سیاست عجیب استقلال در نقل و انتقالات

به نقل از ایلنا،پس از انتخاب استراماچونی به‌عنوان سرمربی، استقلال در بازار نقل و انتقالات هم نسبتا فعال بوده و توانسته چند بازیکن جدید به تیمش اضافه کند.

در تابستان پرماجرای استقلال، خریدهای این تیم هم سر و صدای زیادی به پا کرده. یکی از بزرگترین ابهامات این است که خریدها با سلیقه چه کسی انجام می‌شود؟ سرمربی جدید، کمیته فنی، مدیرعامل، هیات مدیره یا خطیر؟ در حال حاضر شرح وظایف در استقلال مشخص نیست و آنها که داخل باشگاه هستند با هر ابزاری سعی می‌کنند دامنه نفوذ و قدرت‌شان را افزایش دهند. اثرات این جنگ قدرت در ماجرای تمدید قراردادها و جذب بازیکنان جدید هم عیان است.

برای هواداران استقلال اما مهمتر از جنگ قدرت مدیران این نکته است که خریدها چقدر موثر باشند، طوری که اگر تیم موفق شود این اختلافات اهمیت زیادی برای‌شان نخواهد داشت، پس به یک سوال کلیدی‌تر می‌رسیم؛ رویه باشگاه در نقل و انتقالات مناسب بوده؟

شباهت یک نمونه مشهور اروپایی وضعیت استقلال را روشن‌تر می‌کند. زمانی که یوونتوس به دلیل پرونده کالچوپولی به دسته دوم سقوط کرد، کمتر کسی حاضر به قبول مربیگری این تیم بود، ولی دیدیه دشان پذیرفت که راهی تورین شود و تیمی را که زمانی به‌عنوان یک هافبک خستگی‌ناپذیر در خط میانی‌اش توپ می‌زد، به سری A برگرداند. تعداد زیادی از بازیکنان کلیدی تیم رفته بودند و یوونتوس باید فصل را با امتیازات منفی شروع می‌کرد، با این حال دشان موفق شد این فصل عجیب و غریب را که گاهی همراه با سفر به ورزشگاه‌های دورافتاده و کوچک بود با موفقیت پشت سر بگذارد.

دوران سیاه یوونتوس تنها یک سال طول کشید و این تیم دوباره به جمع بزرگان برگشت، ولی زمانی که آرامش دوباره برقرار شده بود، مربی فرانسوی ناگهان تصمیم گرفت به همکاری‌اش ادامه ندهد.

مهمترین دلیل این جدایی اختلاف دشان با مدیران یوونتوس بر سر سیاست نقل و انتقالات باشگاه بود. دشان معتقد بود که بودجه باشگاه باید صرف خرید 4 یا 5 ستاره شود، در حالی که یوونتوس می‌خواست حدود ده بازیکن خوب بخرد و تیم را در همه پست‌ها تقویت کند.

استقلال هم در آستانه لیگ نوزدهم وضعیتی مشابه یوونتوس در بازگشت به سری A دارد. این تیم فصل گذشته در هر پست حداقل دو بازیکن همسطح داشت، ولی به خاطر کمبود در برخی پست‌ها نتوانست به قهرمانی برسد. یکی از آنها بازیساز بود که با آمدن پاتوسی در نیم‌فصل دوم برطرف شد و دیگری گلزن که با وجود خریدهای ایرانی و خارجی تا روز آخر پابرجا ماند.

انتظار می‌رفت استقلال این فصل استخوانبندی‌اش را حفظ کند و توان و بودجه‌اش را روی تقویت چند پست کلیدی بگذارد. مهمترین آنها مهاجم گلزن است که فصل گذشته جای خالی‌اش کاملا احساس می‌شد.

بعد از تجربه کوتاه تیام مشخص شد که یک گلزن تمام‌عیار چه تأثیر بزرگی می‌تواند روی نتایج و عملکرد تیم بگذارد. با این حال عجیب است که باشگاه عموما سراغ بازیکنان متوسطی رفته که به زحمت می‌توانند به ترکیب اصلی برسند و در بهترین حالت به نظر می‌رسد نیمکت تیم را

تقویت کنند.

اگر سیاوش یزدانی را که می‌تواند یکی از مدافعان اصلی استقلال باشد کنار بگذاریم، بقیه خریدها از رقبای‌شان در استقلال بهتر نیستند. یکی از دردسرهای فصل گذشته استقلال شلوغی تیم بود که شفر را مجبور می‌کرد دائما ترکیبش را تغییر دهد. منطقی بود که استقلال برای لیگ نوزدهم بخواهد تیمش را خلوت‌تر کند، ولی با این خریدهای عجولانه و پرتعداد بعید نیست که مشکل فصل قبل دوباره عود کند و استراماچونی هم در هزارتوی انتخاب بهترین ترکیب گرفتار شود.