در گفتوگو با ایلنا مطرح شد؛
جای خالی عدالت/ حقوق کارگران شهرداری را افزایش دهید!
یک فعال کارگری در مورد حقوق پایین کارگران شهرداری گفت: عدالت نباید فقط در سخنرانیها دیده شود، بلکه باید در فیش حقوقی کارگران نیز نمود پیدا کند. وقت آن رسیده است که صدای این قشر زحمتکش از حاشیه به متن بیاید.
عبدالعظیم همایونی، فعال کارگری، در گفتوگو با «ایلنا» با انتقاد از حقوق ناچیز کارگران شهرداری و شرایط دشوار معیشتی آنها گفت: در حالی که تورم افسارگسیخته هر روز سفرههای مردم را کوچکتر میکند، کارگران شهرداری با حقوقی زندگی میکنند که نهتنها پاسخگوی یک زندگی آبرومند نیست، بلکه آنان را در چرخهای از فقر، بدهی و ناامیدی گرفتار کرده است.
همایونی تصریح کرد: همین افراد، ستونهای پنهان شهر هستند؛ اگر یک روز نباشند، چرخ شهر از حرکت میایستد. با این حال، اشل حقوقی کارکنان شهرداری نهتنها پایین است، بلکه در مواردی تحقیرآمیز به نظر میرسد.
وی ادامه داد: در بسیاری از شهرها، حقوق پایه این کارگران حتی از خط فقر نیز پایینتر است. اضافهکاریها، مزایا و پاداشها نیز یا پرداخت نمیشوند، یا با تأخیرهای چندماهه پرداخت میشود. در برخی موارد نیز بیمه و امنیت شغلی آنان در هالهای از ابهام قرار دارد.
این فعال کارگری با طرح پرسشی اساسی خاطرنشان کرد: سؤال اینجاست که دولت و مجلس در این میان چه نقشی دارند؟ مگر نه اینکه مجلس باید مدافع عدالت اجتماعی باشد؟ مگر نه اینکه دولت باید سیاستگذار و ناظر بر توزیع عادلانه منابع باشد؟ مگر نه اینکه قانون اساسی، کرامت انسانی را اصل میداند؟
وی اضافه کرد: چرا در تدوین بودجههای سالانه، همواره سهم کارکنان شهرداری در حاشیه قرار میگیرد؟ چرا افزایش حقوق آنها همواره مشروط، محدود و وابسته به هزار اما و اگر است؟ چرا اشل حقوقی آنها با سایر کارکنان دولت همتراز نیست، در حالی که بار سنگینی را به دوش میکشند؟
همایونی تأکید کرد: این موضوع صرفاً یک مطالبه صنفی نیست، بلکه یک فریاد انسانی است. کارگری که با حقوق ناچیز، فرزندانش را به مدرسه میفرستد، اجارهخانه میپردازد، دارو تهیه میکند و نان شب بر سفره میگذارد، قهرمان است. اما قهرمان هم، اگر دیده و حمایت نشود و به رسمیت شناخته نشود، روزی کم می آورد و از پا میافتد.
وی در پایان گفت: اکنون زمان آن رسیده است که دولت و مجلس، به جای شعارهای کلی، به اصلاح واقعی اشل حقوق کارگران شهرداری بپردازند. عدالت نباید فقط در سخنرانیها دیده شود، بلکه باید در فیش حقوقی کارگران نیز نمود پیدا کند. وقت آن رسیده است که صدای این قشر زحمتکش از حاشیه به متن بیاید.