کارگران ۱۱۳ کشور هنوز از حق تشکل‌یابی محروم هستند/ برزیل، بنگلادش و بلاروس جهنمِ کارگران
مقامات ۷۴ درصد از کشورهای محدودکننده تشکل‌های کارگری، فعالیت اتحادیه‌های کارگری را رسما ممنوع اعلام کرده‌اند.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از پایگاه خبری کنفدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری، بر اساس آخرین گزارش امسال حوزه «شاخص حقوق جهانی کار» تهیه شده در کنفدراسیون بین المللی اتحادیه‌های کارگری (ITUC)، طی ۱۰ سال اخیر اقدامات در نقض حقوق کارگران به بالاترین حد خود در میان کشورها رسیده است.
براساس این گزارش بیش از ۱۱۳ کشور هر روزه کارگران را از حق خود برای تأسیس یا پیوستن به اتحادیه و تشکل کارگری محروم می‌کنند که این تعداد طی چهار سال گذشته کمتر از ۱۰۶ کشور بوده که امسال به رقم ۱۱۳ کشور رسیده است.
کارگران در افغانستان، مجارستان، میانمار، سوریه و تونس اخیرا از این حق خود محروم شدند. در این میان ۷۷ درصد کشورها از حق تأسیس و عضویت در اتحادیه کارگری از ابتدا محروم بودند و در واقع برخلاف تعهدات و مقاوله نامه‌های بین‌المللی، این دولت‌ها چیزی را عوض نکردند.
مقامات ۷۴ درصد از این کشورها فعالیت اتحادیه‌های کارگری را (مانند افغانستان، بلاروس، مصر، اردن، هنگ کنگ، میانمار و سودان) رسما ممنوع اعلام کرده‌اند. این درحالی است که در برخی کشورها مانند ترکیه باوجود الزام قانون اساسی در بحث آزادی تشکل‌های صنفی و کارگری، سطح برخوردها با تجمعات و اعتصابات به شدت افزایش یافته است.
در این میان ۵۰ کشور کارگران را در معرض خشونت فیزیکی قرار داده‌اند که به نسبت چند سال گذشته افزایش قابل اعتنایی داشته است.
در این میان ۸۷ درصد کشورها حق اعتصاب را به صورت غیرقانونی نقض کردند. اعتصابات در بلاروس، مصر، هند، میانمار، فیلیپین و سودان با دستگیری رهبران اتحادیه‌ها یا با سرکوب خشونت‌آمیز مواجه شد.
از هر پنج کشور، چهار کشور مانع از مذاکره کارگران برای افزایش دستمزد شدند. این حق در بخش دولتی و خصوصی در هر منطقه در حال تضییع است. در تونس (با وجود رخ دادن بهار عربی و رهایی از دست دیکتاتوری بن علی) هیچ مذاکره‌ای با اتحادیه‌ها بدون مجوز رئیس دولت انجام نمی‌شود.
طبق این گزارش، بدترین ده کشور برای افراد شاغل به ترتیب عبارتند از: بنگلادش، بلاروس، برزیل، کلمبیا، مصر، میانمار، فیلیپین، ترکیه، اسواتینی و گواتمالا که در فهرست سال ۲۰۲۲ قرار دارند.
رتبه‌بندی کشورها در زمینه آزادی‌های تشکلی برای السالوادور، نیجر و عربستان سعودی بهبود یافته، اما برای ارمنستان، افغانستان، استرالیا، بورکینافاسو، گینه، جامائیکا، لسوتو، هلند، تونس و اروگوئه و به خصوص مجارستان بدتر شده است.
براساس این گزارش، کارگران اولین گروهی در جوامع هستند که از عواقب جنگ، دولت‌های استبدادی، کارفرمایان استثمارگر مبسوط الید، و حتی بحران آب و هوایی رنج می‌برند، لذا در تصمیم گیری برای مقابله با این بحران‌ها باید در اولویت قرار گرفته و باید از طریق اتحادیه‌های صنفی خود، صدایشان در تصمیم‌گیری‌های کلان شنیده شود.
