تراکتورسازی – بازی‌های خانگی؛ یک هیولای جذاب
تراکتورسازی در خانه. این هیولای جذاب. آنها همیشه در تبریز فوق‌العاده بودند، از سال‌های اخیر تا امروز. حالا دوباره تبریزی‌ها در بازی‌های خانگی رکوردی فوق‌العاده از نظر نتیجه‌گیری بر جای گذاشته‌اند.
به گزارش ایلنا، با گذشت ۸ هفته از لیگ برتر، تراکتورسازی در بین همه تیم‌ها بهترین نتایج را داخل خانه و در ورزشگاه یادگار امام تبریز کسب کرده است.
تراکتورسازی تاکنون داخل خانه ۴ مسابقه با تیم‌های نساجی مازندران، سایپای تهران، ماشین‌سازی تبریز و استقلال خوزستان انجام داده. تراکتور در ورزشگاه خالی از تماشاگر یادگار مقابل نساجی به تساوی یک بر یک رسید اما در ۳ بازی بعدی در حالی که تقریبا ورزشگاه یادگار پر از تماشاگر بود، این تیم برد یک بر صفر مقابل سایپا، پیروزی دو بر یک مقابل ماشین‌سازی و برد ۶ بر صفر مقابل استقلال خوزستان را جشن گرفت. هر وقت هواداران تراکتورسازی در ورزشگاه یادگار حضور داشتند این تیم حداکثر امتیازات را گرفته. تراکتورسازی با تماشاگرانش معنا پیدا می‌کند و آنها هستند که مقبولیت اجتماعی تیم بزرگ تبریز را به رخ می‌کشند.
تراکتورسازی در بازی‌های خانگی ۱۰ امتیاز به دست آورده و اگر جدولی برای بازی‌های خانگی تیم‌های لیگ برتری ترسیم کنیم، سرخپوشان تبریزی صدرنشین آن هستند. البته پیکان، پرسپولیس و سایپا نیز از بازی‌های خانگی خود ۱۰ امتیاز کسب کردند اما تفاضل گل تراکتور در خانه بهتر از آنهاست. پارس جنوبی جم نیز از بازی‌های خانگی خود ۸ امتیاز کسب کرده و در این جدول پنجم است. برای تراکتورسازی و هر باشگاه پرطرفدار، فوتبال وقتی معنا پیدا می‌کند که پیش چشم هوادار بازی می‌کند.
این یک ویژگی بزرگ برای تراکتورسازی است که در تبریز همیشه یک هیاهوی بزرگ را حوالی خود می‌بیند. آنچه مالک سابق گسترش فولاد را به سرمایه‌گذاری در تراکتورسازی و ماشین‌سازی ترغیب کرد، همین سرمایه انسانی این دو تیم در تبریز بود. تراکتور و ماشین همیشه در تبریز رقابتی جذاب در جذب تماشاگر داشته‌اند و هرکدام طیف‌های مختلفی را در طی سال‌ها مجذوب خود کرده‌اند. تراکتور به دلیل اوج سالیان اخیرش تماشاگران بیشتری را مال خود کرده اما تبریزی‌ها خوب می‌دانند که ریشه‌های ماشین‌سازی نیز چقدر در جامعه عمیق است.
مالک امروز تراکتورسازی و ماشین‌سازی شاید تا سال‌ها و سال‌ها هم نمی‌توانست این سرمایه انسانی را در گسترش فولاد داشته باشد و بهترین تصمیم برای فوتبال تبریز همین سوق دادن سرمایه‌گذاری به سمت دو تیم پرهوادار تبریزی بود. بخش خصوصی اگر گرایشی به درآمدزایی داشته باشد (که نداشتن این گرایش از عجایب فوتبال ایران است) این امکان را در تراکتورسازی و ماشین‌سازی دارد، نه در تیمی مثل گسترش فولاد. فوتبال واقعی که به دست بخش خصوصی اداره شود، بدون تماشاگر فرصتی برای درآمدزایی پیدا نمی‌کند. تماشاگران بزرگ‌ترین سرمایه تراکتورسازی هستند، هم این تیم را به صدر جدول بازی‌های خانگی رسانده‌اند و هم ظرفیت بزرگی دارند که برای باشگاه مورد علاقه خود درآمد خلق کنند.
تراکتورسازی باید از این فرصت بزرگ استفاده کند، نه فقط برای پیروزی‌های خانگی، بلکه برای درآمدزایی بیشتر و مستقل شدن. این اگر در تبریز با آن همه گرایش به فوتبال تمرین شود، آنگاه شاید شهر به شهر تیم‌های خصوصی داشته باشیم که روی پای خود بمانند، نه اینکه در انتظار سرمایه‌گذاری‌های شک برانگیز باشند.
تراکتورسازی از سال‌ها پیش، از روز بازگشتش به لیگ برتر و در اوج شور و هیاهوی تماشاگرانش در فوتبال ایران می‌توانست نمونه موفق یک باشگاه خصوصی واقعی باشد اما نشد و حالا چند سال بعد تازه تیمداری خصوصی را با حضور مالکی متمول تجربه می‌کند.
هیولای جذاب تراکتورسازی در ورزشگاه تبریز می‌تواند روزهای باشکوهی در همین فصل داشته باشد، البته اگر آنها یاد بگیرند که خارج از خانه و دور از چشم هوادار هم به امتیازاتی سرنوشت‌ساز نیاز دارند.
محمد حاجی خانی
