کیوان حاج باقر: می خواهم با آرمسترانگ همه دنیا را رکاب بزنم

به گزارش ایلنا ، وقتی داستان زندگی مردانی را مرور می کنیم که با وجود ابتلا به بیماری های سخت و طاقت فرسا که بسیاری از ما از بردن اسم آن بیماری هراس داریم می مشاهده می کنیم ضمن غلبه بر بیماری های خطرناک به قهرمانی جهان هم می رسند تحسین می کنیم این اراده و قدرت و پشتکار را و  اینها بواقع کوهی از اراده هستند که بر غول سرطان غلبه کرده و بر سکوی قهرمانی جهان هم کیه می زنند.

لارنگ آرمسترانگ دوچرخه سوار نابغه آمریکایی الگو و سرمشقی است برای این گروه از انسانها .

کیوان حاج باقر قهرمان امروز داستان ماست که با وجود گرفتار آمدن بر یک بیماری سخت توانسته با تاسی از آرمسترانگ هم قهرمان وزن 75 کیلوگرم مسابقات جهانی کیک بوکسینگ در ایتالیا شو وهم توسط سازمان جهانی کیک بوکسینگ  مورد تقدیر قرار گرفت

از سال 1367 شروع به ورزش کرده و تنها 6 ساله بوده که در استخر شنای هتل اوین وارد فضای ورزش می شود.

بعد علاوه بر شنا به کاراته هم علاقه نشان می دهد و این رشته را خیلی حرفه ایی دنبال می کند.

کیک بوکسینگ رشته مورد علاقه کیوان حاج باقر است که هرگز این رشته را با وجود تمامی سختی ها و مشکلات رها نکرده است.

حتی زمانیکه متوجه شد در ایران کیک بوکسینگ به شکل حرفه ایی مورد حمایت هیچ دستگاهی نیست و بعد از سپری کردن دوره سخت یک بیماری طاقت فرسا که پزشکان او را از انجام نرمش های خیلی نرم هم برحذر داشتند او این رشته را حرفه ایی دنبال کرد و زمانی مربیانش فهمیدند از یک دوره مریضی سربلند ببرون آمده که در راه اعزام به مسابقات جهانی بودند!

به مربیانش اطمینان داد که نگران نباشند و می گوید: گفتم شما نگران نباشید. من نه تنها از آسیب دیدگی نمی ترسم که برای قهرمانی مبارزه می کنم.

فیلمی را نشان می دهد که رییس فدراسیون جهانی کیک بوکسینگ و ریس انحادیته کیک بوکسینگ ایتالیا از او به عنوان یک الگو و یک نمونه عالی دعوت به عمل می آورند تا یک دیپلم افتخار به کیوان بدهند و بشدت مورد تشویق جمعیت و مسئولین قرار می گیرد.

کیوان حاجی باقر که اکنون رییس کمیته پیلاتس استان تهران است در کنار این عنوان و جایگاهی که دارد کار مربیگری هم می کند ولی هدف والا تری دارد: می خواهم برای کودکان مبتلا به سرطان یک کمیته تشکیل بدهم و آنها را از طریق ورزش برای زندگی دوباره مقاوم بار آورم.

اشک در چشمان کیوان حلقه زده و ادامه می دهد: 9 ماه سخت و واقعا طاقت فرسا را پشت سر گذاشتم. برادرم همه جا با من بود و مادرم پرستار همیشگی من. من روز اول که فهمیدم سرطان دارم طبیعی بود که ناراحت شوم و گیج بودم ولی کم کم با خواندن داستان زندگی لارنگ آرمسترانگ متوجه شدم که مریضی من دقیقا مثل آرمسترانگ بوده و خواندن زندگی این قهرمان بزرگ دوچرخه سواری جهان مرا برای بازگشت به زندگی خیلی امیدوار کرد.

بازهم اشک می ریزد و می گوید: دوست دارم یکبار آرمسترانگ را از نزدیک ببینم و پیشنهاد بدهم که برای مبازه با این بیماری تمام نقاط جهان را با هم رکاب بزنیم و به مبارزه با سرطان بپردازیم.

هرکدام از دوستان به خصوص ایرانیانی که در امریکا زندگی می کنند اگر این پیشنهاد مرا به آرمسترانگ برسانند تا بتوانم وی را از نزدیک ببینم و به او پیشنهاد مبارزه مشترک با سرطان را بدهم یک اتفاق مهم و بزرگ خواهد بود.

کیوان حاج باقر در پایان گفت: بزرگترین گناه در زندگی انسان ناامیدی است.

ما حق نداریم ناامید شویم و خداوندآنقدر به انسان توانایی داده که بر هر مشکلی غلبه کند. نمونه اش آرمسترانگ است که بعد از اینکه گفتند سرطان دارد توجهی نکرد و چند دوره قهرمان توردوفرانس شد که بزرگترین تور دوچرخه سواری جهان است . نمونه عینی تر در ایران خودم هستم و اگر بدانید چقدر سختی کشیدم اما از پاننشستم خدا می داند با این وجود از خدا بابت این توانایی که به من داده تشکر می کنم.

او در آذرماه همین امسال به جرگه متاهلین پیوست و برای همین کمی وزن زیاد کرده است: از این به بعد متعلق به خودم نیستم و وجود همسر باعث تلاش و امید بیشتر در زندگی ام شده است.

بازهم می گویم مسئولین اجازه بدهند این رشته (کیک بوکسینگ ) در ایران دارای یک کمیته باشد و من خودم داوطلبانه تمامی امورش را برای بیمارانی که مبتلا به بیماری سختی هستند بر عهده می گیرم و یک ریال هم نمی خواهم. الان هم به خانواده هایی که نیاز به کمک من از طریق ورزش دارند کمک می کنم و داوطلبانه هم اینکار را به انجام می رسانم.

جملاتی کوتاه و خارج از متن"

* رىس کمیته پلاتس در آب استان تهران هستم

* بهترین پرستاران من مادم و همسربرادرم بودند

*اولین ایرانى هستم که بعد از شکست دادن بیمارى سرطان موفق به کسب عنوان قهرمانى جهان در رشته کیک بوکسینگ شده ام

*رىیس سازمان جهانى واسکو من را در ایتالیا تشویق کرد و علاوه بر مدال قهرمانى جهان مدال جنگندگى هم بر گردن من آویخت

*تشکر ویژه از استادان علیرضا روحپرور اکبر روحپرور امیر کاوه عجایبى و اولین استادم مرحوم امیر صلواتى

*و استاد دکتر فرهنگ شادنیا که در این مسیر دشوار من را یارى کردند.