانطور که در اصل این قوانین دیکته شده، اجرا نمایند و به بهانه‌ی کمبود نیرو، این قوانین را دست‌کاری، کم اثر یا بی‌اثر ننمایند.

اما راهکار برای جلوگیری از اجحاف در حق پرستاران شرکتی چیست؛ به گفته‌ی این فعال صنفی پرستاران مشهد، بهترین راهکار، به‌کارگیری پرستاران حداقل به صورت قرارداد مستقیم با خود مراکز و سپس تبدیل وضعیت استخدامی با مجوزهای دریافتی از مجلس شورای اسلامی و سازمان برنامه و بودجه است.

او ادامه می‌دهد: اما در مورد پرستارانی که فعلا به صورت شرکتی به همکاری با دانشگاه‌های علوم پزشکی و بیمارستان‌ها مشغول هستند، انتظار این است که امتیازات محدود موجود از قبیل سلف سرویس و پارکینگ و اتاق‌های رست، امکانات رفاهی و همچنین  رعایت عدالت در برنامه‌ریزی و شیفت بندی، برای پرستاران شرکتی مدنظر قرار گیرد؛ به این ترتیب، حداقل از میزان تبعیضِ موجود کاسته می‌شود.